Jay Bytebier uit Gavere, alias The Man in Black, begon als mountainbiker in het XCO maar schakelde over naar de Eliminator. De 24-jarige astmapatiënt reed een zeer sterk seizoen 2019. Volledig zijn eigen verdienste, want cadeau heeft hij het niet gekregen.
In de jeugd was je een XCO-rider. Waarom koos je vanaf de beloften voor Eliminator?
Jay Bytebier: “Toen de 1e Wereldbeker XCE werd verreden in Houffalize kreeg ik de kans om dit spektakel ter plaatse te aanschouwen. De korte explosieve wedstrijd vol spanning en adrenaline sprak me enorm aan. Ik was toen zelf junior en ben als 1e jaars belofte overgestapt naar de XCE-wedstrijden. Die 1e wedstrijd was voor mij echt ‘thuiskomen’: ik voelde direct dat dit iets voor mij was.”
“Cross Country was heel lastig geweest voor mij. Al bij de aspiranten kreeg ik astma maar het duurde lang eer ik dat besefte. Ik kon niet meer op volle kracht koersen. Ik had een piepende ademhaling, mijn benen verzuurden direct en ik begreep niet waarom. Ik was altijd goed de eerste paar minuten, maar kreeg blijkbaar telkens een astma-aanval en dan werd het echt volhouden en doorzetten tot het einde. Desondanks had ik wel altijd veel plezier. Bij XCE heb ik daar minder last van omdat de wedstrijden veel korter zijn.”
Wat spreekt jou zo aan in die discipline?
Jay Bytebier: “XCE is kort, explosief, technisch en krachtig. Allemaal zaken waarbij ik meer uit mezelf kan halen. Toen ik als jonge belofte tussen de grote jongens wereldbekers reed, droomde ik er echt wel van om hier veel beter in te worden. Het is echt een heel leuke discipline waar ik mezelf enorm in kan uitleven. Natuurlijke of onnatuurlijke hindernissen, de spannende duels onderling in de heats om door te kunnen stoten naar een volgende ronde en de vriendschap buiten de wedstrijd zijn iets héél uniek. Iets wat ik daarvoor nooit ervaren had, is de groep van vrienden binnen de XCE-discipline die elkaar samen beter en sterker maken.”
“De parcours zijn ongezien. Wat normaal offroad is als je de naam Cross Country hoort, is nu midden in het centrum. We krijgen soms wel onverharde parcours, maar het merendeel vindt plaats in stadscentra, vooral de Wereldbekers. Wij zijn eigenlijk een sport die zelf naar het volk komt. Die een volle namiddag spanning en strijd brengt, te midden van mensen in het stadcentrum. Als XCE-rijder kom je op unieke pittoreske plaatsen. Die kleine straatjes en steegjes in de oude stadsgedeelten, zoals bijvoorbeeld in Volterra (Toscane), midden in het centrum, geeft echt wel een wow-gevoel. De sfeer rond de events is uniek en geweldig om te beleven.”
Hoe blik je terug op jouw seizoen 2019?
Jay Bytebier: “2019 was toch wel een bijzonder jaar. Ik had mijn XCE-wedstrijdkalender uitgebreid om naast de Wereldbekers ook aan de Coupe de France deel te nemen omdat ik beter wil worden, verder wil groeien en ook tegen andere renners wil uitkomen om extra ervaring op te doen. De prestaties waren zeer goed en dat gaf nog meer motivatie voor mijn 1e deelname aan het WK XCE, dat in België plaatsvond. Met de steun van de Belgische fans pakte ik daar een 9e plaats. Stiekem hoop je natuurlijk op meer, maar ik kwam nog wat kracht tekort. De dag erna werd de mooiste dag uit mijn leven. Het 2e belangrijkste XCE-klassement, na de Wereldbeker, winnen in de achtertuin van de Franse wereldtop gaf me een extra boost gegeven. Op het einde van het seizoen ontsnapte ik echter aan iets ergs. Ik ben dodelijk allergisch aan pindanoten en ondanks de waarschuwing in het hotel kwam dat toch in mijn eten terecht. Die nacht was levensbedreigend voor mij. Het seizoen eindigde een week vroeger, maar achteraf gezien ben ik blij dat ik dit hier nog kan vertellen.”
