Spatborden! Voor de ene een tang op een varken en voor de ander een garantie op een droog achterwerk. Voor de mountainbiker na een stoeibeurt in de modder zorgt het voor een grijns van voor tot achter. Voor de wegfietser blijft het bij een ‘waar heb jij ingezeten’. De gravelrijder wast zijn handen in onschuld. Wij zorgen met een volledig onwetenschappelijke test definitief voor uitsluitsel.
Met andere woorden: ik offer me weer graag op om dit uit te zoeken. Regen: check, gravelbike: check, emmer: check, wasmachine… euh effe vragen. Ik rij voor deze test 2 keer hetzelfde rondje vlak na elkaar en tussenin was ik de fiets. Uiteraard rijd ik een keer met en een keer zonder spatborden. Hiervoor heb ik de Zefal Trail ter beschikking. Die zijn 65 mm breed en dus meer dan gepast voor mijn 45 mm brede banden. De kledij kreeg ik van een mountainbiker met baard en, indien voldoende modder, een brede grijns.
De montage van de Zefal Trail is een eitje. Met het op de vork voorziene vijsje monteer ik het voorspatbord. Ondanks de eenvoudige bevestiging zit het behoorlijk vast. De test zal uitwijzen of alles op zijn plaats blijft. Het achterspatbord monteer ik op dezelfde wijze, behalve dat ik 2 steuntjes op de staande achtervork bevestig met een spanbandje. Zefal heeft bescherming voorzien, maar ik kleef toch wat tape op de vork. Offroad kan het er stevig aan toe gaan.
Mijn rondje is een kleine 32 km lang en voor 75% onverhard. Het brengt me van Beringen naar Meldert en terug. Rustige wegen verbinden enkele mooie lange gravelstroken en boswegen hier in de omgeving. Het heeft de voorbije dagen goed geregend. Dus plassen in overvloed. In de heenrichting moet ik behoorlijk wat klimmen. Maar klimmen betekent geen plassen, wel verzadigde grond. Toch vraag ik me af wat dat gaat geven als ik afdaal. Hier en daar heeft een boer bij het uitdraaien van zijn veld diepe sporen getrokken. Nu ik er langzaam door rijd, valt het, buiten serieus stoempen, allemaal wel mee. Toch voorzichtig zijn straks.
Schade opmeten
Na mijn 1e rit meet ik de schade op. De fiets is toch vrij vuil geworden. Onderaan het bracket is de kleur van het frame niet meer te zien en ook mijn achterderailleur hangt helemaal vol. De achtervork heeft een stevige laag vuil te verwerken gekregen. De onderbuis is vuil, maar ik heb erger gezien. Zeker bovenaan, in de omgeving van de kwetsbare balhoofdlagers zie ik enkel wat kleine spatten.
Verrassend genoeg zijn de spatborden zelf vrij proper. Ik had wat schrik dat er zich modder zou ophopen, maar het spattende water heeft ze vrij goed gereinigd. De balhoofdbuis en de bovenbuiszijn goed vrij gebleven van vuil. Maar ook mijn kledij ziet er nog behoorlijk uit. Vooral mijn rug en mijn broek ter hoogte van mijn onderrug zijn gespaard gebleven van modderig onheil. En vooral: droog.
Duidelijke conclusie
Op naar de 2e rit. Bergop, bergaf, bos in, bos uit, wat kan het leven van een testrijder toch fijn zijn. Op 1 van de lange stukken gravel nodigen de plassen me uit om even het kind in me los te laten. Het water spat alle kanten op. En ook omhoog, op mijn rug. Na een tijdje voel ik dan ook enkele druppels zich weer een weg naar beneden zoeken. Naar de gevoelige zone tussen de billen dus. Jakkes. Te verdragen is het natuurlijk wel, maar het zorgt voor een kil en ambetant gevoel. In de afdaling waar de boer zijn handtekening heeft gezet, doe ik het wat voorzichtiger aan. Toch vliegt de modder me om de oren. Ondertussen is ook mijn fietscomputer al behoorlijk bespat. Mijn schoenen en onderbenen zien er niet uit.
Eens thuis hangt mijn kledij helemaal vol. Zelfs mijn helm kan een wasbeurt verdragen. Terwijl ik na de 1e rit de modder er na wat drogen zou kunnen van afkloppen is er nu maar 1 oplossing: alles in de emmer. Mijn fiets zelf is zo vuil dat ik er niet aan zou denken om hem zo weg te zetten. Modder van boven tot onder. Zelfs de bovenbuis is niet om aan te zien. Een nieuwe wasbeurt verder is mijn conclusie, die jullie toch al kennen, klaar en duidelijk. Proper offroaden is een utopie. Zeker in ons natte Belgenlandje.
Spatborden houden je materiaal een beetje meer zuiver, maar jijzelf bent degene die er het meeste baat bij heeft. En je wasmachine zal je ook dankbaar zijn. Bij mij blijven ze er op.
Klik hier voor een overzicht van de Zéfal spatborden.
Klik hier voor meer materiaalverhalen en test rides van Luc Vandevenne.
Klik hier voor meer reviews op WielerVerhaal.
WK VELDRIJDEN
Zaterdag en zondag zijn er in Oostende de wereldkampioenschappen veldrijden voor mannen elite, mannen beloften, vrouwen elite en vrouwen beloften. Hoe loopt de strijd tussen Van Aert en Van der Poel af? Volgt Alvarado zichzelf op of crosst een andere Nederlandse beter door het strandzand? Bekijk hier nu alle noteringen van onze partner Bingoal, dé Belgische nummer 1 in wielerweddenschappen!
Schrijf je in op onze nieuwsbrief en maak kans op deze Empire schoenen van Giro, twv. 247 euro!
De winnaars worden bekendgemaakt op 31 januari 2021 – mail je schoenmaat alvast naar [email protected] om je kans te verdubbelen! (de winnaars van de WielerVerhaal cross-T-shirts (december 2020) werden persoonlijk verwittigd)
1 comment
Het spreekwoord is: dit/dat slaat als een tang op een varken. Ofwel: dat slaat nergens op, dat raakt kant noch wal.
Maar zoals het in de kop van dit artikel wordt gebruikt kan echt niet. Een spatbord kan nooit ‘een tang op een varken’ zijn. Ook niet overdrachtelijk.
Ken uw taal!