Geen Len Eeckhout meer komend seizoen in het peloton. Straffer nog: de 2e jaars belofte uit Lennik – én neef van Jürgen Roelandts – hangt zijn fiets met onmiddellijke ingang aan de haak. Een ietwat bizarre knieblessure leidde anderhalf jaar later tot deze harde beslissing.
De aanleiding van je beslissing is een ietwat bizarre knieblessure. Vertel.
Len Van Eeckhout: “Vorig jaar kreeg ik tijdens de laatste dag van mijn voorbereidingsstage in Spanje opeens pijn aan mijn rechterknie. Dat kwam heel opeens, zonder val of speciale aanleiding. Ik had toen net een hele sterke winter doorgemaakt, ben zelfs niet ziek geweest. Een weekje rusten zou wel volstaan, dacht ik, maar toen ik herbegon kon ik maar 20 minuutjes fietsen en moest ik stoppen van de pijn. Op die manier viel mijn 1e doel van het seizoen, Brussel-Opwijk, meteen in het water. De 1e grote teleurstelling was al een feit, en het seizoen moest nog beginnen. 4 ziekenhuizen, 6 dokters en 3 cortisonespuiten later hadden we eindelijk een diagnose. Dr. Toon Claes besliste om me eind juli te opereren. Zo had ik voldoende tijd om te revalideren en de voorbereiding voor dit seizoen te starten.”
Maar dat viel tegen, niet?
Len Van Eeckhout: “Na een goede voorbereiding moest ik dan in januari noodgedwongen terug een pauze inlassen voor de examens, weer bijna een maand zonder training. Bij aanvang van het lopende seizoen draaide het niet zo goed. Mijn knie was supergoed hersteld, maar conditioneel had ik gewoonweg een achterstand op de rest van het peloton. Een combinatie van een jaar buiten strijd te zijn en mijn studies zetten me tot nadenken. Het enige wat ik nog kon, was meerijden – en zelfs dat lukte soms niet. Die situatie was mentaal zeer zwaar voor mij, aangezien ik het jaar voor mijn knieblessure bij Acrog-Pauwelssauzen-Balen BC bijna elke wedstrijd meedeed voor de overwinning.”
Was stoppen de enige optie voor jou?
Len Van Eeckhout: “Van thuis uit zijn we een echte koersfamilie: Jürgen Roelandts is mijn neef, Jens Debusschere is dan mijn weer aangetrouwde neef. Dat heeft voor mij persoonlijk altijd de lat hoog gelegd, want ik wilde ook altijd profrenner worden. Ik moest dus presteren. Niet van of voor iemand, maar voor mezelf. Ik heb altijd voor mezelf gezegd dat als ik geen profrenner kan worden het ook niet meer hoeft voor mij. Dat was eigenlijk mijn enige doel. Hierdoor heb ik 2 maanden geleden ook de beslissing gemaakt om te stoppen.”
Hoe kijk je terug op je jaren als renner?
Len Van Eeckhout: “Al bij al kan ik toch zeggen dat ik mooie tijden heb beleefd, en dat ik ook enkele mooie dingen heb laten zien. Mijn overwinning in de Beker van België in Koksijde bij de nieuwelingen, mijn 6e plaats in Kuurne-Brussel-Kuurne, mijn overwinning in de Beker van België in Rollegem en mijn bolletjestrui in de 4-daagse van Kontich zullen mij altijd bijblijven.”
Zou je in de wielersport actief willen blijven?
Len Van Eeckhout: “Eerlijk gezegd: helemaal niet. Ik heb altijd gezegd dat als ik stop met koersen ik nooit meer op mijn fiets zal zitten. Daardoor maak ik nu een hele carrièreswitch door. Ik stap nu namelijk over naar de paardensport, een hele nieuwe wereld maar o zo fascinerend en leerrijk. De 2 maanden dat ik nu bezig ben, zijn al zo leuk geweest en ik heb superveel bijgeleerd. De bedoeling is ook om dit jaar al eens op jumping te gaan. Geen idee of dat gaat lukken, maar ik ben het gewend om hard te werken en ben bereid er alles voor te doen. Mijn leventje valt stilaan terug in zijn plooi en ik heb nog altijd geen moment spijt gehad van de keuze die ik heb gemaakt. Het zal dus wel de juiste geweest zijn.”