Len De Pauw (22) is voor volgend seizoen de 1e nieuwkomer bij het continentale Tarteletto-Isorex. Hij neemt de plaats in van Lennert Teugels die als 29-jarige promoveert naar het procontinentale Bingoal Pauwels Sauces WB. Ook De Pauw, recent 5e op het Belgisch kampioenschap, droomt nog van een profcarrière.
Road Series
“Na die 5e plaats op het Belgisch kampioenschap in Sint-Lievens-Houtem was er plots een stroomversnelling in de onderhandelingen met Peter Bauwens, de teammanager van Tarteletto-Isorex”, vertelt Len De Pauw. “De avond na het BK drong hij erop aan om snel een afspraak te maken. We waren er vlug uit. Ik ben 4e jaars belofte: hét moment om de stap naar het continentale niveau te zetten. Bij de start van dit seizoen zat dat eigenlijk al in mijn achterhoofd.”
Wat de Vlaams-Brabander uiteraard met enkele prestaties moest afdwingen. De pion van Urbano-Vulsteke legde in de Road Series, de Belgisch-Nederlandse topcompetitie voor beloften, een heel regelmatig parcours af. Hij werd onder meer 5e in de Wim Hendriks Trofee in het Zeeuwse mosseldorp Philippine en 6e in de Hel van Voerendaal. Waardoor hij, met nog 1 wedstrijd te gaan, in de tussenstand op de 4e plaats staat. Op 20 punten van leider Yentl Vandevelde, 11 van viceleider Jelle Harteel, 9 van Vincent Van Hemelen.
“In de finale zaterdag in Angreau hoop ik die 4e plaats die ik deel met Liam Slock vast te houden en hopelijk kan ik me nog op het podium wurmen”, blikt De Pauw vooruit. “In het Henegouwse Angreau heb ik nooit eerder gekoerst. Renners die de omloop kennen omdat ze er bij de junioren nog koersten, zeggen dat het wel iets voor mij moet zijn. Want een klassiek parcours. Zaterdag wordt niet echt goed weer voorspeld. Wat de koers zwaarder kan maken. Ook dat is geen nadeel voor mij.”
Studies klaar
Len De Pauw, die eind vorige week de Flanders Tomorrow Tour afwerkte, probeert zich zo goed mogelijk voor te bereiden op de finale van de Road Series. Recent sloot hij zijn studies af. Een bachelordiploma elektromechanica heeft hij op zak. In 2023 probeert hij alles op de koers te zetten.
“Voor het eerst ga ik een VDAB-statuut aanvragen”, verduidelijkt de renner uit Borchtlombeek. “Op basis van mijn uitslagen moet ik dat kunnen krijgen. Bewust heb ik dat tijdens mijn studies nog niet aangevraagd. Ik ben een traagbloeier. Elk jaar zet ik een stapje vooruit. Gezien mijn gestalte – 1m89 – ben ik geen lichtgewicht. De langere beklimmingen zijn niets voor mij. De kortere Vlaamse hellingen wel. Want ik ben redelijk explosief en ook vrij snel in een sprint. Ik denk dat ik nog wat progressiemarge heb. Nog wat meer trainen moet zeker mogelijk zijn.”
Trainen doet Len De Pauw vaak met ploegmaat Jasper Kaesemans. “Maar ik trek er ook dikwijls alleen op uit omdat ik vind dat je dan meer kwaliteit kunt trainen”, gaat De Pauw verder. “Voor de langere trainingen is het uiteraard aangenamer als je in een groep kunt rijden. Eigenlijk is het pas bij de beloften dat ik wat stappen vooruit kon zetten.”
Ex-voetballer
De Pauw sprong immers pas als 2e jaars nieuweling op de koersfiets. Voordien voetbalde hij, eerst bij Wambeek, daarna bij Ternat. “Ik begon als flankaanvaller, verhuisde dan naar het middenveld, nadien naar de verdediging”, blikt de Vlaams-Brabander terug. “Nu ik er aan terugdenk, is het misschien goed geweest dat ze mij in het voetbal naar de defensie verplaatsten. Zo ging het plezier wat weg en zette ik de stap naar het wielrennen. Bij de junioren heb ik nog veel moeten leren.”
Z’n nakende stap naar de continentale taartjesploeg toont dat hij 7 jaar geleden een goeie keuze maakte. Volgend seizoen zal hij een aantal UCI-koersen categorie 1.1 en 1.2 kunnen rijden. Tarteletto-Isorex nam al enkele keren deel aan de Ronde van Rwanda en werkte dit jaar ook rittenkoersen in Servië en Griekenland af.
“Ik hoop me volgend jaar in die 1.1- en 1.2-wedstrijden enkele keren te kunnen laten zien”, besluit De Pauw. “Een Afrikaanse rittenkoers zoals de Ronde van Rwanda spreekt me op dit moment niet echt aan, maar als ik straks de verhalen hoor van de renners die het al eens meemaakten zal ik er misschien anders over denken. Inderdaad, te vroeg opgeven mag je niet. Zoals je zegt, Lennert Teugels is daar een goed voorbeeld van.”