De afgelopen weken reed (en won) de 9-jarige Lucaz Raeymaekers uit Emblem zijn 1e wedstrijdjes. De hele wielerwereld ziet dat met de glimlach gebeuren, want zo is de cirkel rond. Lucaz is immers de zoon van 2 telgen uit grote wielerfamilies en het neefje van de betreurde Daan Myngheer. “Hij heeft het meegekregen met de paplepel, hé”, glimlacht mama Fleur.
Vader Thomas Raeymaekers behoorde bij de jeugd tot de beteren van zijn leeftijd. Vooral in klimwedstrijden blonk hij uit, tot bij hem diabetes werd vastgesteld. Dankzij de nodige begeleiding kon hij zijn carrière wel voortzetten en uiteindelijk werd hij zelfs prof bij Novo Nordisk. Halverwege zijn 3e seizoen werd echter ook de ziekte van Crohn vastgesteld. Daardoor moest hij noodgedwongen zijn fiets aan de haak hangen. Thomas werd ambassadeur bij de Amerikaanse ploeg.
Moeder Fleur Myngheer is op haar beurt de dochter van Ivo, die zich al zijn hele leven bezighoudt met de koers. Zo was Ivo onder meer betrokken bij de kampioenschappen die in thuisgemeente Hooglede werden georganiseerd. In 1 van die kampioenschappen werd zijn zoon Daan Myngheer 2e. Daan zou later bij de junioren ook nog Belgisch kampioen worden, maar op 28 maart 2016 sloeg het noodlot toe. Na een hartstilstand in het Internationaal Wegcriterium overleed hij op amper 22-jarige leeftijd.
Voetbal
En nu is er dus Lucaz Raeymaekers, een levendig baasje die de genen van zijn (groot)ouders heeft overgenomen. De koers heeft de familie zowel vreugde als verdriet bezorgd, maar de liefde is altijd gebleven. Nadat Lucaz ook al zijn 1e wedstrijdjes speelde bij KFC Broechem, mocht hij nu zijn 1e wedstrijdjes fietsen. Met succes overigens, hij won al in Beveren en Gistel, al is er niemand die daar op die leeftijd al conclusies aan verbindt. Voorlopig blijft hij ook gewoon voetballen.
“Lucaz was amper 2 weken oud toen hij voor het eerst op de koers was”, vertelt Fleur. “Hij is dus opgegroeid tussen de renners. Geregeld namen we hem mee naar het buitenland om vader Thomas of nonkel Daan te zien koersen. Toen in 2018 en in 2019 enkele buitenlandse renners van Novo Nordisk bij ons verbleven en hem meenamen op korte fietstochtjes, is bij hem ook de goesting ontstaan om te koersen.”
Geen druk
“De laatste 2 jaar reed Lucaz al af en toe mee in ‘dorpskoersjes’”, gaat papa Thomas verder. “Eigenlijk is de vraag zelfs nooit gesteld om wedstrijden te rijden. Dat is gegroeid en we gingen er zelf ook wel van uit dat hij op een dag een rugnummer zou opspelden. Voor ons is het vooral belangrijk dat hij plezier beleeft aan de sport. We leggen hem geen enkele druk op. Het maakt voor ons echt niet uit of hij vooraan of achteraan rijdt. Het leukste vindt hij momenteel trouwens de trainingen met de vriendjes van Van Mossel Cycling. Soms rijd ik met hem mee en als hij geen zin heeft, dan blijven we gewoon thuis.”
Zoals wel meer jongens van die leeftijd wil Lucaz altijd winnen. “Dat heeft hij ook bij het voetbal”, bevestigt zijn mama. “Na een verloren match of een verloren koers is hij eventjes lastig, maar als we een ijsje of zakje chips bovenhalen, is dat meteen vergeten. Lucaz kent inmiddels de koers en weet dat je altijd vaker niet zal winnen, dan wel zal winnen.”
Fleur en Thomas weten dus waar ze aan toe zijn de komende jaren. Dat worden uren langs het voetbalveld en de dranghekken. “Onze levens hebben altijd in het teken van sport gestaan, dat zal voorlopig zo blijven”, knikt Fleur. “Op onze vrije dagen gingen we nog steeds vaak naar de koers in de buurt, of soms zelfs verder weg. Veel verandert er dus niet.”
Fietsen met Mathieu
Eén ervaring zal Lukaz in elk geval voor altijd koesteren. Dankzij Thomas’ ex-klasgenoot en wielervriend Niels Verdijck kon Lucaz onlangs een ritje maken met Mathieu van der Poel. “Hij is een vaste trainingspartner van Mathieu en heeft gevraagd of Lucaz een paar kilometer mee mocht rijden. Het voorjaar was voorbij, dus had die wel even tijd voor hem. Als grote fan vond onze jongen dat natuurlijk geweldig. Fietsen met Mathieu is als voetballen met Messi of Ronaldo. Dat zal hij nooit vergeten!”
1 ding hebben Mathieu en Lucaz alvast gemeen: wanneer ze op de fiets zitten, zijn het tevreden jongens.