Met de overwinning van Lars van der Haar in Gavere werd opnieuw een spannend seizoen Superprestige afgesloten. Het oudste regelmatigheidscriterium in het veldrijden werd gedomineerd door de Belgen Eli Iserbyt en Toon Aerts, een strijd die tot op het laatst nog spannend genoemd mocht worden. Bij de vrouwen ging Lucinda Brand all the way. Maar er was uiteraard veel meer om te onthouden. Zet je schrap voor onze eigenzinnige terugblik!
Bij de vrouwen waren de Nederlanders, met Lucinda Brand voorop, onaantastbaar. Brand werd slechts eenmaal geklopt door Denise Betsema (in Ruddervoorde), maar won de overige crossen en sloot het seizoen logischerwijs af als onbetwiste nummer 1. Minpunt dit seizoen, naast opnieuw de pandemie, was de geregelde afwezigheid van grotere namen als Mathieu van der Poel, Wout van Aert, Tom Pidcock en Marianne Vos. Zij ontbraken nogal eens of kwamen helemaal niet opdagen, wat overigens niet per se maakte dat de Superprestige minder interessant was om volgen. Toen Van Aert toch eens meedeed, won hij 2 keer met afstand, in Boom en Heusden-Zolder.
Gieten
Het seizoen wordt op gang geschoten in Gieten, de enige Nederlandse manche gedurende dit seizoen. Het is tevens de 1e cross ooit welke concurrentie ondervindt van Parijs-Roubaix. Het gemor van de Drentse organisatie is dan ook tot op de aalgladde kasseistroken in het hoge noorden van Frankrijk te horen.
Qua parcours hoeft Gieten echter niet onder te doen voor de Helleklassieker. Waar op de Vélodrome in Roubaix Sonny Colbrelli onherkenbaar over de meet komt, doet in Gieten Toon Aerts dat. De bloemen bij de vrouwen zijn nu al voor Lucinda Brand, die evengoed in Roubaix had kunnen winnen en daar veel meer geschiedenis had kunnen schrijven. Zij kiest echter oprecht voor de cross. Na een kat-en-muis spel met Denise Betsema houdt ze voldoende marge over om te zegevieren.
Ruddervoorde
Nog onoverwinnelijker dan Lucinda Brand dit seizoen is de Nederlandse junior David Haverdings, ooit begonnen als BMX’er maar nu de grote-superster-in-wording van het internationale veldrijden. Schier onaantastbaar heerst hij in vrijwel iedere juniorenkoers waaraan hij deelneemt, zo ook in Ruddervoorde.
Bij de elite rouwen rijdt het piepjonge Britse multitalent Zoe Backstedt al mee in Ruddervoorde. Na een prima start zakt ze uiteindelijk wat weg, maar niet voor het laatst steekt ze nu al haar neus aan het venster. Backstedt wordt gezien als de next big thing in het vrouwenwielrennen en bekroont haar seizoen ondanks een coronabesmetting met de wereldtitel in Fayetteville. De toekomst van het internationale veldrijden lijkt met deze rijzende sterren verzekerd.
Betsema soleert overigens naar de zege bij de vrouwen, Iserbyt doet hetzelfde bij de mannen. Meest opvallend is de 7e plaats van de Spanjaard Felipe Orts, die zich kranig weert in een sterk deelnemersveld.
Merksplas
De voormalige Aardbeiencross verhuisde enkele jaren geleden van Hoogstraten naar Merksplas, toch duurt het even voordat het publiek kennis mag maken met het vernieuwde parcours. Zij zien na een spannend duel Iserbyt winnen van Quinten Hermans, Toon Aerts en Laurens Sweeck. Hoogtepunt is de inhaalactie van Iserbyt na een val eerder. Op het scherpst van de snede passeert hij Aerts in een bocht en effent daarmee het pad naar de overwinning. Achteraf vergelijkt hij de actie er met ene uit de Formule 1: “daar omschrijven ze het als een race-incident.”
Na haar nederlaag in Ruddervoorde laat Brand in Merksplas zien hoe de verhoudingen er écht voor staan. Zij en niemand anders is de ongekroonde koningin van de internationale vrouwencross.
