Het is een boutade, maar sporten is goed voor de gezondheid. Voor de wielerliefhebber stelt dat geen probleem. Een fiets, een weg en trappen maar. De loper trekt zijn loopschoenen aan en is vertrokken. Maar wat met de loper wiens knieën kapot zijn en wie fietsen niet zozeer ziet zitten? Een fiets om te lopen, zo simpel kan een oplossing zijn.
Om simpele idee tot uitvoering te brengen, is er wel wat creatieve techniciteit nodig. Zo merken we dat verscheidene constructeurs een andere benadering hanteren. Sommigen kiezen voor een loopband die je als wandelaar aandrijft, een andere opteert voor een elliptisch looppatroon. Streetstepper dan weer kiest voor een fysiek wat meer belastende methode die sterk op trappen lopen lijkt. Maar opteert tegelijkertijd ook voor wat meer snelheid. Want terwijl bij de meeste wandelfietsen de snelheid laag ligt, kan je met de Streetstepper aardig snelheid maken. Mits een juiste techniek en genoeg spierkracht.
Heel wat voormalige topsporters hebben de Streetstepper gekozen als hun alternatieve trainingsmiddel. Dat geeft hun website ons toch mee. Hun atleten-pagina staat vol met vooral duursporters die de Streetstepper roemen voor zijn fysieke belasting zonder impact. Is deze fiets er dan alleen maar voor de echte sporter? Nee, zeker niet. Wie gewoon wat met de Streetstepper wil rondtrappelen kan er ook mee aan de slag. Hoog tijd dat we dat even aan de werkelijkheid toetsen.
Stevige work-out
De Streetstepper is er in 2 modellen. De RS20 houdt het eerder bescheiden en heeft naast kleine (20 inch) wielen een wat steiler balhoofd. Dat maakt hem, naar mijn mening, wat minder inzetbaar. Doordat hij wat minder versnellingen heeft en kleine wielen loopt de snelheid niet zo hoog op. Maar natuurlijk staat niet iedereen te trappelen om op volle snelheid van links naar rechts te vlammen. Een rustige wandeling kan ook eens goed doen. Met dien verstande dat de term wandeling niet mis mag verstaan worden. Om de Streetstepper aan de gang te houden, moet je immers toch je best doen.
Met de Streetstepper rijden kan het kleinste kind. Ik neem het stuur vast, zet mijn rechtervoet op de trapper, leg mijn gewicht op mijn rechterbeen en ik ben weg. Vermits ik gewoon rechtop sta moet ik zelfs mijn evenwicht niet zoeken. De brede voetsteunen hebben een randje waardoor ik niet weg schuif. Ik trap snel op en neer, net of ik een te kleine trap opklim. Al gauw trap ik op mijn adem. Verdorie, toen Wim van Streetstepper Benelux het demonstreerde leek het toch makkelijker. Ik zag hem zelfs heel hoog op de trappers staan. Misschien lukt het beter als ik wat grotere stappen neem?
Enkele minuten later ga ik 2 keer zo snel door de straat. Wat later sta ik ook hoog en droog op de trappers. Die moeilijke start is al lang vergeten. De volgende dag doe ik een ritje van 20 km. Op een dik uur ben ik, goed bezweet, rond. Ik moest toch stevig aan de bak. Het is niet maar even met de benen op en neer. Nee, ik moet stevig duwen. Ondanks dat ik fiets en loop worden mijn benen toch op de proef gesteld. Vooral de grote uitslag maakt het net wat moeilijker. Goed de knieën heffen en dan goed afduwen. Bovendien moet ik mijn romp en buikspieren gebruiken om stabiel te blijven staan. Een stevige work-out.
Oefening baart kunst
Het 2e model dat ik ter beschikking kreeg, is de MT26. En die bevalt me meer. Meer versnellingen, grotere wielen en een geveerde voorvork maken hem een manusje van alles. De trappers zijn uitgerust met stevige rechtopstaande grips. Op mijn stevige sportschoenen sta ik goed vast. Bovendien kan ik offroad gaan. Voorlopig is een echt mountainbikeparcours nog wat van het goede te veel, maar een leuk bospaadje verteer ik zonder problemen. Ik begin er echt plezier in te krijgen. Toch hou ik het wat rustig. De MT26 die ik ter beschikking kreeg heeft gewone banden, maar met echte MTB-banden zijn de mogelijkheden, en de fun, nog uitgebreider.
Nu ik er wat harder tegenaan ga, moet ik natuurlijk meer naar mijn evenwicht zoeken, maar ik ben er zeker van dat de flow er snel zal zijn. Nu sta ik nog wat te stijf op de Streetstepper en overheerst een onzeker gevoel. Oefening baart echter kunst en na wat oefenen heb ik het ding wat beter onder controle en kies ik al gauw wat meer uitdagende routes. Achteraf voel ik toch dat de Streetstepper mijn lijf danig op de proef heeft gesteld. Benen, rug, buik en schouders voelen wat vermoeid aan. Op hartslagcurve merk ik dat ik op enkele momenten niet ver meer van mijn max zat. Het is te merken dat er heel wat spieren worden aangesproken.
Flexibiliteit
De Streetstepper is een leuk alternatief voor zowel lopen als fietsen. Persoonlijk verkies ik de MT26. Die bezorgt me de meeste fun. Urenlang op de Streetstepper staan, zit er voor mij niet direct in. Maar voor kortere tochtjes is hij erg geschikt. Zeker als je hem gebruikt volgens het HITT-protocol. Korte, hevige prestaties afwisselen met rustige momenten. Doordat je met je benen zowat de hele bewegingsuitslag moet gebruiken om meer snelheid te krijgen, werk je ook nog eens aan je flexibiliteit. Voeg daar nog een stevige core- en rugwork-out, en een oefening van je evenwichtsapparaat aan toe en je begrijpt dat de Streetstepper ook voor meer dan een zondagswandeling kan ingezet worden.
Maar is dat een must? Nee, absoluut niet. Ook als het niet de bedoeling is om je hartslag naar astronomische hoogtes te jagen, zorgt de fiets voor een andere maar leuke manier van rustig en lijfvriendelijk sporten. Zachtjes sporten en toch veel spieren in beweging zetten, waarom hebben we daar niet eerder aan gedacht? Mocht je de Streetstepper zelf willen uittesten, dan kan je altijd terecht op de site van Streetstepper Benelux. Misschien is het wel tijd voor iets anders.
Schrijf je in op onze nieuwsbrief en maak kans op de laatste cross-T-shirts van WielerVerhaal!
De winnaars worden bekendgemaakt op 1 maart 2021 – mail je T-shirt maat en volledige adresgegevens alvast naar [email protected] om je kans te verdubbelen! (de winnaar van de Giro Empire koersschoenen is Carlo Lepla uit Ieper! Hij werd persoonlijk op de hoogte gebracht)