Zijn wangen ogen wat minder bol, zijn sprint is overtuigender dan voorheen en zelfs zijn tijdritten zijn in orde. Mads Pedersen straalt vorm uit. De wereldkampioen van 2019 heeft een patent op 1 uitschieter per jaar en op zijn 26e hoopt hij dat die wonderdag dit jaar gelijk valt met een Monument. Als men straks ook nog eens regen voorspelt, zal het vertrouwen van de Deen helemaal de lucht in schieten.
2e in De Ronde
Mads Pedersen komt al sinds de jeugd naar Vlaanderen om de klassiekers hier te rijden. Steevast pikt hij er in het voorjaar 1 dag uit waarop alles voor hem samenvalt. In 2013 won hij net over de grens Parijs-Roubaix voor junioren voor Nathan Van Hooydonck en zowaar Tao Geoghegan Hart. Als 1e jaars belofte won hij dan weer de Rund um den Finanzplatz Eschborn-Frankfurt voor Nils Politt. Een jaar later zegevierde hij in Goes in de ZLM Roompot Tour en in zijn laatste jaar bij de beloften won hij de Kattekoers in Ieper.
Ook bij de profs, Pedersen rijdt sinds 2017 voor Trek-Segafredo, is de Deen elk jaar naar goede gewoonte minstens 1 dag in het voorjaar in supervorm. Denk maar aan de Ronde van Vlaanderen van 2018 waarin hij verrassend 2e werd na Niki Terpstra nadat hij in de finale anticipeerde en voorop was geraakt met Langeveld en Van Baarle. Na de Kwaremont hield hij zelfs gelijke tred met de Nederlander en reed hij naar een knappe podiumplek.
Matteo Trentin
De bevestiging volgde een jaar later. Voor 1 keer niet in het voorjaar maar op het uitgeregende wereldkampioenschap van Harrogate. Het was toen nog een verrassing dat Pedersen in de sprint Matteo Trentin klopte. Inmiddels is geweten dat de Deen ook massasprints naar zijn hand kan zetten. Ook in 2020 (Gent-Wevelgem) en in 2021 (Kuurne-Brussel-Kuurne) pikte hij zijn klassieke zege mee.
De oud-wereldkampioen was vorig seizoen echter niet top. Hij sukkelde wat met heupklachten en kwam zwaar ten val in de Dauphiné. Daardoor kon hij nooit echt acteren op het toneel waar hij dat graag zou willen doen. Na een goede winter lijkt dat dit jaar wel anders te zijn. Pedersen is het type dat al eens met een kilootje te veel uit de kerstdagen kan komen. Aan de feesttafel heeft hij zich nu echter duidelijk ingehouden.
Meteen waren er ereplaatsen in de Marseillaise (2e) en een ritzege in de Ster van Bessèges. De Deen trok door in Parijs-Nice, waarin hij eerst nog op de suprematie van Jumbo-Visma en Fabio Jakobsen botste maar dinsdag in Dun-le-Palestel toch al zijn gram haalde. Zelfs in de tijdrit werd hij 9e en vrijdag kwam hij maar net te laat om Mathieu Burgaudeau van de zege te houden.
Duidelijk plan
Het is duidelijk dat Pedersen met een plan het voorjaar aanvat. Zo paste hij eerder al voor de Omloop en Kuurne om een echt trainingsblok te kunnen inlassen. Ook Milaan-Sanremo staat niet op zijn programma, de oud-wereldkampioen houdt zich aan zijn plan en kiest voor een rustigere trainingsweek na Parijs-Nice. Misschien in de wetenschap dat Roubaix nog eens een week later valt dan normaal en vorm niet eeuwig rekbaar is.
Het wordt sowieso uitkijken naar het voorjaar van Mads Pedersen, die aan zijn beste jaren begint. Met Jasper Stuyven vormt hij een ideale tandem, de 2 kennen elkaar al jaren en hebben allebei al heel wat moois gewonnen. Zet daarbij ook de onstuimige Quinn Simmons, de ervaren Edward Theuns of de sterk rijdende Alex Kirsch en je hebt een prima blok. ‘It’s a Mads world’, klonk het na zijn zege in Parijs-Nice. Benieuwd of die wereld straks de zijne blijft.