Ergens in een ziekenhuisbed in het Baskenland ligt Mikel Landa naar de Giro te kijken. Hij zag er vrijdag ploegmaat Gino Mader triomferen en zucht. Alsof je beste vriend gaat lopen met de vrouw waar je al jaren heimelijk verliefd op bent. Mikel Landa is inmiddels 31 en ziet hoe talenten als Bernal, Pogacar en Evenepoel het boeltje overnemen. #FreeLanda klonk het nog ooit in de Tour van 2017, helaas is vandaag #wintnooiteengroteronde trending.
Profetische woorden
Mikel Landa is een streling voor het oog. Een klimmer die ‘onderaan in de gidon’ naar boven rijdt en met zijn jongensachtig kopje de pure onschuld uitstraalt. Te braaf ogend om ooit een tegenstander af te maken, zo lijkt het wel. Te braaf om ooit het volwaardig kopmanschap af te dwingen, zo is al vaak gebleken. In een parallel universum had hij nu 2 keer de Giro en 1 keer de Tour gewonnen, maar in deze wereld stond hij slechts 1 keer op het podium.
Plots stond hij daar, als 21-jarig broekventje, op het podium van de Ronde van Burgos. Een jaar nadat hij 5e werd in de Toekomstronde (met Quintana als winnaar), won Landa in het roemruchte truitje van Euskaltel zowaar een etappe. Pas 4 jaar later ontbolsterde de Bask helemaal, inmiddels was hij bij Astana aangespoeld. Hij zegevierde in de Giro-etappe op de Madonna di Campiglio en deed de dag erna zijn huzarenstukje over in Aprica. Om 1 of andere vreemde reden werd hij door ploegmaat Aru nog voorbijgestoken in het klassement, maar in Milaan stond hij wel keurig als 3e op het podium naast Contador. Begin september deed hij er nog een rit in de Vuelta bij. De eindzege daar was voor Fabio Aru, de toekomst voor Mikel Landa. Profetische woorden.
Peyragudes
Landa was bij Astana niet tevreden met zijn rol in de schaduw van Aru en omdat de Italiaan nog jaren aan de top zou staan – hij werd deze winter 10e op het Italiaans kampioenschap veldrijden en dat was zijn strafste prestatie in 4 jaar, koos hij voor een nieuwe ploeg. Landa had kopman kunnen worden bij pakweg Lampre of IA. Of bij Tinkoff aan de zijde van Contador nog een jaartje alles kunnen leren en daarna overnemen. Dat kon hij doen, in plaats daarvan koos hij voor Team Sky.
We springen meteen naar 2017, het jaar van #FreeLanda. Het was op de Peyragudes dat het allemaal gebeurde. Froome zag al een hele dag af bij de beesten, maar omdat de rest maar niet wilde aanvallen, bleef hij er tot in de slotkilometers aanhangen. En daar reed Landa zowaar eventjes weg van zijn kopman. 17 seconden maar, bijna 3 minuten te weinig om zijn kopman iets in de weg te leggen. En toch ontstond er commotie. Voor eigen succes gaan, dat moest hij doen! De gele trui ging die dag naar – heb je hem weer – Fabio Aru, het kopmanschap bleef overduidelijk bij Froome. Landa bleef de rest van de Tour braaf in dienst van zijn kopman rijden en kwam in Parijs 1 seconde tekort voor het podium.
Monte Avena
Een vertrek bij Team Sky dus, op naar een nieuwe wereld en – eindelijk – het absolute kopmanschap. Mikel Landa was op dat moment in zijn carrière wellicht overal onbetwist kopman geworden. Overal, behalve natuurlijk bij Movistar. En laat dat nu net de ploeg zijn waar hij op de deur kwam kloppen. De Spanjaarden kregen het geniale idee met 3 kopmannen naar de Tour te trekken. Het resultaat kan u wel voorspellen: Landa op 7, Quintana op 10, Valverde op 14, maar wel eindwinst in het ploegenklassement.
Tot dusver was het verhaal droef, vanaf nu wordt het tragisch. In 2019 bedenkt Movistar een manier om Landa tevreden te houden. Hij mag naar de Giro, zonder Quintana en Valverde. Rugnummer 1, leg de ceremonie al maar vast! Voor we goed en wel een berg over zijn, staat Landa echter 30e op 6’42 van Conti en op 4’52 van Roglic. En toch wint Movistar die Giro, niet met Landa maar met Carapaz. De Ecuadoriaan is tenminste zo vriendelijk de overwinning op de Monte Avena wel aan zijn ploegmaat te laten. Helaas geraakt de kopman in de sprint niet voorbij Pello Bilbao, ooit nog een ploegmaat bij Euskaltel. Landa wordt 4e in de Giro en doet er later nog een 6e plaats bij in de Tour, net voor Quintana en Valverde. Maar kijk eens aan: het ploegenklassement gaat weer mee naar Spanje!
Geen woordgrapjes
Bahrain-McLaren dan maar, Landa’s nieuwe ploeg waar hij Bilbao terugvindt. Jammer dat Aru inmiddels niets meer voorstelt, want die had er ook nog bij gekund. In een Sloveense Tour eindigt Landa in 2020 keurig op zijn vaste 4e plaats. Stilaan groeit het besef dat hij als dertiger wel eens een grote ronde moet gaan winnen, anders wordt die carrière ook maar slappe kost. Wetende dat hij de Slovenen, die mikken op Tour en Vuelta, niet aankan, mikt hij dit jaar op de Giro. In de 4e etappe rijdt hij 1 der grote favorieten Evenepoel uit het wiel en staat hij op minder dan 30 seconden van de beste klassementsman. Tijdritten zijn er tot de slotdag niet meer, het roze ligt dus eindelijk voor het grijpen. En dan…
… dan botst Dombrowski – we maken geen woordgrapjes – op een seingever aan een verkeerseiland. Landa doet niets verkeerd en rijdt gewoon ergens in het peloton, maar wordt meegesleurd in de val. Hij breekt zijn sleutelbeen en meerdere ribben. De Giro is weg, de roze droom ook. Alles dan maar op de Tour, maar die gaat Landa straks ook niet winnen. De Bask wordt eind dit jaar 32. Zijn beste vriend is al lang met zijn eeuwige liefde getrouwd, hij is zelf nog steeds vrijgezel.