Alessio Dhoore fietste als jeugdig crosser wel wat moois bij elkaar. Zo werd hij in 2013 Belgisch kampioen bij de 1e jaars nieuwelingen. Een mooie carrière leek in het verschiet te liggen, maar de West-Vlaming stapte na een moeilijke periode op privévlak uit de sport. Hij combineert nu een zelfstandige activiteit als tuinman met… motorcrossen.
Dhoore denkt nog wel eens terug, aan dat jaar bij de nieuwelingen waarin hij Belgisch kampioen werd. Hij droeg toen het geel-blauw-witte truitje van Telenet-Fidea, waarin onder meer ook Bart Wellens uitblonk. “Soms kijk ik nog wel eens naar video’s en foto’s van toen, want dat blijven toch wel mooie herinneringen”, zegt Dhoore. “Maar heimwee naar toen heb ik zeker niet. Ik ben gestopt omdat ik mij niet meer 100% kon opladen. Ik voelde me niet meer gelukkig, heb zelfs een jaar lang rondgereden met de gedachte om te stoppen, maar ik durfde het gewoon niet te vertellen. Er hebben altijd zoveel mensen dag en nacht klaargestaan om me mijn sport in de beste omstandigheden te laten beoefenen, het was moeilijk om hen dan te zeggen dat ik er zou mee kappen. Ik wilde hen niet kwetsen.”
Dhoore – die als jonge knaap ook in de jeugdreeksen van Club Brugge voetbalde, in het spoor van zijn vader, die op hoog niveau had gespeeld – had het thuis niet makkelijk, wat uiteraard een rechtstreeks effect had op zijn geluk in de cross. “Mijn ma heeft ons verlaten”, zegt hij. “Van de ene op de andere dag was ze weg. Ze heeft ons gezin verlaten voor een Tunesiër die 10 jaar jonger is. Ze had een brief geschreven voor mij en mijn zus en een brief voor mijn vader, meer niet. Ja, daar zat 50 euro bij waar we ons plan mee konden trekken. Met de rest was ze weg. Deze situatie heeft me als persoon heel hard veranderd, maar de band tussen mijn papa, mijn zus en mezelf is er alleen maar sterker door geworden. Met z’n 3’en hebben we zware periodes gekend en nog steeds moeten wij boeten voor wat zij heeft uitgestoken. Ze verdient het zelfs niet dat ik haar ‘moeder’ noem.”
Van der Poel
De situatie zorgde ervoor dat Dhoore op zoek was naar zichzelf. Op zoek naar geluk liet hij het veldrijden voor wat het was en vond nieuw plezier in het motorcross. “Eigenlijk wou ik al motorcrossen als kleine jongen, maar dat mocht niet van mijn moeder. Mijn vader zat zelf in het motorcross maar moest er mee stoppen omdat mijn moeder schulden maakte. Ik had wel een paar vrienden die het al deden en ging soms wel eens kijken. Je kan het eigenlijk moeilijk vergelijken met veldrijden. Qua uithouding is het heel anders. Veldrijden is conditioneel lastiger, maar motorcross is lichamelijk veel meer belastend voor de spieren. De adrenalinekick die ik in het motorcross krijg, heb ik nooit gevoeld in het veld.”
Té ver vooruit wil Dhoore nu niet kijken. “Ik heb op relatief korte tijd toch al veel geleerd op mijn crossmotor, daar mag ik zeker niet over klagen. Zeker omdat ik enkel op zondag tijd heb om ermee te rijden. Ik ben sinds kort zelfstandig tuinman, dus ik combineer hard werken nu met plezier op de motor. Het is natuurlijk wel een droom om ooit mijn geld te verdienen met het MX, maar momenteel is het zeker het geld niet dat me drijft. Eerst werken, dan crossen, dat is nu mijn motto. Wat de wielersport betreft, ik volg enkel nog wat Mathieu van der Poel presteert. Met hem ging ik soms wel eens samen gaan Dirt BMX-en.”