Sport Vlaanderen heeft van West-Vlaanderen tot Limburg tientallen prachtige mountainbikelussen uitgetekend. Deze zijn bijzonder populair bij liefhebbers van offroad fietsen. Wanneer je lussen gaat combineren, wordt het pas echt een uitdaging. De ‘Marathonroute Frans Claes’ (136 km) ligt in Leuven, maar voor de op 1 na langste route moet je naar het Meetjesland. De combinatie van 3 lussen zorgt voor 109 km modderplezier.
De startplaats van de route ligt doorgaans aan Sportcentrum Hoge Wal in Ertvelde, maar wanneer we ter plaatse komen, zien we een druk vaccinatiecentrum. In die chaos gaan we natuurlijk niet staan, dus positioneren we ons aan het Artevelde Stadion in het centrum. Daar is het lekker rustig en kunnen we onze 2-wieler klaarmaken voor de rit. Je las Ertvelde en dacht misschien spontaan aan Eddy Wally. Die had er jarenlang een dancing, al is deze inmiddels al weer bijna 17 jaar afgebroken. Je vindt er enkel nog een gedenkteken terug. Ben je niet zo’n showbizzfan, dan kan Brouwerij Van Steenberge (bekend van onder meer de Gulden Draak) je misschien meer bekoren.
De 1e lus gaat zuidwaarts richting Evergem en Belzele. Het is onze minst favoriete lus van de 3, al is dat subjectief. De vele weilanden, waar de wind fel kan blazen, liggen heel wat gravelfanaten misschien net heel goed. Aan de Ringvaart hopen we De Gentse Barge te kruisen. Deze reconstructie van het historische schip was helaas elders aangemeerd. Omdat er niet echt sprake is van bospaadjes of reliëf gaat deze lus snel vooruit en via de oorspronkelijke bedding van de Lieve zitten we al snel weer in Lembeke, waar de 2e (gele) lus begint.
Lembeekse bossen
Lembeke is de stad van de speculoosfeesten, de Westermolen en vooral van de Lembeekse Bossen. Het zijn logischerwijze die laatste waarin we grotendeels vertoeven. Van weiland gaat het nu dus naar bosland en wanneer het flink geregend heeft, is het hier ploeteren geblazen. We moeten geregeld uitwijken voor de grote plassen, maar amuseren ons wel in het vele gekronkel. Af en toe is er toch wel eens een heuveltje langs de beek, maar dat kan je natuurlijk onmogelijk vergelijken met de (Vlaamse) Ardennen. De kasseien van de Antwerpse Heirweg zouden trouwens niet misstaan in een echte klassieker.
Nadat we bijna aan de startplaats passeren, volgt nog de laatste lus die zich grotendeels langs het Kanaal Gent-Terneuzen situeert. Deze is onze persoonlijke favoriet en is het meest op maat gemaakt van de veldrijders. De paadjes zijn minder plat gereden dan in de 1e lus. Heel veel weilanden worden daardoor echte ‘stoempstroken’. Af en toe duiken we omhoog en omlaag langs de hoge berm van het kanaal en dat zorgt wel voor een uitdagende ervaring.
Zwevende containers
Wie tot hier is geraakt, wordt trouwens ook nog een paar keer beloond. Dat gebeurt met het kunstwerk Speybank in Gent, in de volksmond de ‘Zwevende Containers’ genoemd. Richting Tuinwijk werden nog enkele artificiële hindernissen aan de route toegevoegd. We vinden onder meer een wasbord en een paar aangelegde heuvels, leuk voor wie houdt van een beetje stuntwerk. We wanen ons eventjes in Loenhout!
Door Doornzele gaat het tenslotte terug naar Ertvelde. Dat mag ook wel, want 100 km is op de weg al een hele rit, dus wie zich aan een offroad-route waagt, is nog eens een flink stuk langer onderweg. Reken gerust 5 uur uit voor deze onderneming. Wie het sneller kan afleggen, mag zichzelf een schouderklopje geven. Deze route is zeker leuk om in de winter uit te proberen als alternatief voor de weg. Onderweg is er voldoende afwisseling om mee bezig te blijven en de kou en regen te vergeten.
Alle info vind je ook via deze link.
Ontdek de WielerVerhaal Podcasts!