Vanuit zijn passie voor de koers en jonge talenten begeleidde Kristof Marius – zelf een ex-renner – jarenlang jonge kerels richting hun weg naar boven. De 38-jarige Laarnenaar had zo ook een goed contact met Bjorg Lambrecht, werd niet alleen begeleider van Bjorg, maar ook een vriend, een steun en toeverlaat. Kristof schreef een prachtig eerbetoon aan Bjorg.
Hoe hard heb je mij doen schrikken vandaag… Ik heb even de tijd stil gezet, bewust nog geen nieuws bekeken. Ik wil immers geen beelden zien voor mijn verhaal af is. Ons verhaal ook. Even alleen met mijn gedachten. Schrijven helpt me mijn gedachten te ordenen. Van de talloze jonge renners die ik heb gevolgd en die mijn pad hebben gekruist de voorbije jaren, moet jij toch één van de meest bijzondere zijn geweest. Hoeveel kracht zat in dat kleine lijf gebundeld… Hoe buitengewoon veel eenvoud ook.
2015
Weet je, ik heb een deel van onze waslijst aan gesprekken nog eens doorgelezen daarnet. Velen brachten opnieuw een glimlach op mijn lippen. Je zat in een sterke lichting, de beste in lange tijd. Hoeveel plezier gaf het mij om jullie allemaal te volgen dat ganse jaar door, vanop stage tot en met het WK in Richmond, september 2015. Een grand cru classé was het. Zonder twijfel. Mijn mooiste koersherinneringen zaten gebundeld in dat jaar.
Jouw honger naar méér, jouw hoop dat de Belgische selectie je eens zou opmerken, mijn overtuiging dat je zo ontzettend veel talent had. Ja, ik heb wel eens jouw naam laten vallen bij de bond, dat ze jou echt in de selectie moesten steken, dat je er klaar voor was en erop zat te wachten.
Amper 2 weken later werd je op eclatante wijze Belgisch kampioen in Libramont. Je wachtte de sprint niet af, je reed de laatste kilometer alleen op kop van het peloton en gunde niemand enige inhaalvrijheid. Je werkt het ‘gewoon’ af. Niemand geraakte voorbij jou. In-druk-wek-ken-de kilometer van deze Aviator onder leiding van Rik De Voogd. Wat was dat allemaal… Ik was daar en zag je over de meet rijden, ik vergeet dit nooit. Huzarenwerk zonder weerga.
Jeugdkoersgeheimen
Kort nadien liet je me weten dat je al eens gaan informeren bent bij Lotto, maar dat niemand dat eigenlijk mag weten. Dat ging toen zo in het jeugdpeloton. Als niemand het mocht weten, was de kans vrij groot dat ik het wél wist. Het was een jaar vol jeugdkoersgeheimen. Maar dat was zo het mooie aan het werken met jullie… “Allez, eigenlijk heb ik daar zelfs al getekend”, vertrouwde je me voor de volledigheid ook nog toe. Een jonge renner moet toch ergens zijn hart kunnen luchten.
Uiteraard zwijg ik. Je had het niet verwacht, dat plotse contract. Ik wel. Talenten als jij zijn zeldzaam, Bjorg. Je liet me nog weten dat je blij was met de goede raad die ik je vaak gaf. Dat was altijd heel graag gedaan, dat weet je wel. Waar is de tijd…
Na het BK liet je het volgende opschrijven in de kranten: “Wat er volgend jaar als belofte op me afkomt, is koffiedik kijken. Er zijn aanbiedingen, maar ik heb nog niets beslist.” Ik toon je die uitspraak in de krant en knipoog, we lachen onze tanden bloot, wij weten beter uiteraard.
Ik was ontzettend blij met je overstap. Jouw talent zal alleen nog maar verder groeien, de bewijzen zijn legio, de uitslagen staan er.
Trots
Na je overstap bij de profs sturen we mekaar nog af en toe. Jouw tv-verschijning in Vive le vélo een dikke week geleden bij Karl aan de tafel, was een aangenaam weerzien met die fantastisch aangename jonge kerel die het op alle vlak zo goed doet. Ik stuur je nadien meteen nog dat je het goed gedaan hebt. En dat ik trots ben op je.
Want dat ben ik vriend, zo trots. Zo trots op die jongen die altijd met de voeten op de grond bleef, altijd sympathiek was, en o zo sterk…
Weet je Bjorg, ik geloof het nog niet echt nu. Dat besef komt nog. Nu geniet ik nog even na, van die vele mooie momenten die ik kon delen met een prachtige jonge mens.
We gaan je zo hard missen Lambrechtje, we zien je doodgraag. Voor altijd.
Het ga je goed copain…