Shimano gaf ons de kans om vrijdag in de E3 mee te rijden met hun neutrale service, iets wat we natuurlijk niet konden laten schieten. 203,9 km officieel op pad met daarin liefst 17 hellingen leverde een boeiende koersdag op. Even werd ons geduld op de proef gesteld, maar de apotheose was grandioos!
Hoe werkt de neutrale service van Shimano in koers? Simpel. “Als er een vlucht ontstaat en het gat is 20 seconden, dan gaan wij er met de neutrale moto samen met de UCI-commissaris op de moto tussen”, vertelt Raf Pauwels, die al 15 jaar de neutrale moto van Shimano in de grote koersen bemant. “Wordt het gat met het peloton 40 seconden, dan komt onze neutrale service wagen er ook tussen. En zo gaat het ook in omgekeerde volgorde. We hebben 3 Shimano-wagens in koers, 2 voorin en 1 achter het peloton.”
Wij mochten vandaag mee met Nico Verhoeven, voormalig profwielrenner en nadien ploegleider bij onder meer Jumbo-Visma en diens voorloper, en mecanicien Tom van Teeffelen, die al 10 jaar mecanicien is voor Shimano en bijna al zijn werkdagen in koers verteert. We rijden voor het peloton uit, een peloton datw e overigens nooit zouden zien. Niet erg, want alles gebeurt voorin, nietwaar?!
Er staan na de officieuze start al heel wat toeschouwers langs de kant van de weg. “Het is nu prachtig weer, maar ook als het regent staan de wegen in Vlaanderen vol”, vertelt Verhoeven. “Typisch Vlaanderen. Een hele wereld van verschil met andere landen, zelfs met Nederland.”
8-koppige delegatie
Op de eerste valpartijen is het is niet lang wachten – er was er zelfs al eentje gevallen bij de podiumceremonie – en ook de 1e helling komt er snel aan met de Katteberg. Ook meteen kasseien met de Beaucarnestraat in Ename en de Holleweg in Mater. Een eerste kopgroep wordt snel weer ingerekend, een tweede aanvalspoging is wel raak. Na een snelle plaspauze redelijk vroeg in koers, de eerste en laatste overigens, kruipen we in het wiel van de koplopers. Een eerste keer kippenvel vandaag wanneer ze ons voorbijrijden en wij naadloos aanpikken. Van een UCI-commissaris is nog geen sprake, dus we zitten écht in het wiel.
“Wij zijn een team zonder renners, maar we zijn er net voor iederéén”, vertelt Verhoeven ondertussen over de 8-koppige delegatie van Shimano in deze E3. Voor de mecano achter ons is het er niet makkelijker op geworden. Van Teeffelen somt op: “Van Moer (Lotto Soudal) rijdt met 12-speed, 160 vooraan, 140 achter; Pöstlberger en Mullen (BORA-hansgrohe) met 12-speed, 160-140; Wallays (Cofidis) met Campagnolo – ja, die wielen hebben we ook in de neutrale service wagen – en 160-140; Oss (TotalEnergies) met 11-speed, 160 en 140, net als Paasschens van Bingoal Pauwels Sauces WB en Norman Hansen van Uno-X.”
Vervaarlijk smal
Intussen zit de UCI-commissaris voor ons en dat is lastig want je ziet nauwelijks als er een renner zijn hand opsteekt. “En dat is toch de reden waarom we hier zitten”, grijnst Verhoeven, die er niet in gelooft dat deze groep sterke renners 5 à 6 minuten zal krijgen van het peloton. En hij krijgt gelijk. De moedige chasers worden overigens snel weer gepakt en ook de kopgroep zal uiteenvallen. Niet onder ons oog trouwens, want we maken plaats voor de tweede Shimano-wagen vooraan, waar Paul Van Hyfte achter het stuur zit. Die heeft ook een gast bij en mag ook genieten van dit prachtige spektakel die deze koers vanop de eerste rij toch wel is.
Op de hellingen is het vaak vervaarlijk smal met al het publiek. Maar Verhoeven blijft koel. “Schrik om iemand zijn broek uit te rijden, heb ik al lang niet meer”, knipoogt die. “1 keer is het me wel dichtbij gekomen. We reden in colonne naar boven, het was in de tijd dat ik nog de beloften deed bij Rabobank. Er zat maar 5 meter tussen de wagens maar er was wel een kerel die per se moest oversteken. En hij struikelde, pardoes op zijn bek. Het ging bergop en dus reed ik gelukkig maar 10 km/uur. Ik kon stoppen. Op een haar na. De manier waarop hij me beteuterd aan keek, zo’n gezicht heb ik nooit meer gezien.”
Kicken
Wij rijden door naar voor, bijten een tijdje onze nagels af wegens geen coureur te zien, maar genieten toch ook van de vele wielerfans op de hellingen, het prachtige zonnetje en razendsnelle bochtige afdalingen in de Vlaamse Ardennen. Verhoeven belooft ons stellig dat het beste nog moet komen. En of hij gelijk zal krijgen. Er is al even een nieuwe kopgroep met majestueuze namen opgestaan maar daar zit 16 man bij en dat is te veel voor de finale. “Wout gaat niet wachten, en Asgreen ook niet”, voorspelt Verhoeven. Van Asgreen horen we niks meer maar Verhoevens woorden zijn nog niet koud wanneer Van Aert versnelt en Laporte diens wiel grijpt. En Parijs-Nice is écht nog niet lang geleden. Spannend!
Nog veel spannender wordt het wanneer het geel-zwarte duo een kloof van 40 seconden bijeen fietst en we intussen weten dat we ons mogen opmaken voor de actie. Verhoeven gooit 500 meter na de top van de Oude Kwaremont alles dicht en parkeert zich aan de kant. Een minuut later zitten we 5 meter – meer is het écht niet – achter Van Aert en Laporte. Kicken! Hier zijn we voor gekomen, hier hebben we op gewacht. Spanning ten top, beter wordt het niet! Het haar komt recht op onze armen. En het is nóg 35 km!
Die laatste 35 km zijn een echte rush naar de meet. Ons zicht wordt aanzienlijk beperkt door de komst van de ploegwagen van Jumbo-Visma, maar we zitten nog altijd in de voorste gelederen van een topkoers en Verhoeven laat geen meter te veel. In de bochten zien we Van Aert en Laporte echt goed, al knipperen we meermaals met de ogen. Wát een snelheid en met welk lef duiken ze zowel scherpe bochten als steile afdalingen in. Op tv ziet dit er aardig uit, maar in werkelijkheid is dit echt stuurmanskunst van het allerhoogste niveau.
Een wiel vervangen hebben we niet kunnen doen vandaag, maar nooit eerder kwamen we zo dicht bij het ware spektakel.