Niel
Voor Sanne Cant is de cross van Niel al afgelopen voordat het officiële startschot geklonken heeft. De onfortuinlijke Antwerpse komt tijdens de verkenning tot 2 keer toe ten val. Een verdwaalde kassei is té hard voor haar knie om toestemming te krijgen van de wedstrijddokter om te starten. Ze richt haar frustratie met name af op de bedenkers van de omloop. “Ik snap niet wat ze met het parcours gedaan hebben”, sneert ze. Haar rugnummer belandt ongekreukt bij het vuil. De vrouwenkoers wordt uiteindelijk gewonnen door Brand, bij de mannen sprint Iserbyt sneller dan Toon Aerts.
Boom
Terug van weggeweest maakt Van Aert in Boom zijn rentree in het veld. De duizendpoot is direct ontembaar en neemt alle spanning weg. Ook Pidcock begint hier aan zijn jacht op de uiteindelijke wereldtitel. Hij blijft echter uit de schijnwerpers, op 1 moment na: de Brit spartelt enige tijd als een volleerd diplomazwemmer in de modder. Een beklijvend beeld.
De 19-jarige Fem van Empel betaalt in Boom leergeld voor haar onervarenheid. Als een ware toerist denkt ze haar voeten warm te verpakken in plastic boterhammenzakjes, die echter beginnen te schuiven tijdens loopgedeeltes. Hierdoor verliest ze grip en eindigt ze als 5e. Brand wint schijnbaar simpel.
Heusden-Zolder
Frustratie alom voorafgaand aan deze manche. Organisator Koen Monu hekelt het besluit van de Belgische regering om toeschouwers bij sportevenementen te weren. Volgens hem biedt het parcours voldoende mogelijkheden om de cross coronaproof te organiseren. Ook het voetbal krijgt er van langs: “De koers is de dupe van het gedrag van voetbalfans”.
De rug van Mathieu van der Poel schrijft hier een nieuw hoofdstuk. Een dag na zijn 2e plaats in Dendermonde, achter Wout van Aert, wordt reikhalzend uitgekeken naar een nieuw duel. Daarvan is echter nooit sprake. Het seizoen van MVDP vindt rondom het circuit van Heusden-Zolder zijn Waterloo. Diens rug is nog immer onderwerp van gesprek in wielerminnend Nederland en Vlaanderen. Van Aert soleert simpel naar de zege. Brand heeft veel moeite met Van Empel, maar wint toch.
Diegem (afgelast)
Helaas, ook nu komt het coronaspook weer roet in het eten gooien. De avondcross van Diegem krijgt voor het 2e opeenvolgende jaar geen doorgang. Zo blijven Mathieu van der Poel en Annemarie Worst de laatste winnaars. We schrijven december 2019!
Gavere
De slotmanche in Gavere wordt een prooi voor Lars van der Haar, die een uitstekend seizoen bekroont met winst. Brand laat wederom zien dat ze in de vorm van haar leven is.
Toch staat de koers al dagenlang in de schaduw van dé grote veldritsoap. Begin februari komt Jan Tormans met groot nieuws. Zijn ploeg (Tormans CX) wordt per 1 januari 2023 onderdeel van Quick.Step-Alpha Vinyl, dat grootschalig wenst in te zetten op het veldrijden. Onder meer Joran Wyseure, Emiel Verstrynge, Corné van Kessel en Quinten Hermans gaan zodoende mee. Totdat de Nederlandse makelaar Hans van Kasteren en de gebroeders Roodhooft de bom laten barsten.
Bovengenoemde renners maken tegen alle verwachtingen in de overstap naar Alpecin-Fenix, dat volgens Van Kasteren het beste pakket biedt. Verstrynge en Wyseure verdedigen per 1 maart de kleuren van Alpecin, Hermans en Van Kessel maken per 1 januari 2023 de overstap. Lefevere en Tormans zijn overduidelijk not amused. Wordt ongetwijfeld vervolgd.
1 comment
Machtig verhaal zeggen ze in België! Idd. eigenzinnige Wielerverhalen blijven ons triggeren! Dank voor al dit mooie!