Thibaut Ponsaerts werd in 2016 bekroond tot Flandrien van het Jaar bij de nieuwelingen. Dat jaar won hij liefst 23 koersen en dus werd hem een mooie toekomst voorspeld. Nadien rolde hij echter van blessure naar blessure. Fysiek en mentaal kwamen de moeilijke jaren. Deze winter maakt hij echter een frisse start dankzij een overstap naar het nieuwe continentale team Minerva, waarvoor hij op Mallorca direct debuteerde bij de profs. “Elleboog aan elleboog met Valverde in een haarspeldbocht, dan durf ik nog niet naast me te kijken!”
Koersen als prof
Na 25 enerverende dagen in Spanje zit het 1e profavontuur van de jonge Ponsaerts erop. “Zojuist hebben we alle valiezen naar beneden gebracht, ik ben 25 dagen in Spanje geweest en ben blij dat ik weer naar huis kan”, klinkt het opgewekt. Na een trainingskamp in Calpe en koersen op Mallorca proeft Ponsaerts van het leven als een prof. “Je kunt dit niet vergelijken met een (prof-)kermiskoers. Dit is fietsen tussen de wereldtop.”
Thibaut Ponsaerts mocht op Mallorca zijn opwachting maken in de Trofeo Calvia, de Trofeo Serra de Tramuntana en de Trofeo Pollença – Port d’Andratx. Stuk voor stuk koersen naar de hand van Ponsaerts. “Het ging eigenlijk beter dan verwacht. Toen ik hier aankwam had ik meer het idee dat ik wel kon uitrijden. Maar ik klom op de Puig Major tot op het laatste mee met de beste 30 renners. Toen was het op en ben ik volledig stilgevallen. Achteraf bleek ik telkens tot de beste U23-renners te horen. Ik denk dat ik heel tevreden mag zijn over mijn prestaties daar”, vertelt hij trots.
Dat het koersen bij de profs een stuk harder gaat, was Ponsaerts vooraf al verteld. “Mijn vrienden, waaronder Kobe Goossens van Intermarché-Wanty-Gobert, vertelden vooraf al verhalen dat er superhard gereden wordt op dit niveau. Maar dat het zó hard ging, had ik niet verwacht. Het was écht een verschil met de Baby Giro die ik vorig jaar bij de beloften reed.”
Dalen met Valverde
Ponsaerts reed in Spanje ook voor het eerst tegen de absolute wereldtop, waar onder meer Valverde zijn opwachting maakte en later ook won. Respect is Ponsaerts dan ook niet vreemd. “Het rijden tegen dat soort mannen is gewoon speciaal. Op een gegeven moment ging ik een haarspeldbocht met Valverde in, elleboog aan elleboog. Op dat moment durf ik nog niet naast me te kijken en te denken van allez, wat komt gij nu doen? zoals ik dat bij de beloften wel deed”, lacht hij hardop. “Ik heb superveel respect voor iemand als Valverde.”
Hoewel Ponsaerts op Mallorca bewees over aardige klimcapaciteiten te beschikken, omschrijft hij zichzelf meer als puncher. “Ik kan wel een lange berg over, maar allicht nog nog niet met de beste mannen in de profwereld. Toch kom ik meer tot mijn recht op een typisch Ardennen-parcours.
Dwars door het Hageland
Wellicht blijft het dit jaar niet bij de eendaagse wedstrijden op Mallorca voor Ponsaerts. Zijn ploeg Minerva beschikt ook over startrecht in onder meer Le Samyn, Bredene-Koksijde en Nokere Koerse, al is het nog niet zeker dat de Leuvenaar daar zijn opwachting maakt. Hij hoopt in ieder geval alvast op koersen in zijn eigen regio als de Druivenkoers, Rondom Leuven en Dwars door het Hageland. “Daar heb ik echt wel een doel van gemaakt. Dwars door het Hageland is vlak bij mijn huis. Daar zou ik heel graag willen starten.”
Naast de profkoersen wordt Ponsaerts gezien zijn 21-jarige leeftijd ook uitgespeeld in beloftenwedstrijden als Luik-Bastenaken-Luik en de Ardennes Challenge, wedstrijden waarin hij zich mag tonen. Hij tempert echter al snel de verwachtingen. “Vanwege de mentale moeilijkheden in het verleden weiger ik mezelf te veel druk op te leggen, zeker niet in de profkoersen. Daar verwacht ik in dienst te rijden van Thimo Willems, Gil D’Heygere en Thomas Joseph. Van dit soort wedstrijden word ik vooral sterker.”
Eindelijk fit
Voor Thibaut Ponsaerts is het überhaupt een overwinning dat hij eindelijk eens pijnvrij kan koersen, na een winter zonder tegenslag. Zowel fysiek als mentaal kende hij enkele moeizame jaren, waarin hij zelden écht fit was. De gewezen Flandrien verdween zo haast geruisloos van de radar. Zijn sportpsycholoog Bert De Cuyper en dokter Vincent Vanbelle zorgden er uiteindelijk voor dat Ponsaerts er na die moeilijke jaren doorheen kwam.
“De miserie is voor mij begonnen in 2017, na het WK waarvan ik met 3 breuken terugkeerde”, blikt hij terug. “Daarna rolde ik van blessure naar blessure en kwam ook het mentale aspect naar boven. Het is moeilijk te plaatsen wanneer je voorheen bij de beste 5 à 10 junioren van de wereld behoorde. Je verwacht dat je met trainen daarna eenvoudigweg op dat niveau terug kunt komen, maar een blessure verdwijnt niet zomaar. Eenmaal bij de beloften van Lotto Soudal bleven de tegenslagen zich opstapelen.”
Groeien bij én met Minerva
Dat laatste resulteerde uiteindelijk in de overstap naar het nieuwe continentale team Minerva, een ploeg waar de belofterenner zich uitermate op zijn gemak voelt. “Ik voel dat ik deze winter écht enorme stappen heb gezet. De overstap naar Minerva heeft van mij een totaal andere renner gemaakt. Ik voel me goed bij deze ploeg, de voorzieningen zijn fantastisch en van de oudere renners hier kan ik leren. Minerva is op dit moment de juiste stap voor mijn carrière en ik wil graag met hen meegroeien om op termijn verder te geraken. Als ik dit jaar met de beteren mee kan, is het seizoen voor mij al meer dan geslaagd. Ik focus me dan ook enkel op het nu en ga nog niet te ver vooruit kijken”, sluit hij af.