Zondag 5 maart 2023 start in La Verrière de 81e editie van Parijs-Nice. ‘De Koers naar de Zon’ wordt wellicht beslecht in de 7e etappe op zaterdag met aankomst op de Col de la Couillole. Vermoedelijk zullen Jonas Vingegaard en Tadej Pogacar de fans trakteren op een herhaling van de strijd in de Tour. Die Col de la Couillole is een relatief onbekende helling in de Alpes-Maritimes, al speelde ze een rol in 1 van de meest memorabele Tourritten aller tijden.
Parcours
Parijs-Nice weet ons elk jaar opnieuw te bekoren met glansprestaties van de Belgen, exploten van toekomstige rondewinnaars en ongezien waaierspektakel. Vermoedelijk wordt er in de openingsdagen al geschift en zorgen de ploegentijdrit en de aankomst op La Loge des Gardes voor meer duidelijkheid. Op de Col de la Couillole kennen we dan de vermoedelijke eindwinnaar, al wordt er in de slotrit naar Nice niet zelden een alles of niets-offensief op poten gezet.
De etappe naar de Alpenberg is niet bijzonder zwaar. Onder weg moeten de renners wel over de lange Côte de Tourette-du-Château, maar die is niet extreem lastig. Het gaat hier weliswaar 17,8 km lang omhoog, maar wel maar aan 4,6% gemiddeld. Dan is de slotklim wel wat anders. 15,7 km lang moet het peloton omhoog aan gemiddeld 7,1%.
Er zitten zelfs stukken in de helling die – afhankelijk van de bron – tot 11 à 13% gaan, al zijn deze nooit langer dan een paar hectometers. De top ligt op een hoogte van 1.676 meter. Ondanks de opwarming van de aarde blijft het in het voorjaar toch een risico om met de koers al veel hoger te gaan.
De groene helling wordt vooral omarmd omwille van de mooie landschappen. Bij regenval kan er op het wegdek wel wat grindvorming ontstaan, al is dat tegenwoordig in de koers geen issue meer. Op de top vind je een mooi bordje met de hoogte terug, waar je als wielertoerist zeker eventjes bij mag poseren. De populairste kant om de helling te beklimmen, is via Saint-Sauveur-sur-Tinée, maar ook vanuit Beuil is het een mogelijkheid.
Richie Porte
Parijs-Nice kwam 6 jaar geleden ook al aan op de Col de la Couillole. In 2017 werd de etappe gewonnen door Richie Porte. De BMC-renner had eerder die week de eindzege al te grabbel gegooid in de spectaculaire openingsetappes, maar kon die dag de ontgoocheling wegspoelen met een mooie ritzege.
In de slotkilometers reed Porte weg van Alberto Contador, Dan Martin en Sergio Henao, die op zijn beurt de gele leiderstrui overnam van Julian Alaphilippe. De Colombiaan hield na de slotrit amper 2 seconden over op een strijdvaardige Contador. Vandaag rijdt Henao voor het Amerikaanse Denver Disruptors.
Recenter kwam de koers nog eens op de Col de la Couillole. In de Mercan’Tour Classic Alpes-Maritimes in 2021. De fietsende filosoof Guillaume Martin won toen met overmacht voor zijn landgenoten Aurélien Paret-Peintre en Bruno Armirail. Een jaar later verdween de helling al uit de eendagswedstrijd.
Merckx versus Thévenet
Bekender is echter de etappe in de Tour van 1975. In de 15e rit op 13 juli voelde Eddy Merckx zich tijdens de etappe niet lekker. Een dag eerder had hij bij de beklimming van de Puy-de-Dôme een slag in de lever gekregen en zag hij Bernard Thévenet naderen in het klassement. Een pijnstillertje van de dokter deed wonderen en op de Col d’Allos kon Merckx zijn Franse concurrent lossen. Richting Pra Loup kent hij echter een inzinking en wordt hij opgegeten door Thévenet, die overneemt in het klassement en de Tour wint. Een grote rol speelt de Couillole niet in die etappe, maar alles in zo’n ronde tel je op.
De Couillole werd in het verleden ook nog eens opgenomen in de Haute Route, een soort meerdaagse voor amateurrenners. De snelste tijd werd gerealiseerd door de Brit Ruari Grant, die deze meerdaagse maar liefst 5 keer op zijn naam schreef. In 2017 reed hij aan gemiddeld 300 Watt naar boven, goed voor een snelheid van 18,7 km/u en een tijd van 51’17. Het is niet ondenkbaar dat die tijd deze week verbeterd wordt. Op 2 in het Strava-klassement staat trouwens Rudy Molard, in 2018 ritwinnaar in… Parijs-Nice. Daarmee is de cirkel rond.
