Vraag een wat oudere fietsliefhebber of hij Brooks kent en meteen vliegen lovende termen in het rond. Brooks staat voor kwaliteit, klasse en traditie. Real English tradition, zeg maar. Dit is echt een buitenbeentje onder de zadels.
Een Brooks kocht je vroeger niet zomaar. Het was het summum van zadeltechnologie, comfort en levensduur. Eens een Brooks, altijd een Brooks. Je moest er wel mee leren leven. Zo vroeg het leder om onderhoud met een goede olie. Bovendien waren de 1e 500 km een marteling voor je achterwerk. Het dikke lederen dek was beenhard en leek voor geen millimeter mee te geven. Maar met de tijd masseerde je bips het mooie materiaal.
Beetje bij beetje sculpteerde je eigenhandig een zadel op maat. Van zodra je zadel zich gevormd had, was fietsen een droom. En zakte dat dan niet door na een tijdje? Jawel, hoor, maar daarvoor kreeg je een sleuteltje waarmee je het dek weer perfect op spanning kon brengen. Een afwerking met koperen klinknagels en een echt naamplaatje op de achterzijde deden de rest. En blijven insmeren.
Nieuw elan
Toen de ontwikkeling van fietsonderdelen een hoge vlucht nam en de prijzen een duik naar beneden, ging de ster van Brooks aan het tanen. Lichtgewicht was de nieuwe norm en die vederlichte zadeltjes waren toch verwonderlijk comfortabel. Monteren, zitten en rijden. Geen pijnlijk achterwerk, geen gehannes of geregel, gewoon trappen. Overal doken nieuwe merken op. En terwijl de Italiaanse fietsfabrikanten als paddenstoelen uit de grond schoten, bloeide de deur daarnaast de onderdelenmarkt als nooit te voren.
Na een aantal moeilijke jaren heeft Brooks een nieuw elan gevonden, zonder daarbij hun tradities overboord te gooien. Ze ontwikkelden een nieuw gamma en zagen hoe die nieuwe producten een plaats veroverden in een nieuwe niche van de fietsindustrie: luxe en exclusiviteit. Jaren geleden produceerde Brooks reeds kwalitatieve lederen tassen en bijkomende producten die we nu zien opduiken in de gravelscene. Liefhebbers van het echte stalen ros verlekkerden zich toen al aan deze prachtige en met aandacht voor detail uitgevoerde accessoires. En ook het klassieke lederen zadel bleef behouden. Kwaliteit behoeft nu eenmaal geen betoog.
Levende structuur
Maar Brooks dacht ook aan de meer modale wielerliefhebber. De liefhebber van een snuifje traditie, instant comfort en opstappen en fietsen. Dus kwamen ze met de C17 Cambium. Cambium is een weefsellaag in bomen en struiken die zich tussen de schors en de kern bevindt. Het beschermt de onderliggende weefsels maar maakt ook nieuwe cellen aan, het is een levende structuur. Nu vervangt de Brooks Cambium zijn cellen niet, maar de beschermende factor is er wel in. Het zadel is opgebouwd uit gevulkaniseerd rubber met een beschermende toplaag.
Dit zorgt voor een uitzonderlijke levensduur maar levert het volgens Brooks ook instant comfort op. Voeg daar nog een natuurlijke uitstraling en weersbestendigheid aan toe en je hebt het ideale zadel. Volgens Brooks dan toch, maar wat denkt mijn bips daarvan? Wel, ik moet toegeven dat mijn bips geen reden tot klagen heeft. Wij beiden kennen de Brooks C17 Cambium immers al wat langer.
Geen kraakjes
Enkele jaren geleden trokken mijn vrouw en ik samen naar Santiago de Compostela. Inclusief een ommetje naar Finisterre (het einde van de wereld) legden we op een 3-tal weken zowat 2.700 km af. Van een lange duurtest gesproken. Het instant comfort was duidelijk aanwezig. Na enkele dagen en een aanpassing van de zithoek was mijn bips volledig verzoend met zijn nieuwe reisgezel. Het werd een fantastische trip.
Zoveel jaren later is de C17 nog steeds een trouwe metgezel. Samen met mijn haartooi is de kleur enigszins veranderd, maar dat zorgt bij ons beiden voor bijkomende charme. Slijtageplekken zijn er amper te zien en ook kraakjes heb ik nooit gehoord. Bij het zadel uiteraard.
Amper verschil
Toen de vraag kwam om het nieuwe C17-zadel te testen, keek ik dan ook nieuwsgierig uit naar een hernieuwde kennismaking. Had Brooks zich beperkt tot een nieuw kleurtje of was het effectief een verbeterde versie? Het gaf me wel de mogelijkheid om beide versies naast elkaar te leggen, de verschillen te zoeken en die te ervaren.
Spoiler alert! Er is amper verschil. De toplaag is wat donkerder, maar verder ontdek ik weinig verschillen. Het nieuwe zadel voelt wat harder aan, maar ik verschuif minder in het zadel. Blijkt dat het katoen van mijn oude C17 vervangen is door nylon. Dat zorgt voor een vaste zit, is nog beter bestand tegen de weersomstandigheden en neemt geen vocht op. Voor de liefhebbers van katoen geen nood. Het oude zadel is nog steeds verkrijgbaar maar kreeg er de toevoeging ‘Organic’ bij.
Retro en Fixies
Spot on. Ik zit prima en weet dat ik op korte tijd mijn zit zal vinden. Als ik echter het zadel van mijn gravelbike op mijn racefiets monteer, reageert mijn onderkant net iets minder enthousiast. Door de veranderde houding van mijn bekken liggen de drukpunten net wat anders. Ook heb ik het gevoel dat ik wat meer druk ervaar in het perineum. Dat verbetert als ik de punt wat laat zakken, maar misschien was ik beter af geweest met de ‘Carved’-versie. Die heeft een kleine uitsnijding waardoor de druk afneemt. De boutade dat een zadel erg persoonlijk is, blijkt niet zo verkeerd te zijn.
De Brooks C17 Cambium is en blijft een uitstekend zadel. Het koppelt traditie aan moderne materialen, is breed inzetbaar en garandeert jarenlang rijplezier. Voor mij persoonlijk past het net wat minder op mijn racefiets, maar wie liever wat rechter zit of retro- en fixie-adepten krijgen bij Brooks veel waar voor hun geld.
Bijpassend stuurlint
Het zadel vraagt wel 1 ding: dat je om het stuur een Brooksstuurlint wikkelt. Het lint ziet er chique uit. De grip is sticky terwijl het heel wat demping biedt. Sommigen onder ons zijn misschien niet zo te vinden voor een 2,5 mm dik stuurlint, maar ik hou er wel van. Om helemaal in stijl te blijven voorziet Brooks dikke rubber einddoppen en afwerkingstape in katoen.
Maar opgelet. Het lint is erg stug. Dat maakt dat je het erg strak kan leggen, maar vraagt van de andere kant een geoefende hand om een mooi resultaat te verzekeren. Gelukkig kan je makkelijk herbeginnen, maar enig geduld en voortdurend controleren zijn de boodschap. Dat levert uiteindelijk een mooi en fijn aanvoelend stuurlint op dat je classic extra uitstraling geeft. Matteo Simoni zei het zo mooi: Sjteil, man.