We kennen Fietsfabriek al langer als de fietsshop die gerund wordt voor en door fietsers. Het hele team van Fietsfabriek ademt fietsen. Dat er een Europees kampioen in huis is, helpt uiteraard! Het is dan ook niet verwonderlijk dat zij hun passie willen doorgeven aan hun klanten. Dat doen ze door er zelf geregeld op uit te trekken en die routes te delen. Nadat we ons al eens afpeigerden op de mountainbikeroute is het nu tijd voor het minder ruige werk. Maar wees maar gerust, deze gravelroute is uitdagend en zwaar genoeg.
We starten aan Fietsfabriek in Aarschot. Enkele honderden meters verder zitten we al midden het bos. Door het mooie weer zijn er heel wat wandelaars. UIteraard houden we daar rekening mee. We houden allemaal van de natuur en het buiten zijn. Stukjes waar we kunnen doortrekken, komen er nog genoeg. Weer enkele kilometers verder duiken we een bos in waar de paadjes als een spaghetti door elkaar warrelen. De navigatie lijkt wat moeilijk, maar eigenlijk hoef je alleen de hoofdrichting te volgen. Links en rechts kan je dan effe een jumpje meegrissen of in een leuke afdaling duiken. Dit scenario herhaalt zich nog verscheidene keren over de ganse route. Telkens weer liggen er alternatieven en speeltuintjes verspreid in de bossen.
Na zowat 9 km komen we aan 1 van de bekende herkenningspunten uit de omgeving: de Heimolen in Gijmel. Die dateert uit 1662 en is 1 van de weinig origineel gebleven staakmolens in België. Vlak daarna duiken we weer het bos in. Weer liggen de paadjes voor het uitzoeken. Hier mag je kiezen, vol gas door het midden of slingeren en sturen tussen de bomen. Fun gegarandeerd.
Dan volgen enkele kilometers over beton. In ons volgebouwde landje kan je jammer genoeg niet langs allerhande verbindingsroutes heen als je leuke plekjes wil zoeken. En zo’n leuk paadje brengt ons naar Averbode. Een fijn klimmetje laat de hartslag al wat hoger klimmen, maar op de top is het even stoppen om de afdaling te bekijken. Diverse paadjes lopen naar beneden. Rechtdoor met heel wat boomworteltrapjes, minder stijl maar met meer bochtjes en heel veilig rechtsom. Wij kiezen rechtdoor. Kont naar achter, armen gebogen en zacht remmend duiken we naar beneden. Tsjakaa!
ScherpenHEUVEL
In Averbode kunnen we ons vergapen aan de majestueuze abdijgebouwen. Of gewoon wat verder genieten van een ijsje in de in Vlaanderen wereldberoemde Lekdreef. Jammer dat het een weekdag was. Geen ijskar te zien. Nu is het even niet zo spannend meer. Het (gemiste) ijsje moet even verteren. We rijden richting Zichem, waarna we naar Scherpenheuvel doorstomen. Wel op een prachtig stukje gravel. Gas open en duwen maar. En vermits we in de dorpsnaam ook het achtervoegsel heuvel herkennen, weten we wat dat betekent. Klimmen geblazen. Gelukkig hebben we een one-by op onze gravelfiets en moeten we niet kiezen tussen grote of kleine plateau. Gewoon gas erop: tak, tak, tak en tik, tik weer naar klein. Heimelijk is de helling toch steiler dan gedacht. Grijns!
In Scherpenheuvel stoppen we even aan de basiliek. Niet om er overlezen te worden, maar we nemen de tijd om even te eten. We zijn ondertussen zo’n 25 km ver en een sportbar kan er wel in. Bij het verlaten van Scherpenheuvel rijden we door het park rond de basiliek. Je rijdt langs de staties van de oude kruisweg en geeft een mooi voorbeeld van de vroegere devotie. Onderaan is het even zoeken. De nieuw aangelegde parking heeft het oude pad verzwolgen, maar als je even over het gras naar rechts gaat, richting het voetbalveld, kom je weer op het juiste spoor.
Rode Ridder
We zijn ondertussen zowat halfweg en de omgeving verandert. Bossen worden ingeruild voor uitgestrekte velden. Vooraleer we de autosnelweg overrijden, worden we al een 1e keer getrakteerd op een kort maar mooi stukje gravel. Nadat we de E314 zijn overgestoken, krijgen we kilometers gravel voor de wielen gestoken. Het ene na het andere paadje volgt elkaar op. We ontdekken de mooie hoekjes tussen Tielt en Nieuwrode. Wie Nieuwrode zegt, weet dat het kasteel van Horst niet ver meer is. Al snel duikt het statige huis van de Rode Ridder op en wordt het wat drukker.
