“Wielrennen op tv moet in de toekomst korter en flitsender”. Dat viel afgelopen weken op heel wat wielermedia te lezen. Want de jeugd vindt het allemaal niet meer boeiend en de sponsoren haken anders bijgevolg af. Maar is dat wel de mening van alle liefhebbers? Moet de koers wel zo drastisch veranderen? Volgens ons is er vast wel een publiek voor de integrale uitzendingen.
In 2019 kwamen nagenoeg alle wedstrijden van start tot finish op de buis. Toch was het enkele malen stevig vloeken omdat dat niet gebeurde. Neem nu de Scheldeprijs, waarin het peloton al in de beginfase in waaiers getrokken werd. De beelden in Zeeland waren wondermooi, maar kwamen niet live op televisie. Toen de uitzending begon, was de pret helaas voorbij. Later in het jaar won Gilbert een rit voor de geschiedenisboeken in de Vuelta. Het hele peloton werd – opnieuw door de wind – in stukken en brokken gereden. Liefhebbers over de hele wereld moesten de eerste wedstrijduren te rade gaan bij wielersites om de samenstelling van de groepjes te bekomen, omdat de uitzending nog moest beginnen.
Onkruid plukken
Wie zegt dat wielrennen te saai is als televisiesport, heeft het over de vlakke etappes in de Tour. En toegegeven, soms is een etappe enkel de laatste 5 km boeiend. De uren ervoor rijden er 2 Fransen en een Let van kleine, Franse ploegjes in de aanval en rekent het peloton uit wanneer ze de vluchters zullen inrekenen. Niet iedereen zal klagen. Heel wat mensen kunnen ondertussen hun werk doen, in de tuin onkruid plukken of huishoudelijke taken uitvoeren. Met een half oog houden ze de koers dan in de gaten, tot de finale aanbreekt.
Wie de laatste 100 km van pakweg de Ronde van Vlaanderen of Parijs-Roubaix saai vindt, houdt gewoon niet van koers. Dit soort figuren hopen vooral op spectaculaire valpartijen of sensationele instortingen. De organisatoren kunnen de renners inderdaad door brandende koepels laten rijden, maar ze kunnen dergelijke ‘fans’ ook gewoon negeren. De aanloopfase in deze klassiekers hoort erbij. Niemand is verplicht om elke minuut dat er koers op tv komt, ook naar koers te kijken.
Amerikaanse beleving
En dat is het hele punt. Uit de wielerwereld roept men nu op om koersen korter te maken, maar is dat wel zaligmakend? De Hammer Series dachten ook het wielrennen te vernieuwen en dat bleek niet echt te lukken. Is het niet beter dat de fans die zeuren over te lange uitzendingen, gewoon wat minder lang kijken? De idee dat sport elke seconde boeiend moet zijn, past bij de Amerikaanse beleving, maar dat betekent nog niet dat we tijdens de finale van Gent-Wevelgem verlangen naar een liveconcert.
Dat de mensen van de VRT zelf die uitzendingen in vraag stellen, is geen goed signaal. Nu al stemmen veel kijkers in de Tour eerst af op Eurosport omdat ze daar eerder beginnen en vergeten deze fans vervolgens tijdig naar één te zappen. Bovendien is het maar de vraag of de herhalingen van Dieren in Nesten voor de VRT dan wel een meerwaarde bieden. Koers is soms saai. De lange opbouw naar de massasprint kan je ook charmant noemen, maar het zal niet elke jonge kijker boeien. Met ouder worden kan die interesse groeien. En er is vast ook een publiek voor die marathonuitzendingen. “Nog 178 vlakke kilometers tot Reims en we hebben een kopgroep van 3”. Wie zou er de dag van vandaag niet met beide handen voor tekenen?