Afgelopen weekend stond de Memorial Igor Decraene op de agenda voor iedereen die graag tegen de tijd strijdt. Bij de elite vrouwen werd de beste chrono neergezet door Ann-Sophie Duyck, die Valerie Demey (CCC-Liv) en Alana Castrique (Lotto Soudal Ladies) ruim voorafging. Op die laatste 2 moest Marijke de Smedt uit Lokeren, renster bij Waasland Security – Wase Zon CT, slechts luttele seconden toegeven. De Smedt wordt volgend jaar… 50!
“Bij het overschrijden van de eindmeet had ik een heel goed gevoel en wist dat ik een snelle tijd had gereden, maar met een aantal UCI-rensters is het altijd afwachten naar het eindresultaat. Ik wist dat het podium moeilijk zou zijn, maar dat weerhield mij niet om alles te geven. Ik was aanvankelijk teleurgesteld om met 3 seconden net naast dat podium te vallen en te eindigen op een 4e plaats. Maar het feit dat ik slechts 14 seconden moest toegeven op Valerie geeft toch aan dat ik een heel sterke prestatie heb neergezet.”
“Ik had altijd wel al gedacht dat ik goed tegen de klok kon rijden, het voelt voor mij ook prettig aan om alleen te strijden tegen de natuurelementen en mijzelf. Ik ben dan ook een karakterkopje. Aan de hand van mijn testresultaten bleek dat er nog wat progressie mogelijk was en het BK tijdrijden was dan ook 1 van de hoofdoelen van het jaar. De reeks van specifieke trainingen van mijn trainer Sander Cordeel hebben mij gevormd van enthousiaste fietsster tot gretige wielrenster.”
Cyclo’s
Sommigen worden in de wieg gelegd om te fietsen en te koersen, maar bij Marijke de Smedt was dat niet bepaald het geval. “Dankzij mijn broers heb ik kennis gemaakt met de wielersport, ik was toen al 25”, lacht de Lokerse. “Mijn 1e ritten waren op de mountainbike. Gaandeweg bleek dat ik mijn mannetje kon staan en ben ik meer en meer gaan fietsen. Het was echter niet evident om te combineren met een gezinsleven, een fulltime job en opgroeiende kinderen. Na een aantal wegwedstrijden en veldritten – ook enkele wereldbekerselecties in het seizoen 2005-2006 – bleek dat ik toch wel wat in mijn mars had. Ik heb dan de evaluatie gemaakt, maar het bleek toen een moeilijke combinatie om alle partijen gunstig te stemmen.”
“Ik ben evenwel blijven fietsen maar heb mij meer geconcentreerd op de cyclosportieves met tal van ereplaatsen tijdens deze uitdagende tochten. Tijdens de vele fietskilometers heb ik mij steeds gemengd in de wekelijkse uitstappen met de wielertoeristenclubs WTC Blijf Fit en Bosparkspurters. Er werd mij regelmatig gezegd dat ik moest gaan koersen, maar ik heb de boot altijd afgehouden. 2 jaar terug is er een kentering in mijn leven gekomen en vorig jaar heb ik het gewaagd om een wedstrijdvergunning aan te vragen. Vanaf de 1e wedstrijd in Heusden heb ik koers gemaakt, wat resulteerde in een 8e plaats. Mijn huidige ploeg heeft mij dan de kans gegeven om mee te doen aan een aantal UCI-koersen. Ik geniet van elke minuut dat ik dat nog altijd mag meemaken.”
Niks moet
50 lentes jong wordt Marijke de Smedt in mei 2021. “50 jaar is inderdaad een mijlpaal in een mensenleven, maar gelet op het traject dat ik heb afgelegd, ben ik ervan overtuigd dat mijn motor nog lang niet versleten is”, lacht ze. “Op het moment dat ik op mijn fiets zit, voel ik mij nog een jong veulen en ben heel gretig om koers te maken. Door corona heb ik nu wel een jaar verloren en op mijn leeftijd zijn dat natuurlijk gemiste kansen. Maar ik kreeg ook wel de kans om verder te werken aan een aantal punten om mij te verbeteren als renster. Ondanks mijn leeftijd zit er nog altijd progressie in maar ik zal wat harder moeten werken dan mijn veel jongere collega-rensters.”
“Je lichaam is een tempel en die moet je onderhouden door regelmatig te eten, slapen/rusten, trainen en genieten van het leven. Chocolade, letterkoekjes en rode wijn zijn zwakheden die ik niet kan laten maar zorgen wel voor de geneugten des levens. Ik heb jarenlang heel veel lange fietstochten aan een rustig tempo gereden en tijdens jaarlijkse fietsvakanties zag ik telkens uitdagingen in het bergop fietsen. Door het werk in een ploegensysteem is dat niet altijd evident en moet ik vooral kijken hoe mijn lichaam reageert op bepaalde omstandigheden. Die signalen mag je niet negeren. Ik probeer altijd te beseffen dat niks moet.”
Opofferingen
“Vooral tijd”, antwoordt Marijke de Smedt wanneer we haar vragen welke opofferingen ze moet maken om op haar leeftijd op dit niveau te koersen, in combinatie met werk en een gezinsleven. “Via een goed timemanagement en omkadering kan je al ver komen. De mensen rondom mij geloven in mij en geven mij ook alle kansen. Ik probeer vooral te genieten van de kansen die ik krijg om te koersen en doe dit dan ook met volle overgave.”
“Ik werk in een tweeploegenstelsel bij het farmaceutische bedrijf Pfizer. Momenteel werk ik in een 4/5-systeem en sta ik ook onze hulpbehoevende moeder bij door boodschappen te doen. Mijn trainingen doe ik dus voor of na mijn werkuren en in het weekend proberen we wat langere trainingen in te plannen. Vroeger fietste ik veel en trainde ik weinig. Nu train ik veel meer. Dankzij de uitgekiende schema’s van Sander heb ik tijdens dit coronajaar al heel wat vooruitgang geboekt.”
Dankbaar
Hoeveel toekomst ziet De Smedt nog op haar bijna 50e? “Momenteel bekijk ik het jaar per jaar, maar mijn entourage is er ten stelligste van overtuigd dat er nog veel meer kan en dat ik nog jaren mee kan draaien op nationaal niveau. De ploeg biedt mij enkele kansen om UCI-wedstrijden te rijden op internationaal niveau. Dat smaakt naar meer. Ik hoop ook een voorbeeld te zijn voor de jeugd, dat ik hen kan aanzetten om gezond en verantwoord bezig te zijn met een hobby waar ze heel veel plezier aan kunnen beleven. Het maakt mij trots om als werkende vrouw tussen deze jeugdige vrouwen te mogen rijden en vooral heel veel te genieten van het fietsen.”
Het einde is nog niet nabij voor de Lokerse. “Stoppen met koersen zal wel gebeuren, maar stoppen met fietsen niet, denk ik. Het genieten van de vrijheid en de geneugten des levens, hebben we meegekregen van mijn papa zaliger en die gedachte zal ik altijd blijven koesteren. Mijn papa zaliger heeft mij een aantal signalen gegeven om beslissingen te nemen in het leven en daar ben ik hem nog altijd heel dankbaar voor.”