De laatste keer dat veldrijder Ryan Cortjens een cross afwerkte, is geleden van Niel 2020. Het begon met een coronabesmetting waarvan hij een half jaar moest recupereren en vervolgens scheurde hij een kruisband af bij een banale val van een keldertrap. Een paar wegkoersen later moest hij afstappen met een ontsteking in het kniekapsel. We zijn nu een jaar verder, maar het einde is nog niet in zicht. “Ik kan nu toch al pijnvrij fietsen”, houdt de 20-jarige Limburger er de moed in.
Het gaat nu weer wat beter met Ryan Cortjens. “Op niveau is veel gezegd, maar ik kan toch al pijnvrij fietsen”, drukt Cortjens zich voorzichtig uit. “Ik hoop deze winter nog een paar crossen mee te pikken en gewoon uit te rijden. Van ambitie durf ik niet spreken, want ik zal toch elke keer achteraan moeten starten en dan wordt het moeilijk om echt voor een uitslag te gaan. Mijn gedachten zitten eigenlijk al bij volgende winter, met name het Europees kampioenschap in Namen, waar we een parcours krijgen dat bij mijn mogelijkheden moet passen. Daar kijk ik al naar uit.”
Dat is wel nog exact een jaar te gaan. En het is ook al een jaar geleden dat Cortjens in november 2020 in Niel zijn laatste cross reed. “In Niel en ook de weken voordien al voelde ik me heel slecht”, blikt hij terug. “We besloten rust in te lassen en uit te zoeken wat er eigenlijk scheelde. Bleek dat ik besmet was met het coronavirus, of toch zeker dat ik voordien besmet was geweest. Mijn lichaam had blijkbaar veel antilichamen opgebouwd. Hoewel ik er in het dagelijkse leven geen last van had, moest ik toch een kruis maken over mijn crosswinter. Ik hoopte dan maar alles op een goeie wegcampagne te zetten, maar dat virus bleef me dwarsbomen. Pas in mei 2021 geraakte ik weer op niveau.”
Kniekapsel
Cortjens trok die maand met 2 generatiegenoten, Jasper Van den Plas en Julian Siemons, op stage naar Spanje en daar sloeg het noodlot – andermaal – toe. “Ik ging langs de buitentrap van het hotel naar de kelder en schoof op mijn sloffen weg. Ik voelde meteen dat het niet goed was. Ik hield er de moed in en ben nog wat blijven trainen, maar echt goed liep dat niet. Ik ben dan naar België teruggekeerd. Een dokter zei dat het enkel gekneusd was, maar de pijn was niet te harden. En dat ondanks mijn vrij hoge pijngrens. Dus besloot ik een scan te laten maken in het ziekenhuis, maar daarvoor moest ik een aantal weken wachten. Verloren tijd dus, zeker omdat dan bleek dat de voorste kruisband van mijn meniscus was afgescheurd.”
Meteen ook einde wegseizoen, of toch zo goed als. “Na de revalidatie ben ik weer op de fiets gesprongen om nog een paar nationale koersen te rijden. In Zutendaal kon ik goed meerijden en in de Trofee Maarten Wynants werd ik zelfs 3e. Maar in mijn 4e koers moest ik vroegtijdig afstappen met pijn in de knie. Blijkbaar heb ik een ontsteking van het kniekapsel. Mogelijk ben ik mijn knie wel anders gaan bewegen door die gescheurde kruisband, maar het zou daar toch los van staan.”
Moed en passie
Mentaal voelt Cortjens zich ondanks alle tegenslagen nog fris. “Ik heb heel veel goesting om terug in competitie te treden”, geeft hij aan. “Ondanks de tegenslag is er nooit een moment geweest dat ik niet wilde trainen. Er was altijd veel moed en passie om mijn schema’s op te volgen, want ik wil graag laten zien wat ik waard ben.”