Op 5 oktober 2014 kwam de 23-jarige Dries De Bondt zwaar ten val in de Ronde van de Vendée. Het was nog maar de vraag of hij ooit terug wielrenner zou worden. Velen die dus dachten dat hij op zondag 14 augustus 2016 de mooiste dag in zijn wielercarrière beleefde toen hij in Stabroek Belgisch kampioen bij de eliterenners zonder contract werd. Maar kijk: het sprookje is nog niet uitverteld: De Bondt mag een jaar lang rondrijden in de prestigieuze tricolore. De bekroning voor een eeuwige vechter.
Bij zijn vreselijke val droeg De Bondt nog het truitje van Josan-To Win. Hij miste in de Franse wedstrijd een bocht en knalde over de rand van de stoep met zijn hoofd tegen een muurtje. Er werden inwendige bloedingen ter hoogte van de hersenen vastgesteld en de pechvogel werd in coma gehouden. Gelukkig kwam alles goed: op 15 maart maakte De Bondt in de Omloop van het Waasland zijn comeback.
Al snel ontgroeide De Bondt het continentale niveau, met als uitschieter een 4e plaats in de Gooikse Pijl in 2015. Veranda’s Willems meldde zich en De Bondt bedankte ploegleider Ivan De Schamphelaere met zeges in de Ronde de l’Oise en Halle-Ingooigem (voor Keukeleire). De bekroning volgde dus op het kampioenschap voor eliterenners zonder contract. Hij klopte er Jimmy Janssens en Dimitri Peyskens. Het zou niet zijn laatste driekleur zijn…
Ster van Bessèges
In 2017 steeg De Bondt met zijn ploeg naar het procontinentale niveau. Dat vergde enige aanpassing, ook voor de aanvaller. Hij toonde zijn vechtlust en in 2018 werden zijn inspanningen beloond. Hij werd 2e in de Ronde van Drenthe, 3e in de GP Marcel Kint en 2e in de Ronde van Zeeland. In het Scheldeland kent de ploeg rond Mathieu van der Poel veel volk, het mag dus niet verbazen dat hij een jaar later naar Corendon-Circus trok.
Bij de rood-witte formatie brak De Bondt helemaal door, met als uitschieters een 2e zege in Halle-Ingooigem en de overwinning in de Mémorial Van Steenbergen. Dit jaar bevestigde hij met een etappe in de Ster van Bessèges. Bij Alpecin-Fenix weten ze met jongens als Marcel Meisen en Tim Merlier al langer dat de nationale titel binnen de mogelijkheden van hun renners ligt.
Ludo Dierckxsens
Niet 5 oktober 2014 of 14 augustus 2016, maar wel 22 september 2020 is ‘de dag van Dries De Bondt’ geworden. De Ludo Dierckxsens van zijn generatie, die bewijst dat niet elke wielrenner al op zijn 25e kan afgeschreven worden voor een mooie carrière. De tricolore is er vooral één van vechtlust en volharding. Niemand die het hem niet gunt.
1 comment
Heel mooi! Volledig verdiende overwinning, wat een karaktertrek! Als je zo uit de greep van de achtervolgers blijft, heb je klasse en karakter. Hopelijk volgend jaar ook in de Tour.