De Catalaanse provincie Girona steekt Toscane naar de kroon als Europees gravelwalhalla. WielerVerhaal reed 2 gravelmarathons tussen de bergen en de kust: Jeroboam en El Río Ter, een rit van voormalig professioneel mountainbiker Dave Smith.
Jeroboam
Jeroboam staat voor extra large. De naam komt van de grote wijnflessen, maar déze organisatie tekent gravelritten uit voor de langeafstandsfietser. De originele Jeroboam Girona, in 2019 voor het eerst georganiseerd, is 150 km lang, met een mogelijke uitbreiding tot 300 km. Spek voor de bek van marathonloper Andy Cornelus en onszelf, ook niet vies van wat epische uithoudingsexploten.
Maar we kortten de rit in omdat we een dag later een vlakkere marathon zouden rijden. De Jeroboam is klimmen én uithoudingsvermogen. Iets voor de langere zomerdagen. Het werd een echte rollercoasterrit: geen ultrasteile beklimmingen in het gebergte, maar wel veel korte krachtsinspanningen gevolgd door vlammende afdalingen. En wat we ‘crossstroken’ zijn gaan noemen: vlakke of lichtjes dalende en golvende grindwegen van het bos het veld in, en weer terug. Op sommige plaatsen ging de weg diep tussen rotswanden, de Gironese variant op Vlaamse holle wegen.
Je voelt het als zo’n strook eraan komt. Dan ga je schakelen, versnellen naar crossmodus. Aan minstens 30 km/u het grind doen opstuiven, de keien doen wegketsen, het sensationele bochtenwerk,… Verslavend. Meteen daarna doken we op asfalt naar beneden aan 50 km/u, met vergezichten tot aan de horizon. Vlogen we door de eeuwenoude dorpjes Vierges en Les Olives – of gingen we in de remmen om een terrasje te doen en de prachtige huizen te bewonderen.
Om niet veel later een volgende crossstrook te verpulveren, door holle wegen de golvende velden in, in landschappen die aan Toscane deden denken. En dat allemaal over het zo geliefde grind. Dit was ook een nazomerherfstrit. In de vele strookjes bos in de velden rond Girona dwarrelden gekleurde kurkdroge bladeren naar beneden, en zorgden ze voor extra knispering onder de banden.
Jeroboam Girona is misschien wel het beste van het beste, met alle ingrediënten die deze gevarieerde streek uniek maken. Zoals een extra large fles van de beste wijn. Als de dagen langer zijn, kan je de volle 150 km doen. Met de vulkanische zone Garrotxa ten westen van Girona en de Montgri aan de Costa Brava inbegrepen. Pas dan, met de bergen en de zee en alles wat daartussen ligt, is de Jeroboam compleet.
Download GPX Jeroboam – 105 km.
Download GPX Jeroboam – 140 km.
Meer informatie over Jeroboam.
LEES VERDER ONDER DE FOTO’S!
El Río Ter
Deze magistrale, vlakke marathongravelcross over bospaden, brede grindwegen door velden, en hier en daar een singletrack, is het werk van Dave Smith, een voormalig Olympisch wielercoach voor Team Great Britain. En inwoner van Girona. Hij zegt zelf op zijn website gritgirona.com ontelbare uren doorgebracht te hebben ‘met verdwalen, zijn fiets door doornenjungles slepen, zodat jij dat niet hoeft te doen’.
Het klopt: zijn 2 routes in de nabijheid van de rivier Ter, die wij samenvoegden tot een gravelmarathon, zijn fantastisch. Meerdere passages van tientallen kilometers non-stop crossen over grind aan hoge snelheid. Fenomenaal van km 0 tot km 150. Deze route is zo divers dat je aan het einde van de dag niet meer weet of wat je in het begin deed, wel dezelfde dag was.
Op de kurkdroge, harde landwegen voor landbouwvoertuigen vind je minder putten dan op de Vlaamse variant, waar tractoren (door de vele modder) van plattelandswegen een hobbelparcours maken. In Girona kan je je focus verleggen van de grond naar de horizon, met blik op snelheid.
De stad Girona is de spil in deze route. Je kan rustig bollen door de straten, langs en over de rivier. En dan begint de euforie. Een smalle singletrack golft door bossen langs de oevers van de rivier. Een brede witte grindweg trekt door een groene tunnel van jungle-achtige bomen langs de rivier. Met aan het einde van de tunnel de open vlakte. Paden golven door reusachtige bosplantages, over het kurkdroge bladerdek.
In cafeetjes die er van buiten dichtgetimmerd uitzien, zitten binnen toch 2 man en een barman. Mooie stop voor een verfrissend drankje. Grindwegen leiden naar een dorpje met kerkje aan de einder, het desolate woestijnachtige wilde westengevoel. Smalle steegjes van de oude kernen van dorpjes zoals Toroella de Montgri en Vierges.
En dan een eigen toevoeging aan de route: tot waar de fietser en de rivier niet meer verder kunnen, de zee aan L’Estartit. Na een parade op de esplanade tot aan Cap de la Barra begint de enige klim van de rit, van 0 meter hoogte naar 160 meter hoogte op 5 km. Door de luxueuze domeinen tussen L’Estartit en L’Escala, waar witte grindwegen met de pijnbomen een schilderij van luxe vormen.
De berg tussen deze 2 kuststadjes biedt schitterende uitzichten over de azuurblauwe zee. Als je hier bij zonsondergang bent, krijg je een spektakel cadeau. Van op de top begint het laatste deel van de rit: eerst een rollercoasterafdaling en dan 40 km vlammen naar het eindpunt. We konden genieten van oranjegoud licht en prachtige landwegen. En dan begon de nachtelijke cross door de velden en mysterieuze oude dorpjes waar geen levende ziel te bespeuren was.
De fiets, de cross, de blik enkel op het door de lamp verlichte stuk grind gericht, de focus, de snelheid, de benen die het overnemen van de geest, de eeuwigheid, de trance.
Download GPX El Río Ter – 170 km.
De 170km inkorten kan door 1 of 2 bergzones eruit te knippen, de 1e in Bonmati in het westen en de 2e in Bellcaire d’Emporda in het oosten.
WIN TICKETS VOOR LUMBERJACK, DE MEEST FORMIDABELE GRAVELRIDE VAN HET JAAR!
