Wanneer je gaat mountainbiken is voor velen de opspattende modder de helft van het plezier. Maar er zijn ook bikers die zich minder weten te vinden in een zoveelste modderbad. Een spatbord is dan de oplossing. Nu is de markt vrij groot, maar toch is het soms zoeken naar een geschikt exemplaar, zeker voor een mountainbike. Te groot, te klein, moeilijk te plaatsen. SKS kan terugvallen op jaren ervaring in deze materie en wij mochten hun Mudrocker testen.
Wanneer vrouwlief op haar elektrische fully het bos intrekt, weet ik wat me te wachten staat. Een stevige poetsbeurt! Plassen en modder deren haar niet en ze houdt er graag een vlot tempo op na. Met als resultaat dat de modder tot op haar helm durft te vliegen. Toen na een stevige regenbui ook haar bril en gezicht gedoopt werd en haar mooie pakje wel erg vuil werd, kwam de vraag naar een goede set spatborden. De SKS Mudrocker leek alles in huis te hebben om aan haar eisen te voldoen. Groot, instelbaar en verlengbaar.
De montage neemt maar beetje tijd in beslag en is poepsimpel. SKS heeft in het pakket zelfs een rijkelijke frame- en vering-bescherming voorzien, zodat je ook na jarenlang plezier van vervelende schuursporen gespaard blijft. Daarnaast voorzien ze zowel een velcro-bevestiging als een montage met tie-raps. Wij kozen voor de velcro-sluiting. Hierdoor kunnen we de hele set later makkelijk demonteren en weer monteren zonder al te veel gedoe.
Nadat we alles even bij elkaar gelegd hebben, gaan we aan de slag. Even kijken waar de spatborden terechtkomen en de bescherming aanbrengen. Daarna is het gewoon een kwestie van in elkaar schuiven. Je kan zelfs kiezen of het achterspatbord wat hoger of lager komt te staan. Dit wordt door een vaste wig bepaald waardoor de hoek steeds behouden blijft. Vrouwlief kiest voor de hoge stand. En tegelijkertijd wil ze de verlenging. Die steekt lekker lang uit zonder dat het eigenlijk erg opvalt. Maar we plaatsen ook de verlenging die naar beneden loopt. Zo wordt bij een gewone mountainbike ook het BB beschermd, terwijl bij de fully ook de scharnierpunten minder vuil moeten worden. Mooi werk van SKS. Die verlenging naar achteren kan je trouwens met een pennetje blokkeren, maar we gaan daar liever op het moment zelf over beslissen. De montage lijkt ons ook zonder het pennetje stevig genoeg.
Testritten
Ook bij het voorspatbord kiezen we voor de velcro-sluiting. Het is wat gepiel om die door de smalle gleufjes te krijgen, maar geduld en enkele vloeken later zit alles stevig vast. Na de 1e testrit van een uur lopen we alles even na. Alles zit nog mooi op zijn plaats en ook de druipnatte velcro’s lijken de test goed doorstaan te hebben. Hoe ze zich verder zullen houden, is natuurlijk nog even afwachten, maar we veronderstellen dat een bedrijf als SKS hier niet over 1 nacht ijs is gegaan. We zullen het uiteraard blijven opvolgen, maar een bandje velcro is nu ook niet de kost.
Wat de spatten op de kledij betreft is onze vrouwelijke tester alleszins erg positief. Ze heeft haar gebruikelijke rondje gereden dat er door de regen van de voorbije weken extra beroerd bij ligt. Maar haar kledij is veel beter beschermd gebleven dan andere keren. Supertevreden! Oef!
Dan is het onze beurt. We concentreren ons op de stevigheid en eventuele schuurproblemen. SKS raadt aan om voor elke rit de velcro-sluiting nog even aan te trekken. We volgen de raad maar voelen geen merkelijk verschil in spanning tegenover de initiële installatie. We vertrekken voor ons gebruikelijke rondje. Wat een verschil met vorige week. Toen werkten we ons over krakend zand aan temperaturen tot 35° in het zweet in Marokko en nu ploeteren we aan 10° door de modder in Beringen. Maar wie zijn wij om te klagen! In een grote plas vliegt de modder ons al snel om de oren terwijl een steil hellinkje dankzij de ondersteuning haast niet te voelen is.
Zonder de banden te raken
Des te sneller gaat het dan naar beneden waar zich in een leuke bocht wat modder heeft gevormd. De dikke noppen van de banden bijten zich in de grond, we horen hoe de brokken tegen de spatborden geworpen worden. Op een kleine jump duwen we de vering extra in zodat we een mooie vlucht maken. Bij de landing blijven de spatborden mooi op hun plaats en ook wanneer we even later door een bocht razen waar enkele diepe putten de vering erg diep laten inveren, horen we de Mudrockers de banden niet raken. We beginnen verdorie plezier te beleven aan onze elektrische fully. Het tempo ligt een stuk hoger dan wanneer onze eigen benen voor de power moeten zorgen, maar we moeten toch behoorlijk werken. Het gewicht maakt dat we onze rijstijl wat moeten aanpassen en erg veel met het lichaam werken. Maar fun is het wel!
Terug thuis meten we de schade even op. Ondanks dat we, zoals gewoonlijk, het kind in ons niet konden bedwingen en geen plas hebben overgeslagen, ziet de fiets er nog behoorlijk uit. Alle vuil kan je natuurlijk niet weren, maar belangrijke plaatsen als boven- en onderzijde van het balhoofd, de motor/bottom bracket maar zeker de scharnierpunten van de vering en de vering zelf zijn merkbaar minder vuil. Bij het balhoofd is er amper water gekomen. En op de lager gelegen draaiende delen heeft er zich merkbaar minder zand afgezet. En dat kan de levensduur van onze onderdelen alleen maar verlengen. En wie niet graag poetst, zal dit waarschijnlijk ook graag horen.
De Mudrocker is voor ons een voltreffer. Hij doet perfect wat hij moet en dankzij de instel- en uitbreidmogelijkheden haast individueel aan te passen. Zeker nu het weer de volgende maanden aan de iets vochtigere kant zal zijn, kunnen ze heel wat diensten bewijzen. En wie liever een tocht zonder rijdt, kan dankzij de eenvoudige bevestiging de SKS Mudrocker zonder problemen verwijderen en later weer monteren.
SKS heeft nog meer interessante stuff, check het hier!
