Herman Vanspringel is niet meer. De wielerlegende is afgelopen nacht op 79-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van een slepende ziekte. Vanspringel won meer dan 100 wedstrijden en zal voor altijd de geschiedenis ingaan als ‘Monsieur Bordeaux-Parijs’, de klassieker die hij 7 keer won. Al was de Kempenaar veel meer dan deze monsterwedstrijd alleen. Hij was een vriend en een voorbeeld, met zijn eigen wielerklassieker voor de jeugd.
Herman Vanspringel en de Ronde van Frankrijk, het zou altijd een speciale combinatie zijn. Hij won er 5 keer een etappe en ging in 1973 zelfs met de groene trui naar huis. Dat was opvallend, aangezien hij niet gekend stond als een geweldige sprinter en dat jaar ook geen etappes won. Toch behoort vooral zijn Tour van 1968 tot het collectieve geheugen. In die ronde veroverde hij al vroeg de gele trui, maar vervolgens liet hij het initiatief lang aan anderen. Georges Vandenberghe reed bijgevolg dagenlang in het geel rond.
Aan het einde van die Tour in 1968 kwam Vanspringel toch opzetten. In de etappe naar Sallanches nam hij de leiderstrui over van Gregorio San Miguel. Bij het ingaan van de slottijdrit had hij nog een voorsprong van 16 seconden op Jan Janssen, maar die reed hem uiteindelijk nog op 38 seconden achterstand. België was in rouw, want iedereen had gehoopt eindelijk nog eens een Tourwinst te kunnen vieren. Een jaar later zou gelukkig ene Eddy Merckx opstaan. Nog steeds behoort deze editie van de Tour tot de top 5 van de kleinste verschillen tussen de 1e en de 2e. Op de tonen van Mrs. Robinson – het iconische nummer van Simon & Garfunkel uit hetzelfde jaar – werden prachtige stukjes televisie over deze strijd gemaakt.
Dat jaar werd Vanspringel ook nog eens 2e op het WK na de Italiaan Adorni. 3 jaar later zou er nog een 2e plaats in de Giro volgen, achter de Zweed Gösta Pettersson. Het maakte dat Vanspringel lang werd herinnerd aan zijn ereplaatsen en niet aan zijn grote overwinningen. Nochtans won hij in zijn carrière ook Gent-Wevelgem, De Ronde van Lombardije, Parijs-Tours, de Trofeo Baracchi, Zuri Metzgete (Het Kampioenschap van Zurich) en de E3-Prijs Harelbeke.
Persoonlijke drama
“Het is misschien de kans van mijn leven geweest”, mijmerde Vanspringel na de verloren Tour van 1968. Profetische woorden. In 1971 tekende hij een contract bij Molteni en zou hij superknecht worden van Eddy Merckx. Hoewel hij het team 2 jaar later al weer zou verlaten, bleef zijn vriendschap met De Kannibaal overeind. Anno 2018 vertelde hij dat hij nog geregeld met het vriendengroepje van Merckx ging fietsen.
In zijn leven na de koers beleefde Vanspringel eveneens hoogtes en laagtes. Als verkoper zou hij een ‘gewone’ job uitvoeren tot hij op 65-jarige leeftijd op pensioen ging. Het grootste drama op persoonlijk vlak vond plaats in 1992. Vanspringel had 3 dochters en een zoon, die laatste moest hij al op 18-jarige leeftijd afgeven. De jongeman werd getroffen door een virus op zijn hersenen. Zijn vader zou er nooit graag over praten.
Rust vond Vanspringel nog altijd op de fiets, ook tijdens de laatste jaren van zijn leven. Zijn favoriete plekje was de Netedijk in Grobbendonk. Vanuit het Kempens Wielermuseum ging hij minstens 3 keer per week op pad langs het water. Aan de Watermolen lag er een korte kasseienstrook en daar vertoefde Monsieur Bordeaux-Parijs vaak. Misschien was het wel met deze plek in het achterhoofd dat hij woensdagnacht de ogen sloot.
Diamond
Ook voor het jeugdwielrennen heeft Vanspringel veel betekend. Sinds 1988 wordt in Grobbendonk elk jaar de Herman Vanspringels Diamond verreden. Dat is een wedstrijd die meetelt voor de Topcompetitie voor nieuwelingen. In de rijke geschiedenis van de wedstrijd stonden onder meer Tom Boonen (2e in 1996), Jurgen Van den Broeck (winst in 1999) en Jurgen Roelandts (winst in 2001) er op het podium. Recenter wonnen ook Van Keirsbulck, Van Baarle, Rickaert, Ghys en De Lie de wedstrijd. De winnaar ontvangt er naar goede gewoonte een diamant van Drybooms Diamonds.
En of Vanspringel een hoofdstuk verdient in de Belgische wielergeschiedenis. Dat wisten ze in Grobbendonk ook, want daar werd eerder dit jaar zijn borstbeeld onthuld aan het gemeentehuis. Daar waakt de renner voortaan over de passerende wielerjeugd. Na al die overwinningen in de eindeloze Bordeaux-Parijs heeft Vanspringel wel zijn rust verdiend.