Het publiek ziet het zegegebaar, de zoete vreugde van de overwinning, de absolute hoogtepunten. Helaas heeft ook in de wielerwereld elke medaille een keerzijde. Maandenlange opoffering voor dat ene doel, maniakaal bezig zijn met het gewicht, de druk van heel de omgeving om toch maar te scoren. Het werd Kelly Catlin op haar 23e allemaal te veel. Op 7 maart 2019 stapte het multitalent uit het leven. Een verhaal over deze droeve gebeurtenis, omdat ook deze verteld moeten worden.
Rio
Kelly Catlin is afkomstig uit Minnesota en was ook naast de fiets erg getalenteerd. Zo behaalde ze op de universiteit van haar staat een diploma in de biomedische wetenschappen en het Chinees. Studies die ze tot aan haar dood zou verderzetten. Daarnaast speelde ze ook viool en was ze artieste. Tijdens trainingskampen speelde ze in haar vrije tijd wel eens een stukje Tsjaikovski. Daarnaast kon ze op een 1-wieler rijden, maakte ze sculpturen en tekende ze paarden. Als wielrenster scoorde Catlin als prille tiener al op de wereldkampioenschappen met knappe uitslagen bij de beste 10. Ze behoorde tpt de generatie met Amalie Dideriksen, Lisa Klein en Floortje Mackaij.
In 2015 won Catlin de tijdrit op de Panamerikaanse Spelen, al was ze vooral bezig met de piste. Een jaar later volgde de wereldtitel in de Ploegenachtervolging. Samen met Sarah Hammer, Jennifer Valente en Chloé Dygert was ze vlot 4 seconden sneller dan de tegenstand. Begin maart 2016 lag de wereld aan de voeten van de Amerikaanse vrouwen, de Olympische Spelen van Rio moesten hun moment worden.
A bad moon was rising
Op die Spelen in Rio liep het midden augustus echter mis. De Amerikaanse vrouwen deden het weliswaar nog beter dan op het WK, maar moesten lijdzaam toezien hoe het goud uiteindelijk naar Groot-Brittannië ging. Een klap voor de Amerikaanse ploeg, die in 2017 en 2018 wel de titel op de wereldkampioenschappen zou verlengen. Catlin werd ook 2 keer 3e in de Individuele Achtervolging.
Vanaf die periode ging het op mentaal vlak minder lopen. Haar familie vertelde later dat ze in een depressie sukkelde en wat overweldigd raakte door alle druk die bij haar talenten kwam kijken. Volgens haar zus kon Kelly maar moeilijk ‘nee’ zeggen. In oktober 2018 brak Catlin haar arm al bij een valpartij, in december liep ze bij een nieuwe smak een hersenschudding op. Volgens haar omgeving was ze vervolgens niet meer dezelfde. Ze verdroeg het licht niet meer zo goed en raakte steeds verder verzonken in droeve gedachten. Zoals haar favoriete band Creedence Clearwater Revival zo treffend zong: a bad moon was rising.
Te veel
Kelly gedroeg zich als een robot en probeerde in januari al een keer een eind te maken aan haar leven. Ze verloor volledig het doel in haar leven en kon geen betekenis meer geven aan wat ze deed. Logischerwijze lukte studeren en trainen ook niet meer en gaf ze verstek voor de Amerikaanse ploeg bij de nieuwe wereldkampioenschappen. In een zeldzaam interview praatte ze nog over de enorme druk die ze voelde om alles altijd waar te maken.
Op 7 maart 2019 werd Catlin levenloos aangetroffen op de campus van de Stanford University. Het zorgde voor een stortvloed aan steunbetuigingen. “My Warrior Princess”, zo noemde haar vader Mark zijn dochter. Kelly kon het allemaal, maar de druk om dat te doen, werd haar uiteindelijk te veel.
Heb je na het lezen van dit stuk nood aan een gesprek, dan kan je terecht bij de Zelfmoordlijn op het nummer 1813 of via www.zelfmoord1813.be.
