Fabio Aru mag zich opmaken voor het WK veldrijden in Oostende. Met toestemming van zijn nieuwe ploeg Qhubeka ASSOS en de steun van veldritcoach Fausto Scotti lijkt zijn selectie slechts een formaliteit. In de zomer van 2017 reed Aru nog in het geel door Frankrijk. Een mens vraagt zich af hoe het zo ver is kunnen komen.
Aru heeft naar eigen zeggen plezier in de modder en voelt zich terug een kind. Logisch, want ruim 10 jaar geleden was hij geregeld te vinden in het veldritcircuit. Wie zoekt, vindt Aru bijvoorbeeld als 11e in een Wereldbekermanche voor junioren in Hoogerheide in 2008. Ook nu vergaat het veldrijden hem lang niet slecht. Het niveau van landgenoten als Bertolini en Dorigoni kan hij niet aan, maar hij werd wel 4e in Ancona en 10e op het nationaal kampioenschap.
Toch vreemd hoe de carrière van Aru zo’n wending heeft genomen. Met adelbrieven kwam hij ooit binnen in het peloton op de weg nadat hij 2 keer de Giro della Valle d’Aosta Mont Blanc en de Nations Cup in Toscane had gewonnen en enkel Dombrowski moest laten voorgaan in de Baby Giro.
Nieuwe leider
Het talent van Aru lag er vingerdik op. Bij de profs werd hij meteen 4e in de Giro del Trentino en hielp hij Nibali vervolgens aan eindwinst in de Giro d’Italia. Een jaar later, in 2014, stond hij zelf al op het podium na ritwinst op Plan di Montecampione en later dat jaar volgde een 5e plek in de Vuelta. In 2015 was er de 2e plek in de Giro (na Contador) en eindzege in de Vuelta, toen hij met zijn ploeg op de voorlaatste dag Dumoulin in het verlies reed. Aru was de nieuwe leider van het Italiaanse wielrennen!
Toen het beste moest komen, liep het mis voor Aru. In de Tour van 2016 liet hij een knappe eindnotering schieten na een inzinking richting Morzine. Een 1e signaal van de fragiliteit van de Italiaan. Op de Olympische Spelen was hij wisselkopman voor de gevallen Nibali en werd hij wel nog knap 6e. Een jaar later volgde de nationale titel en het geel in de Tour, na een 3e plaats op d eklim naar Peyragudes. Uiteindelijk moest Aru nog 4 renners (Froome, Uran, Bardet en Landa) laten passeren, maar op zijn 27e kon hij daarmee thuiskomen. Het zou zijn laatste wapenfeit zijn.
Laatste steekvlam?
Sinds 2018 reed Aru voor UAE-Team Emirates en dat werd helemaal niets. De Sardijn sukkelde van de ene vormcrisis in de andere depressie. Waar hij ooit met grote sier de flanken van de hellingen aanviel, kroop hij nu met uitgestrekte mond naar boven met de grupetto. Een pijnlijk dieptepunt was er dit jaar in de Tour. Aru werd aangekondigd als kopman, terwijl Pogacar een vrije rol kreeg. Al snel bleek de orde omgekeerd, maar Aru slaagde er zelfs niet in om zijn Sloveense ploegmaat bij te staan richting eindzege. Tussen Pau en Laruns werd hij achtergelaten door het peloton en stapte hij uiteindelijk moedeloos de bezemwagen in. “Een vergissing om hem zelfs mee te nemen”, foeterde adviseur Saronni.
Sindsdien reed Aru geen enkele wedstrijd meer, tot hij plots het veld in dook. Met dank aan Team Qhubeka ASSOS brandt er terug een lichtje in de ogen van de Italiaan. Wakker geschoten bij zijn laatste kans? Of een laatste steekvlam voor hij helemaal uitdooft?
Schrijf je in op onze nieuwsbrief en maak kans op deze Empire schoenen van Giro, twv. 247 euro!
De winnaars worden bekendgemaakt op 31 januari 2021 – mail je schoenmaat alvast naar [email protected] om je kans te verdubbelen! (de winnaars van de WielerVerhaal cross-T-shirts (december 2020) werden persoonlijk verwittigd)