Zowel op het WK op de weg in Leuven als in de voorbije Ronde van Vlaanderen ging er quasi zero aandacht naar Arlenis Sierra. De 29-jarige Cubaanse werd in beide koersen nochtans respectievelijk 5e en 4e. Sierra, die zondag in de Amstel nog pijnlijk onderuit ging in een bocht, ziet bovendien haar beste koersen eraan komen. Ze zou straks zomaar eens de Waalse Pijl of Luik-Bastenaken-Luik kunnen winnen.
Dat Arlenis Sierra 3 keer kampioene werd van Zuid-Amerika, de continentale kampioenschappen, zal je niet verbazen als we haar palmares schetsen van de voorbije jaren. Die continentale zeges dateren wel al van 2013, 2014 en 2018 en het is pas nadien dat haar carrière in opmerkelijke opwaartse spiraal beginnen ontbolsteren is. Opmerkelijk is vooral dat ze het in de voorjaarsklassiekers zo bijzonder goed doet. Een Cubaanse op kasseien en Vlaamse en Nederlands-Limburgse heuveltjes, zelden gezien….
Sierra, geboren in 1992 in Manzanillo, trok in 2016 naar Aigle, waar ze deel ging uitmaken van het opleidingstraject van de UCI om talenten uit niet-wielerlanden toch in de aandacht te brengen van het mondiale wielrennen. Van daaruit brak onlangs nog bijvoorbeeld de Chileense Catalina Soto Campos door bij NXTG en ook in het geval van Sierra kwam er snel interesse. De Cubaanse tekende voor 2017 een contract bij de vrouwen van Astana. Ze zou er 4 seizoenen blijven. In haar 1e seizoen reed ze al meteen naar een 2e plaats in de Trofeo Alfredo Binda, waar ze de sprint verloor van Coryn Labecki, toen nog Coryn Rivera.
Gent-Wevelgem
Het was slechts het begin van heel wat meer voor Sierra. Zo werd ze in 2018 4e in Gent-Wevelgem, achter Bastianelli, D’hoore en Klein. Dat jaar werd ze ook 7e in de Ronde van Drenthe en 11e in de Amstel Gold Race. Bij haar ploeg bevestigen ze dat Sierra bijzonder goed bestand is tegen koude en regen en dat ze bovendien de punch in de benen heeft om te overleven op kasseien en heuveltjes. In Gent-Wevelgem finishte de Spaanstalige de voorbije seizoenen nog 2 keer in de top 20, maar voorts leek haar progressie te stagneren en zelf iets terug te vallen.
Maar Sierra lijkt een echte flandrienne, want niet alleen de fysieke skills heeft ze om te overleven in het voorjaar van het noorden, maar ook mentaal bijt ze door. Dat leverde haar dit seizoen de echte doorbraak op, zo lijkt het wel. Met een 16e plaats in Gent-Wevelgem, een 9e plaats in Dwars door Vlaanderen en een 4e plaats in de Ronde van Vlaanderen vorige week, lijkt een 1e klassieke winst binnen handbereik te liggen. Zeker als je weet dat ze in se nog beter uit de voeten moet kunnen in de Ardennenklassiekers.
A.R. Monex
Die progressie heeft Sierra mede te danken aan haar transfer naar Movistar. Die kwam er niet zomaar, want na haar avontuur bij Astana moest ze in 2021 eerst een stapje terugzetten naar het Italiaanse A.R. Monex om vervolgens weer vooruit te gaan. Wellicht kon haar 5e plaats op het WK op de weg in Leuven haar nieuwe Spaanse werkgever hard bekoren, zeker met in het achterhoofd de verdere ondersteuning in het klassieke voorjaar. Vorig seizoen deed ze overigens meer moois met onder meer proloog- en ritwinst in de Ronde van Toscane en winst in de Spaanse Navarra Women’s Elite Classics en de Italiaanse Tre Valli Varesine als seizoensafsluiter.
Dit seizoen rijdt Sierra dus aan de zijde van fenomeen Annemiek van Vleuten, maar desondanks krijgt ze in wedstrijden als de Amstel en straks ook de andere Waalse koersen wel een geheel vrije rol bij de teambesprekingen. Afhankelijk van het koersverloop mag ze die vrijheid dan ook ervaren in de finale. Dat leverde dus al heel wat moois op en wellicht binnen afzienbare tijd al ook haar 1e klassieke zege. Het is de Cubaanse gegund!