Je bent nu 25, hoe ver sta je van je beste niveau? En op welke vlakken kan je nog progressie boeken?
Jay Bytebier: “Mijn beste niveau heb ik naar mijn eigen voelen nog niet bereikt. Ik weet dat er nog marge opzit en dat ik echt nog sterker kan worden. Elke wedstrijd leer je nieuwe dingen die je kunt gebruiken voor de toekomst. Sowieso kan ik op vlak van kracht nog veel progressie boeken. Ook in die laatste push is er nog veel marge voor mij. Ik weet wel dat ik de smalste benen heb van alle XCE-riders, maar het is nog altijd wat erin zit dat telt.” (lacht)
Wat is je ultieme XCE-droom? En in welke mate acht je die haalbaar?
Jay Bytebier: “De ultieme droom is wereldkampioen worden. En ik hoop ook dat deze sport op het Olympisch programma komt te staan, want dit is het echt wel waard. Kort, krachtig, spectaculair,.… Alle facetten voor topsport. Het seizoen 2020 moet helaas nog op gang komen gezien de coronacrisis, toch weet ik dat ik moet uitgaan van mijn eigen kracht en zelfvertrouwen om te weten dat alles bereikbaar en mogelijk is. De top in de XCE is zeer groot, maar ik besef dat je superhard moet werken om je droom te bereiken, dat je moet leren uit het verleden en jezelf zeer goed moet kennen. Want ‘Nothing is impossible’ en ‘Zelfkennis is het begin van alle wijsheid!’” #astmapower
Wat betekent die astma concreet voor je sporten?
Jay Bytebier: “Op jonge leeftijd heeft dit wel een grote impact gehad op mijn XCO-wedstrijden. Elke wedstrijd een aanval krijgen, ook al warmde ik superhard op soms tot een aanval toe in de opwarming om in de refractaire fase te komen. Allemaal dingen die mij in de loop der jaren geholpen hebben om mezelf beter te leren kennen. Het heeft zeker nu ook nog steeds een invloed, maar ik laat er me niet door kennen en wil echt wel tonen dat het ook kan met astma. Op trainingen en in sommige races beperkt het mij zeker niet omdat de heats zo kort zijn.”
“Ik doe er alles aan om er alles uit te halen en mezelf zo goed mogelijk voor te bereiden en aan te passen aan de situatie. Dit gaat van een stevige opwarming tot echt rustig mediteren, ademhalingstechnieken toepassen om mijn longen sterker te maken en mijn astma beter onder controle te hebben. Dit is echt wel een leerproces relaxatietherapie en in zelfbewustzijn in samenwerking met mijn longspecialist, sportdokter en mijn bewustzijnscoach van Atalanta Coaching.”
Je hebt je eigen team, Jay Bytebier Racing. Waarom?
Jay Bytebier: “Ik heb mijn eigen project omdat ik op mezelf wil focussen en zelf een stuk vrijheid wil behouden. Mijn ouders leerden mij dat studies hoofdfocus moesten blijven. Dat is iets dat soms wel vergeten wordt. Mijn mama startte daarom oorspronkelijk met een eigen team waarbij sponsors/partners dit project graag ondersteunden en ik me echt naast mijn studies kon toeleggen op mountainbiken zonder al te veel druk om te presteren.”
“Later, vanaf het XCE, nam ik het project individueel over en bleven vele sponsors me vertrouwen en ondersteunen in dit project. Ook omdat ik met mijn project en knowhow op gebied van astma anderen toch wel tips en tricks wil geven en helpen om te bewegen. Want als persoon met astma is het echt aangeraden om te bewegen om zo je longen sterker te maken.”
