Jolien D’hoore heeft er met 2 zware operaties een jaar vol pech op zitten. Geen ideale voorbereiding dus op de Olympische Spelen van Tokio, waar we haar misschien ook wel in de ploegenachtervolging aan het werk zullen zien. Afgelopen weekend zagen we haar op de Gentse Z6sdaagse, maar dat was maar een tussendoortje zonder veel belang. Het echte werk moet nu beginnen.
Je hebt door pech nog niet veel kunnen koersen bij je nieuwe ploeg Boels-Dolmans. Hoe heb je het jaar beleefd?
Jolien D’hoore: Het was zeker een minder jaar met 2 zware valpartijen die resulteerden in 2 zware blessures waar ik ook aan moest worden geopereerd. Ik besef natuurlijk dat dat bij de koers hoort, dus het is belangrijk je daar over proberen te zetten. Mijn ploeg steunde me wel heel goed. Tijdens mijn revalidatieperiodes stonden we heel veel in contact. Ze belden me vaak om te vragen hoe het met me was.”
Waarom koos je vorig jaar voor Boels-Dolmans?
Jolien D’hoore: “Het is al enkele jaren 1 van de sterkste ploegen uit het vrouwenpeloton. Het is eigenlijk gewoon de nummer 1-ploeg in de wereld, vind ik. De 2 sponsors, Boels en Dolmans, toonden ook sterke interesse in mij als Belgische renster, dus het was een logische stap. Doordat het een voornamelijk Nederlandse ploeg is, wordt er gewoon Nederlands gesproken en vindt alles vrij dicht bij huis plaats. Dat is toch leuk in vergelijking met Wiggle-High5 of Mitchelton-Scott, waar de voertaal Engels was. Al moet gezegd dat ik me overal wel thuis voelde.”
In september zei je bij Sporza dat je zelfs twijfelde om nog verder te gaan. In hoeverre was dat concreet?
Jolien D’hoore: “Na mijn elleboogbreuk zat ik heel diep. Het was een ernstige breuk en een serieuze operatie. Ik heb een goeie 5 weken niets kunnen doen. Je hebt dan veel tijd om na te denken en dan spookt het wel eens door je hoofd of het wel de moeite is om nog terug te komen. Ik ben al 29 en in de wielerwereld is dat niet meer van de jongsten. Na alles op een rijtje te hebben gezet, heb ik mijn doelen gedefinieerd en daar ga ik nu vol voor. Het was de 1e keer in mijn carrière dat ik zoveel pech had in 1 seizoen. Vorig jaar brak ik wel mijn sleutelbeen, maar in vergelijking met een elleboogbreuk stelt dat niets voor.”
Hoe ziet je wegprogramma eruit in je ‘Road to Tokyo’?
Jolien D’hoore: “Dat staat nog niet op punt, ik moet nog eens samenzitten met de ploeg om dat helemaal uit te stippelen. We moeten dat allemaal nog goed bekijken. Ook voor de periode na de Olympische Spelen staat er nog niets vast. Ik wil nog niet te ver vooruit kijken. Nu wil ik me vooral focussen op Tokio en daarna zien we wel.”
Is de ploegenachtervolging nu een groot doel? De laatste tijd gaat het crescendo.
Jolien D’hoore: “Ja, zeker wel. Elke ploegenachtervolging die we nog doen voor Tokio doe ik mee. Ik hoop dat we ons ook kunnen kwalificeren, het zal net erop of net eronder zijn. Er zit zeker nog wel progressie in. We rijden steeds sneller, dus het is zeker een mooi project om aan mee te werken. We nemen nu deel aan nog de wereldbekermanches van Hongkong en Milton en dan volgt het WK in Berlijn. Op dat WK zijn er dubbele punten te verdienen, dus als we daar 100% naartoe pieken, dan moet het er wel inzitten.”
Welke dromen heb je nog op de weg?
Jolien D’hoore: “Ik wil vooral goed zijn in de Belgische klassiekers in het voorjaar. Dat zijn echt mijn koersen en ik zou er graag nog een paar op mijn naam schrijven. Het maakt niet zoveel uit welke dat dan zijn.”