“La Vos nella storia”, kopt la Gazzetta vrijdag. Vrij vertaald: “Vos schrijft geschiedenis”. Marianne Vos won afgelopen donderdag in Lombardije haar 30e rit in de Giro Donne. Op 34-jarige leeftijd blijft de kampioene uit Babyloniënbroek inspireren en domineren. Een diepe buiging voor de beste wielrenster aller tijden.
Amper 20 jaar was Vos toen ze in 2007 als wereldkampioene haar 1e etappe won in de Giro Donne, officieel de Giro d’Italia Internazionale Femminile. In Correggio won ze in de sprint met een klein groepje. Vervolgens moest ze 3 jaar wachten om haar 2e rit in Italië achter haar naam te schrijven. Niet onlogisch, aangezien ze er ook niet aan de start stond. Met overwinningen in Pettenasco en Arcisate toonde ze wel 2 dagen na elkaar haar kwaliteiten. Judith Arndt beet haar tanden stuk op haar jonge concurrente uit Nederland.
Sindsdien werd de Giro Donne een jaarlijkse afspraak voor de Kannibaal van het vrouwenwielrennen. In 2011 won Vos zomaar even 5 ritten en het eindklassement. Dat leek onmogelijk nog te verbeteren, maar kijk, in 2012 herhaalde ze dat kunststukje en stond ze bovendien vanaf de 1e tot en met de laatste dag onafgebroken aan de leiding. Een jaar later hield ze het bij 3 ritzeges, maar in 2014 keerde ze nog eens terug voor 4 etappezeges én het eindklassement. Het waren de topjaren van Marianne Vos.
Tegenslagen
Vervolgens kampte Vos met enkele tegenslagen. Ze liep een hamstringblessure op in de winter, brak een rib tijdens een mountainbikewedstrijd en raakte ook nog eens overtraind. Daardoor moest ze de Giro Donne laten schieten. Ook in 2016 en 2017 koos ze voor een andere kalender.
De love story tussen Vos en de Giro Donne kende in 2018 een nieuwe start. Bij haar 1e deelname sinds de eindzege in 2014 kon ze de 8e etappe winnen en was ze opnieuw vertrokken. Als vanouds won ze een jaar later weer 4 ritten, gevolgd door 3 etappezeges in 2020. Heeft u de tel goed bijgehouden? We zitten inmiddels aan 28 ritoverwinningen voor Marianne Vos.
Vos nam het deze week op haar manier aan. In de etappe naar Prato Nevoso deed ze geen moeite om te kunnen volgen, zodat ze een dag later met frisse benen kon toeslaan. Richting Ovada reed ze weg met landgenote Lucinda Brand, de Duitse Lianne Lippert en de Zwitserse Elise Chabbey en in de sprint maakte ze haar medevluchters gemakkelijk af. Vervolgens botste ze op Lorena Wiebes en Emma Norsgaard, maar donderdag was het dan toch raak. Vos won de sprint van een beperkt groepje en blijft ook in de ciclamino, gedragen voor de leidster van het ploegenklassement.
Inspiratiebron
De prestaties van Vos worden in de wielerwereld met groot applaus onthaald. Net als Cavendish beleeft ze als rijpe dertiger haar 2e jeugd, dus de Manx Express spaart zijn complimenten niet. Op Instagram deelde hij zelfs een foto van haar overwinning. “Dit móet groot nieuws zijn, 30 is echt een mijlpaal. Ze is mijn inspiratiebron op zoveel manieren en al zoveel jaren. De enige echte GOAT.”
En Marianne zelf? Zij heeft al haar halve carrière geleefd volgens cijfers en records en doet dat niet meer. “Wielrennen draait voor mij niet rond cijfers, maar rond wat ik elke dag opnieuw graag doe. Mijn glimlach in de wedstrijd zegt alles.” Volgend jaar krijgt ook de Tour weer een editie voor vrouwen. Het zal een privilege zijn om Vos nog even aan het werk te zien.
