Een decennium geleden was er ene Haimar Zubeldia, een Bask die 5 keer bij de eerste 8 in de Tour eindigde, zonder dat er eigenlijk ooit over hem gesproken werd. Hetzelfde gebeurde met Emanuel Buchmann in de Tour van 2019. De Duitser eindigde als 4e in het eindklassement op niet eens 2 minuten van eindwinnaar Egan Bernal, maar eigenlijk is dat geruisloos gepasseerd. Deze zomer keert Buchmann terug naar de Tour, komt hij dit keer wel in beeld ondanks zijn opgave in de Giro eerder dit seizoen?
De 4e plaats van Buchmann kwam destijds niet eens zo onverwacht. Al na de bewuste waaieretappe naar Albi, gewonnen door Wout van Aert, stond hij op de 5e plaats en uiteindelijk zou hij ook Alaphilippe nog achter zich laten in de eindranking. Eerder dat jaar was hij ook al 3e geworden in de Dauphiné, 7e in Romandië, 3e in het Baskenland (plus etappewinst) en 4e in de UAE Tour. Een optelsom van ereplaatsen. Dat hij ook hoog eindigde in de Tour, zat er dus wel aan te komen.
En toch sprak niemand over de nu 28-jarige Emanuel Buchmann. Het was immers de Tour van de verrassende Alaphilippe, er was de schrijnende blessure van Pinot, de machtsstrijd binnen INEOS…. Buchmann volgde vrijwel overal, liet zich niet verrassen bij de waaiers en beperkte de schade tegen de klok. Dan eindig je hoog. Ook in 2017, toen was hij amper 24 jaar, had hij dat al eens gedaan met een 15e plaats als resultaat.
Bensheim
De 1e en vrijwel enige keer dat er echt over Buchmann gesproken werd, was op 28 juni 2015, toen hij als broekje van 22 plots kampioen van Duitsland werd. In Bensheim kroonde hij zich verrassend tot winnaar. Toen al reed hij voor BORA, in de periode dat de ploeg nog zwart met rode truitjes had en er van Peter Sagan geen sprake was. In de Tour zou hij ook een keertje 3e worden na een vlucht met onder meer Rafal Majka, Dan Martin en Serge Pauwels.
Sindsdien is Buchmann er wel, maar daar blijft het dan ook bij. Zijn prestaties in de Tour een jaar later zijn daar een mooi toonbeeld van. Geen enkele keer eindigt de Duitser buiten de top 100, maar hij komt anderzijds ook nooit dichter dan een 15e plaats. In het klassement eindigt hij als 21e, mooi maar onvoldoende om echt over te praten. Dat procedé herhaalt hij een jaar later en neemt hij in 2018 ook mee naar de Vuelta. Omdat hij zich telkens lichtjes verbetert, volgde de 4e plaats in de Tour van 2019.
Zoncolan
Sinds die bewuste Tour van 2019 loopt het wat minder met de Duitser uit Baden-Württemberg. Nadat hij in de Dauphiné van 2020 zwaar ten val kwam, raakte hij geblesseerd aan zijn onderrug, bekken en heupen. Hij belandt nog wel in de Tour, maar speelt er geen enkele rol. Dit jaar zette hij alles op de Giro en dat leek goed te gaan. Na de Zoncolan stond hij 6e in het klassement, maar een dag later was hij het grootste slachtoffer van een massale val na 3 km. Zo geruisloos hij naar een 6e plaats gereden was, zo geruisloos verdween hij ook uit de Giro.
En even geruisloos duikt Buchmann straks ook weer op in de Tour. “De motivatie was snel terug en met de blessures is alles oké”, laat hij optekenen. “In de Tour mik ik niet op het klassement, ik bekijk het van dag tot dag. Wilco Kelderman is de leider, ik zal hem helpen waar nodig”, klinkt het nog bij de Duitser. Wat zal dat concreet betekenen? Gaat Buchmann eindelijk eens ostentatief in beeld rijden? Of wordt hij de haast onzichtbare knecht waarover we achteraf opnieuw niet gesproken hebben?