De uit de 15e eeuw stammende burcht trekt heel wat bezoekers en het gedeelte naar de burcht en enkele honderden meters daarna zijn verboden voor fietsers. Wanneer we tot aan de feestzaal rijden en er afstappen voor een drankje houdt niemand ons tegen. En mochten er te veel bezoekers rondwandelen, stappen we gewoon af, toch? Na een verfrissend drankje gaan we verder de dreef af. Wanneer we het terrein verlaten, kunnen we weer de fiets op en volgen we het pad. Hier en daar is het door bosbouwers wat stuk gereden. Gelukkig is het droog, maar we kunnen ons voorstellen dat het er na een langere regenperiode modderig bij ligt.
Na onze passage door Nieuwrode kruisen we de weg Tienen-Aarschot. Wanneer we een kleine straat induiken, is het even opletten. Het straatje op zich is al erg leuk doordat de bouw het volgelegd heeft met snelheidsremmers… van enkele meters hoog. Maar je kan ook kiezen voor een zijweg die over offroad langs het veld loopt. Aan jou de keuze. Dan gaat het via het Mostingbos weer richting autosnelweg, maar niet zonder even in de reserves te moeten tasten.
Net voor het bos haalt een klimmetje het beste in ons boven wanneer de stijgingspercentages de 8% aantikken. Vlak na de brug draaien we naar rechts een veldweg op. Beton, kasseien en gravel wisselen elkaar af, maar het gaat licht naar beneden en de snelheid zit er goed in. Het geroffel van onze banden en de voorbijflitsende auto’s op de snelweg geven ons zin om nog een tandje bij te steken. Tak, op naar de 11!
15% omhoog
Met een fijne afdaling rijden we het voorstedelijke gebied (kuch) van Aarschot binnen, maar voor het we aan het centrum komen, draaien we links omhoog en gaat het gelijk naar de grotere vertandingen. De Kouterberg laat zich met 10% meteen kennen en wanneer we op onze dikke banden aan lage druk met 15% geconfronteerd worden, reageert de hartslag evenredig aan de kleur van de klim in Climbfinder: donkerrood! Na de Orleanstoren wacht ons een leuke afdaling. Een vrij technische singletrack brengt ons naar het kruispunt aan de Westelijke ring. Maar we keren nog niet terug naar de Fietsfabriek.
We steken de baan over en duiken de ‘s Hertogenheide in. Een drukbezocht wandelgebied, dus blijven we galant bij eventuele wandelaars. Een prachtig stukje natuur is het. Eigenlijk is dit stukje niet toegelaten voor fietsers. Wie liever niet tegen de lamp loopt, kan altijd na het oversteken van het kruispunt naar rechts afdraaien en op het einde van de weg naar links volgen. Zo kom je weer op het juiste pad. We volgen de weg en komen voorbij de Moedermeule, nog zo’n bekende afspanning in het Hageland. Wie na deze rit klaagt over een caloriedeficit, heeft niet goed rondgekeken!
Gravel langs de Demer
We steken de Leuvensesteenweg weer over en zoeken wat verder onze weg door het Vorsdonkbos. Ook hier is het pad compleet geruïneerd door bosbouwers. In plaats van volle bak door het bos te sjezen, is het zoeken naar het paadje dat mountainbikers en gravelaars hebben neergelegd. En dat heeft ook zijn charmes. Het is maar een prelude op wat ons daarna wacht: gravel langs de Demer. Terwijl aan de ene kant van de Demer de racefietsers hun hart ophalen, is het voor ons aan deze zijde genieten geblazen.
Goed 5 km lang slingert het pad langs de rivier. Hier en daar getuigen diepe groeven in de velden over hoe de Demer vroeger door het landschap meanderde en bij overstromingen de vallei met vruchtbare klei bedekte. Het geeft zin in meer, jammer dus wanneer we wat later de rivier verlaten en weer bij Fietsfabriek arriveren. Het was genieten van deze tocht. 1 zaak is zeker: van de bandensporen die je zag, komen er veel van Fietsfabriek.
Download GPX Fietsfabriek Aarschot Gravelroute!
