Bij de junioren blijft de Belgische veldrittitel in het kamp van het team van Jurgen Mettepenningen. Viktor Vandenberghe, een hoog opgeschoten (1m90) West-Vlaming, volgt Yordi Corsus op. De kerel uit Vichte werd in Lokeren het hele BK luid aangemoedigd door een bus supporters van Team Viktor, een fanclub die zijn oom Stijn opstartte in z’n atelier. Ook aan het podium lieten die fans zich gelden.
Fluitsignaal
Bij de start van het BK voor U19 leek het even mis te gaan. Vandenberghe, de latere kampioen, was ei zo na te vroeg weg. Hij keerde op z’n stappen terug. “Door de flitsen in mijn ogen zag ik niet of de lichten op groen stonden”, vertelt de 2e jaars junior uit de Anzegemse deelgemeente Vichte. “Dat heb ik nog eens gehad en toen was ik te laat weg. Dat wilde ik dit keer vermijden.”
Er ging uiteindelijk iets mis met het startsysteem. Dus schakelde de starter over op systeem B en werd bij fluitsignaal gestart. “Nu was ik wel goed weg, maar ook niet super”, vindt Vandenberghe. “Ik denk dat ik in 7e positie startte. De 1e ronde heb ik aan de woorden van mijn vader gedacht. Hij vindt dat ik soms te snel probeer op te schuiven. Dit keer heb ik geprobeerd rustig posities te winnen. Bij de 1e doortocht aan de streep zat ik helemaal voorin. Met Wies Nuyens aan mijn wiel.”
Al snel sloeg Vandenberghe een gaatje. Dat verschil dreef hij steeds verder op. Dat onder meer in de zone over het ponton moest worden gelopen, was in zijn voordeel. “Niet over je toeren gaan, riep ploegleider Mario De Clercq mij enkele keren toe”, gaat Vandenberghe verder. “Ook dat knoopte ik goed in mijn oren. In de zone voorbij het ponton sprong ik iets vroeger van de fiets dan de rest en daar haalde ik toch wel voordeel uit. Want via de speaker hoorde ik dat ik meer voorsprong nam. Op dat deel van het parcours werd het ook altijd maar zwaarder. Lopen was voordeliger.”
Voetballer
Viktor Vandenberghe is een goeie loper. Hij komt uit het voetbal – bij de U17 combineerde hij koersen en voetballen nog – en speelde bij SV Anzegem op het middenveld. “Op die positie van het veld moet je veel lopen”, aldus de Belgische kampioen. “Ik probeer dat ook een beetje te onderhouden door af en toe te gaan lopen. Op een parcours als dit werpt dat zijn vruchten af.”
Vandenberghe beweert dat hij nooit geloofde nationaal kampioen te kunnen worden. Als 1e jaars nieuweling werd hij 3e, in Middelkerke viel hij vorig jaar naast het podium. “Ik denk dat dit BK mijn beste wedstrijd ooit is”, lacht hij. “In het begin van dit seizoen had ik vrij veel last van mijn rug. Daar heb ik hard aan gewerkt. Daarvoor word ik met deze driekleur beloond. Het is ook bijzonder leuk dat hier ondanks het slechte weer veel supporters van mij zijn.”
Al weet Vandenberghe sedert het Europees kampioenschap in Namen begin november dat die aanmoedigingen ook een averechts effect kunnen hebben. “Daar heb ik me vergaloppeerd, in Namen heb ik me door mijn supporters te gek laten maken”, herinnert Vandenberghe zich nog goed. “Ook dat heb ik goed onthouden. Vandaar dat ik vooral mijn eigen tempo heb gezocht.”
8 bar
Die fanclub – Team Viktor – werd enkele maanden geleden opgestart door de broer van zijn vader. “Nonkel Stijn woont een straat verder en heeft een atelier waarin af en toe een feestje wordt gebouwd”, glundert Vandenberghe. “Hij richtte daar een soort lokaal op. Op het einde van het seizoen ga ik daar wel eens naartoe. Of als er een afscheid wordt gevierd. De naam van de club is eigenlijk ‘8 bar’, genoemd naar de bandendruk. Maar veel meer weet ik er ook niet over. Behalve dat ik hen heel dankbaar ben dat ze naar dit Belgisch kampioenschap afzakten.”