De Nederlandse Maaike Coljé (25) is terug in haar thuisland na een bijzonder nare week. Ze kwam afgelopen vrijdag ten val bij het verkennen van het WK Gravel in Veneto. 5 uur later ontwaakte ze in het ziekenhuis zonder enige herinnering van de gebeurtenissen. “Als ik mijn helm bekijk, zou het wel eens kunnen dat ik ben aangereden”, analyseert ze de crash.
1e keer Oranje
Niet zonder ambitie trok de allroundster uit Snelrewaard naar Italië. “Ik had me geplaatst in de Houffa Gravel en wilde het seizoen in Veneto op een mooie manier afsluiten”, vertelt Maaike Coljé. “Ik zag daarbij ook kansen voor de top 10 en was heel enthousiast om voor het eerst in het mooie truitje van de Nederlandse ploeg te rijden.”
Op vrijdag liep het echter helemaal verkeerd. “Ik kan er niet veel over vertellen, want mijn geheugen laat me in de steek. Ik weet nog dat ik bijna in het hotel was en naar de navigatie aan het kijken was. Het volgende dat ik me herinner, is dat ik wakker werd in het ziekenhuis en niet wist welke dag het was en hoe lang ik daar al lag. Dat is een heel naar gevoel. Ik bekeek mijn helm en zag dat deze aan 2 kanten geraakt is. Ik vermoed dat ik aan de ene kant een klap heb gekregen en op de andere kant ben gevallen. Dat zou dus wijzen op een aanrijding.”
In tegenstelling tot een aantal van haar collega’s in gelijkaardige gevallen vindt Coljé het niet leuk dat ze niet weet wat haar overkomen is. “Je zou in mijn situatie ook kunnen denken dat ik misschien onwel geworden ben of een fout heb gemaakt. Aan de hand van mijn helm weet ik dat dat niet het geval is, maar die onzekerheid vind ik geen leuk gegeven. Op die plek van het onheil is ook niets opmerkelijks te zien wat die val zou kunnen hebben veroorzaakt.”
Nekbrace
Vandaag is Coljé thuis bij haar vriend. “Ik kan in mijn veilige omgeving uitrusten en daar ben ik wel blij om. Elke dag boek ik een beetje progressie, wat me positief stemt. Toch kan ik voorlopig zeker de fiets nog niet op. In Italië sprak men van 2 maanden met een nekbrace, ik hoop dat de dokters in Nederland daar een paar dagen van af zullen doen. Ik heb natuurlijk een hersenschudding en een aantal breuken in het gezicht. Het is duidelijk dat ik eventjes de fiets niet op kan.”
Het WK Gravel ging dus voor de Nederlandse in rook op. “De uitslag had ik wel voorspeld, dus dat was geen verrassing”, legt ze uit. “Ik vond het ook geen spannend parcours. In Houffalize had men er iets veel mooiers van gemaakt en ik denk dat dat in de regio van Veneto ook wel kan. Hopelijk komen ze volgend jaar met een meer uitdagende omloop op de proppen. Ik wil deze sport immers blijven uitproberen en een aantal manches van de World Series betwisten.”
Pech is dit seizoen de rode draad bij Coljé. “Ik brak mijn sleutelbeen en kon een streep trekken door het voorjaar. Daarna volgde een breuk in mijn ruggenwervel en liep ik ook corona op. Het zat dus niet bepaald mee. Toch kon ik me een aantal keer onderscheiden. Zeker de Mont Ventoux Dénivelé (19e) vond ik heerlijk om te doen. Ook in de CIC-Tour Féminin International des Pyrénées kende ik met een 11e plaats in het eindklassement een prachtige ervaring. Ik heb bewezen dat ik een goede allroundster ben, al blijf ik natuurlijk het liefst bergop rijden. Het is ook op dat terrein in de Ardèche dat ik in 2020 werd ontdekt.”
Nieuwe ploeg
Bijgevolg kwam Coljé de afgelopen 2 seizoenen uit voor Massi-Tactic Women Team. Voor volgend jaar heeft ze elders een contract getekend, maar die ploeg mag ze nog niet bekend maken. “Feit is wel dat ik de zekerheid al heb en opnieuw zal worden uitgespeeld in de klimwedstrijden. Ik reed nog nooit een Grote Ronde, dus ik hoop enorm op de Tour in 2023. Het zou leuk zijn om eens in zo’n rittenwedstrijd van dat kaliber aan de start te staan.”
Ook in haar vrije tijd weet de Nederlandse wel wat te doen. “Ik behaalde aan de Hogeschool van Amsterdam een bachelor in product design en heb besloten om zelf als freelancer aan de slag te gaan”, legt ze uit. “Op die manier onderhoud ik mijn studies. Ik heb altijd al graag getekend en geschilderd en sinds 2022 teken ik ook zelf mijn fietsschoenen. Mensen kunnen bij mij terecht voor allerhande opdrachten, gaande van een huisstijl tot een logo. Als Annemiek van Vleuten straks regenboogkleuren op haar schoenen wil, mag ze altijd bij mij aankloppen”, lacht ze.
“Daarnaast ben ik ook bezig met sportvoeding, want ik wil zo puur mogelijk eten. Ik bak dus zelf mijn bananenbrood, wat veel lekkerder is dan een reepje uit de winkel. Omdat ik dat zelf lekkerder vind, zal ik dat ook sneller eten en dat is belangrijk voor een renster.” Hobby’s genoeg dus voor de allroundster uit het Utrechtse, al hoopt ze in de 1e plaats zo snel mogelijk te herstellen. Al een geluk dat ze vrijdag een helm droeg, anders had het wel eens helemaal anders kunnen aflopen.
