Githa Michiels was tijdens de afgelopen Zomerspelen in Tokyo de enige Belgische afgevaardigde in het mountainbiken bij de vrouwen. De trotse vaandeldraagster reed op karakter haar koers, nadat ze enkele weken voordien haar schouder brak. Nadien stopte Sport Vlaanderen echter haar financiële ondersteuning. De 38-jarige Geelse dient zo haar eigen boontjes te doppen op weg naar haar sportieve wraak in Parijs. Ongezien!
Cycle Passion SCOTT
We konden een zeer gemotiveerde maar toch ook wel wat ontgoochelde Githa Michiels spreken tijdens de presentatie van haar nieuwe Cycle Passion SCOTT Racing Team in de Cycle Passion-fietsenwinkel in Melsbroek. Na een jaar op eigen benen keert ze terug in teamverband. “Ik heb voor Cycling Passion SCOTT gekozen omdat het project mij enorm aanspreekt”, geeft ze aan. “Het is iets nieuws en ik kon direct mee in hun verhaal. Het is een hele leuke groep. Knap dat dit project in korte tijd tot stand kon komen.”
“Je kunt ons zien als een professionele vriendenclub die aanzet tot fietsen”, gaat ze verder. “We willen écht hogerop. Alles er omheen ademt professionalisme. Kijk bijvoorbeeld naar de omkadering van het team, de kledij. Alles is af, het klopt. SCOTT is mijn 1e liefde en ik ben dan ook blij dat ik aankomend seizoen weer een SCOTT tussen de benen krijg. Ze krijgen mij hier niet zomaar weg, hé.” (lacht)
“Ik kijk uit naar de 1e wedstrijden, zeker de 1e Wereldbeker met het team. Het geeft een fijn gevoel dat ik er niet langer alleen voor sta maar de beschikking heb over een hele omkadering achter mij. Mijn winter is dan ook goed verlopen. Ik heb al 3 trainingsstages naar Calpe en Altea (Spanje, red) achter de rug en alles loopt naar wens. Ik neem bewust wat meer tijd na vorig seizoen. Dat was een zwaar jaar, ik wil gewoon niets forceren.”
Onzekerheid
Dat zware jaar kwam er door een harde val, vlak voor de Spelen. Haar voorbereiding raakte ernstig verstoord, Michiels werd in Tokio dan uiteindelijk ook uit koers genomen. Als klap op de vuurpijl stopte Sport Vlaanderen ook haar financiële steun. “Het is zuur dat ik na de Spelen van Tokio zonder financiële tegemoetkoming kwam te zitten, zeker omdat ik niets aan mijn blessure kon doen.”
“Momenteel ben ik echter nog niet bezig met een Road to Paris”, geeft ze aan. “Het is even afwachten hoe dat gaat lopen dit jaar. Daarna gaan we kijken of het financieel in elk geval haalbaar is of niet. Er zal echt een financiële tegemoetkoming moeten komen, van bijvoorbeeld Sport Vlaanderen of sponsoren, om die Road to Paris realistisch te maken. Ik wil dat best een jaar zelf verzorgen, maar méér is ook gewoon niet haalbaar.”
“Ik zal altijd moeten bewijzen dat ik goed ben, wat ik wel jammer vind”, klinkt het teleurgesteld. “Maar dat is hún keuze en daar kan ik weinig aan veranderen. Ik hoop dat ik het tegendeel kan bewijzen, maar het belemmert sowieso mijn sportieve prestaties, onder meer door de stress die de onzekerheid met zich meebrengt.”
Beter dan ooit
Michiels is op haar bijna 39 niet over haar fysieke top heen, laat ze duidelijk verstaan. “Zelfs afgelopen jaar was ik sterker dan ooit, al heb ik dat door mijn blessures nooit echt kunnen laten zien. Ik voel me nog altijd beter worden, ook fysiek, en heb een betere én nieuwe trainingsaanpak. Dat zorgt dat ik enkel beter kan worden”, zegt ze vastberaden.
“Ik ga het nieuwe Wereldbekerseizoen in zonder enige verwachtingen van mijzelf. Ik werk heel hard en wil alleen de beste Githa zijn. Het is altijd moeilijk in te schatten hoe hoog het niveau is, hoe goed de rest gaat zijn. We zullen zien. Ik heb er in ieder geval heel veel zin in en wil gewoon plezier maken dit jaar, zonder echt te focussen op resultaten.”
Toekomstgarantie
Het ontbreken van steun in de portemonnee betekent onder meer dat Michiels naast haar bestaan als MTB’er ook uren maakt op de werkvloer. Samen met haar partner Filip François runt ze namelijk Built By Hard Work, een bedrijf dat voorziet in onder meer trainingsplannen en talentontwikkeling op fietsgebied. “Het is eigenlijk de bedoeling dat ik meer tijd in de zaak steek, ook met het oog op ná mijn carrière.”
“Langzaamaan begint het bedrijf belangrijker te worden dan mijn eigen carrière”, besluit ze. “Het is mijn toekomstgarantie. Ik wil vrouwelijke talenten begeleiden zodat ze beter worden dan mijzelf. Dat is een droom en geeft me voldoening mocht ik het zelf niet langer kunnen. Mijn man doet de mannelijke atleten, maar we bespreken alles samen. Als duo willen we het bedrijf laten groeien”, besluit Michiels.
