Ruim 5 jaar geleden speelde hij voetbal – vooral voor de 3e helft – bij provincialer KSK ’s Gravenwezel, volgend seizoen rijdt hij het wegprogramma bij de Baloise Trek Lions. Het is de afgelopen jaren snel gegaan voor Olivier Godfroid, een 28-jarige schoenenverkoper uit Merksem. In die tijd schoolde hij zich eerst om tot triatleet, vervolgens tot Granfondospecialist en nu wordt hij dus wegrenner. “Ze kennen bij Baloise Trek Lions mijn waarden, dat heeft misschien geholpen”, glimlacht hij.
Gran Fondo’s
Tot zijn 22e is het levensverhaal van Olivier Godfroid dat van de gemiddelde jonge Vlaming die graag tegen een bal trapt en een keer of 5 de voorlaatste drinkt. Dankzij een vriend stond hij in 2017 aan de start van een halve triatlon in Dublin. Ondanks een beperkte voorbereiding verbaasde hij er vriend en vijand met een 9e plek in zijn leeftijdscategorie. De vrienden van KSK ’s Gravenwezel moesten voortaan een streepje minder achter de pils op het bierkaartje zetten, Godfroid werd triatleet.
Nadat de Antwerpenaar zich op anderhalf jaar tijd omschoolde van een beginner naar een WK-waardige atleet, kwam corona op bezoek en vielen alle wedstrijden weg. Inmiddels wist hij wel dat hij talent had in het wielrennen en omdat er wel nog koersen waren, ging zijn focus naar de fiets. “Eind 2020 reed ik mijn 1e wedstrijd”, lacht hij.
Het waren vooral de Gran Fondo’s die hem inspireerden. In Mallorca liet hij over een afstand van 312 km Alberto Contador en Miguel Indurain achter zich. Ook op de Ventoux kon hij al 2 keer de Gran Fondo winnen. “Dat is misschien wel mijn strafste prestatie. Zeker de 2e keer was een unieke ervaring, want de verwachtingen waren hoog en er waren veel supporters afgezakt naar de Provence. De Ventoux spreekt bij Belgen natuurlijk altijd tot de verbeelding, dus ik koester die dubbele overwinning enorm.”
Programma
Blijkbaar vielen de prestaties van Godfroid ook op bij de staf van Baloise Trek Lions. “Net voor het WK namen ze contact op. Het was ploegleider Eric Braes die aandrong op een ontmoeting. Ik ging op bezoek in Paal (Beringen) en heb een goed gesprek met de staf gehad. Iedereen was erbij, ook Sven Nys. Omdat ik ook al testen heb afgelegd bij het Energy Lab konden ze over die resultaten beschikken en blijkbaar zit dat wel goed. Ik kreeg meteen een heel goed gevoel bij de ploeg en besloot om in te gaan op hun voorstel. Het voelt nu al aan als een thuisomgeving.”
Deze winter sluit Godfroid dus aan op stage in Mallorca met de ploeg. Vervolgens zal hij het wegprogramma met het team afleggen, wat in grote mate hetzelfde zal zijn als het programma van de afgelopen jaren. Naar goede gewoonte duiken de Baloise Trek Lions op in de periode van Dwars door het Hageland en de Baloise Belgium Tour. “We moeten nog een beetje kijken welke wedstrijden ik precies zal rijden en welke rol ik exact krijg”, blijft de Antwerpenaar nuchter. “Het is allemaal heel snel gegaan, dus nog niet alles is tot in de puntjes bepaald.”
Progressiemarge moet er zeker nog zijn. “Als je nog maar 2 jaar wedstrijden fietst, kan je volgens mij jouw limieten nog niet hebben bereikt. Bij de eliterenners zonder contract lag de focus op inspanningen van 30 seconden tot 1 minuut, bij de Gran Fondo’s ging dat naar inspanningen van 20 à 30 minuten. Telkens moest ik daar wel voor werken en dat zal nu opnieuw het geval zijn. Ik was nog geen prof dus leefde ook niet als een prof. Ook daar valt nog een verschil te maken. Of ik nog Gran Fondo’s zal rijden, is niet duidelijk. Misschien past dat toch nog wel eens ergens in mijn programma.”
Combineren met job
Hoe dan ook blijft de atleet voorlopig ook deeltijds schoenenverkoper. “Ik zal werken in seizoenen. Wanneer het wat minder druk is met de koers, maak ik graag tijd voor mijn job. Als ik dan naar de wedstrijden moet, gaat het ander werk op een lager pitje. Mijn coach zal me hier zo goed mogelijk bij begeleiden, zodat ik de 2 kan blijven combineren. Ik heb ook een afbetaling lopen, hé, dan kijk je wel anders naar die zaken”, stelt hij nuchter vast.
Zo is het verhaal van Godfroid haast een modern sprookje. Had hij zich destijds niet laten overhalen om een keertje aan een triatlon te beginnen, speelde hij vandaag misschien nog steeds zijn wedstrijdjes ergens in het Antwerpse amateurvoetbal, niet wetende welke enorme motor er onder het koetswerk schuilt. “Misschien besef ik zelf te weinig hoe snel het allemaal is gegaan. Hoe dan ook staat voor mij in de sport het plezier altijd op kop. Daar zal ik ook altijd over waken.”
