De 1e editie van Parijs-Roubaix voor vrouwen liet de toeschouwers in verwondering achter met de snelheid en lijnen van Marianne Vos over de modderige kasseien van de Hel van het Noorden. Het leek erop dat de Nederlandse ster de machtige wegen naar de iconische Vélodrome André-Pétrieux al had getemd, maar Lizzie Deignan was met een vroege en meesterlijke aanval opgekomen en Vos eindigde als 2e.
Marianne Vos was anno 2022 natuurlijk favoriete voor de 2e editie, maar ze moest zich terugtrekken toen ze enkele uren voor de wedstrijd een positieve coronatest onderging. Wij zaten toen samen met haar vader Henk in de wagen op weg naar de start in Denain toen Marianne belde met het nieuws. Sindsdien veroverde Vos de gele trui in de Tour de France en tekende ze een nieuw contract bij Jumbo-Visma, tot eind 2025. Met haar 35 lentes staat ze voor een nieuwe uitdaging om verder geschiedenis te schrijven op de legendarische wegen van Roubaix.
Wat zijn je plannen voor dit voorjaar, Marianne?
Marianne Vos: “Voor mij is het eigenlijk een korte periode van koersen. Ik keerde terug in de Trofeo Binda (20e), daarna deed ik Dwars door Vlaanderen (3e) en de Ronde (15e), en nu heb ik Parijs-Roubaix en dan Amstel Gold Race. Dit zijn totaal verschillende wedstrijden, maar ik hoop het goed te doen. Ik heb de laatste weken goed getraind. Natuurlijk is koersen nog wat anders, maar ik ben blij om terug te zijn in het peloton en ik wil het meenemen naar de volgende wedstrijden.”
Hoe belangrijk is Roubaix voor jou?
“Het is natuurlijk een wedstrijd die opvalt op de kalender. Toen het 3 jaar geleden aan onze kalender werd toegevoegd, wisten we als renners niet echt wat we konden verwachten. Je kent het alleen van de televisie, je weet dat het zwaar gaat worden, maar het is moeilijk om te weten wat je in de wedstrijd krijgt. De 1e editie was een regenachtige, gladde editie. Het voelde echt speciaal om daar deel van uit te maken. Ik had het geluk om die dag niet te veel problemen te hebben. En natuurlijk met een goed resultaat kunnen eindigen, maakte het een mooie 1e ervaring. Er is geen andere klassieker zoals Parijs-Roubaix.”
Als kind bracht je een deel van je vakantie door op de weg, door de Tour de France te volgen. Wat was je ervaring met Parijs-Roubaix?
“Ik keek er gewoon naar op televisie. Het is het soort wedstrijd waar je voor de buis gaat zitten en de hele uitzending volgt. Het was echt leuk toen ik mijn 1e verkenning van Parijs-Roubaix deed. Ik herkende veel van de sectoren, de wedstrijdpunten, omdat ik ze kende van tv. Dus zelfs met niemand in de buurt voelde het nog steeds alsof ik in de wedstrijd zat, omdat je de beelden van de wedstrijd zelf kent. Dat is wat ik me echt herinner van de 1e keer dat ik op de wegen van Parijs-Roubaix vertoefde.”
Hoe was de 1e keer op de velodroom?
“Het was na een lange verkenning met een enorme tegenwind, dus eindelijk Roubaix binnenrijden was een opluchting. Ik denk dat dat iets is wat je ook ervaart in de koers, hoewel er ook spanning kan zijn voor het resultaat natuurlijk. Maar ja, na zo’n zware wedstrijd kom je in deze velodroom, die zo’n speciale plek is in het wielrennen. Het gebouw zelf is niet echt bijzonder, maar het heeft zo’n gedenkwaardig gevoel dat binnenkomen in dit stadion echt leuk is.”
Heb je de douches bezocht?
“Ja! Ik heb daar ook gedoucht na deze verkenning.”
In de 1e editie van Parijs-Roubaix maakte je indruk met je snelheid en de lijnen die je nam op de sectoren. Had je de kasseien van Roubaix al onder de knie?
“Nee, niet echt. Ik denk dat er ook een beetje geluk bij kwam kijken. Je moet natuurlijk in de juiste positie zitten, dan moet je weten met welke snelheid je de kasseien kunt nemen. Er waren ook enkele valpartijen vlak achter mij die ik niet had kunnen vermijden als ik achteraan had gezeten. Het was fijn om heelhuids de finish te halen. En Deignan deed al een fantastische aanval vanaf de 1e kasseistrook. Het zou moeilijk worden om haar te pakken, maar ik wilde het proberen en kijken hoe ver ik kon komen. Ik eindigde ergens tussenin, maar het was toch leuk om mijn best te doen op de kasseien.”
Met jouw ervaring in de klassiekers, hoe zou je de kasseien van Parijs-Roubaix omschrijven?
“Nou, ze zijn moeilijk… Ik moet zeggen dat het helpt als je het juiste materiaal hebt, de juiste wielen, de juiste banden, de juiste druk, het maakt allemaal een groot verschil. Dan kan de positie voor de kasseien net zo belangrijk zijn als de kasseien zelf. Je moet snel rijden op de kasseien, maar je moet het jezelf zo comfortabel mogelijk maken. Je probeert in het midden te blijven, of aan de zijkant, maar meestal in het midden, en je probeert gewoon de pedalen in te drukken. Maar het is moeilijk. Aan het einde van elke sector, als je terug op het asfalt komt, is het een opluchting. Zo van: ‘oef, weer ene gehaald’.”
Vorig jaar moest je je op het laatste moment terugtrekken. Verandert dat je aanpak voor 2023?
“Niet echt. Vorig jaar was ik behoorlijk triest om de koers te missen. Ik keek er echt naar uit en dat geldt ook voor deze editie. Misschien kijk ik er zelfs nog meer naar uit na de vorige editie. Maar de voorbereiding is hetzelfde.”
Wat voor specifiek werk doe je voor Roubaix?
“We trainen niet alleen de kasseien, dus alle trainingen die ik heb gedaan zijn ook ter voorbereiding op Parijs-Roubaix zonder al te veel kasseien toe te voegen. De Vlaamse klassiekers helpen bij de voorbereiding. We doen ook wat kasseien, ook al zijn ze niet hetzelfde, en positionering is ook heel belangrijk in Vlaanderen. Het is leuk om deze wedstrijden te rijden in aanloop naar Parijs-Roubaix. 2 dagen voor de wedstrijd doen we een verkenning, we doen dan een deel van het parcours. Het merendeel van de ploeg heeft al een verkenning gedaan, maar ik had een iets andere voorbereiding dus ik heb het dit jaar niet gedaan. Maar ik deed het vorig jaar en het jaar daarvoor. Ik denk dat ik het parcours nu vrij goed ken, maar het zal natuurlijk goed zijn om het donderdag opnieuw te zien.”
Je kent het parcours, je kent jezelf… Wat is de ambitie?
“Om te proberen een goede koers te rijden. Ik denk dat je ook een beetje geluk nodig hebt. Maar ik denk dat bij dit soort wedstrijden het enige wat je kunt doen, is proberen vooraan te blijven, proberen de juiste positie te behouden en dan het beste van jezelf te geven. Ik hoop mee te zijn en een rol te spelen in de finale.”
Win de Ekoï Gara fietshelm van Sep Vanmarcke!
