‘José Rujano wil de Pantani van Venezuela worden’, kopte een Belgische krant in de zomer van 2006. Het lichtgewicht (48 kilo) maakte zich op dat moment op om voor Quick.Step-Innergetic zijn 1e Tour te rijden. Uiteindelijk kon de Venezolaan nooit de verwachtingen waarmaken. Vandaag koerst hij nog steeds, binnenkort zelfs met zijn eigen zoon.
Zoals wel meer Zuid-Amerikaanse renners kwam José Rujano binnen bij de profs via Colombia-Selle Italia. Nadat hij voornamelijk schitterde op zijn eigen continent, brak hij op zijn 23e plots helemaal door in het Europese wielrennen tijdens de Giro van 2005. Rujano klom mee met de beste renners en zou na 3 podiumplaatsen uiteindelijk winnen op Sestriere. Hij versloeg er Simoni en Di Luca, werd bovendien 3e in het eindklassement en kroonde zich ook nog eens tot bergkoning. Quick.Step was er als de kippen bij en legde de renner vast vanaf 1 juni 2006.
In 2006 keerde Rujano terug naar Italië, maar dat verliep minder succesvol. In de 12e etappe kneep hij op 3 km van de finish de remmen dicht. Ploegleider Gianni Savio begreep er niets van. Vervolgens trok de Venezolaan met zijn nieuwe ploeg op stage naar de Alpen. Aan de zijde van wereldkampioen Tom Boonen verkende hij de Franse bergen waar hij enkele weken later wilde schitteren. Teambaas Patrick Lefevere wreef zich in zijn handen bij de plannen van zijn nieuwe goudhaantje.
6e in Giro
De Tour werd uiteindelijk een ongeziene flop. Richting Morzine gaf Rujano er de brui aan. Op dat moment stond hij niet meer in de top 100 van het klassement. Dichter dan een 46e plaats kon hij in de Tour niet eindigen. Een teenblessure en ziekte zouden aan de oorzaak liggen van dit falen. Aan het einde van het seizoen werd het contract van Rujano in onderling overleg met Quick.Step beëindigd. Unibet geloofde wel nog in de mogelijkheden van de Zuid-Amerikaan, maar verder dan een nationale titel kwam hij niet.
Vervolgens zou Rujano nog een paar keer terug aan de oppervlakte komen. Voor Caisse d’Epargne reed hij in 2008 een verdienstelijke Giro met een 4e en een 6e plaats in 2 ritten. Ook in de Ronde van Zwitserland en Ronde van Duitsland liet hij flarden van zijn talent zien. Vervolgens verdween hij op de achtergrond. Bij zijn oude ploeg, inmiddels omgedoopt tot Androni Giocattoli, zou Rujano in 2011 voor het laatst schitteren in Europa. Hij won opnieuw 2 ritten in de Giro en werd 6e in het eindklassement. Dat kon hij nooit meer herhalen. Ook niet toen Vacansoleil-DCM hem in 2013 een nieuwe kans gaf. Een vermelding in een dopingdossier betekende het einde van zijn Europees avontuur.
Vuelta al Tachira
Rujano koerst dus nog steeds, hij is inmiddels een man van 38 jaar oud. Binnenkort trekt hij naar de Vuelta al Tachira, een wedstrijd in eigen land die hij in een ver verleden ooit nog won. Bij Osorio Ciclismo zal hij warempel aan de zijde van zijn zoon rijden. Jeison is nog maar 19 jaar oud, maar werd in 2020 al 2e in het nationaal kampioenschap tijdrijden bij de profs. Benieuwd of hij op termijn de successen van zijn vader in de Giro kan herhalen.
Schrijf je in op onze nieuwsbrief en maak kans op deze Empire schoenen van Giro, twv. 247 euro!
De winnaars worden bekendgemaakt op 31 januari 2021 – mail je schoenmaat alvast naar [email protected] om je kans te verdubbelen! (de winnaars van de WielerVerhaal cross-T-shirts (december 2020) werden persoonlijk verwittigd)