De kop is eraf! Eline van Rooijen (21) boekte voor het AG Insurance – Soudal Quick-Step U23-team de 1e zege van het seizoen. Aan het einde van de Zuiderzeeronde in Dronten, in de Nederlandse provincie Flevoland, zette ze een sprint met een uitgedund peloton naar haar hand. Dankzij een perfecte lead-out door haar teamgenotes, onder meer WielerVerhaal-columniste Febe Jooris.
Gravelstrook
De Zuiderzeeronde is een nationale wedstrijd die door de Stichting Wielerevenementen De IJsselstreek wordt georganiseerd. “Op een volledig vlakke omloop”, verduidelijkt Eline van Rooijen. “Het parcours heeft wel een gravelstrook. Hoe het gebeurde weet ik niet, dat kreeg ik niet mee, maar op een bepaald moment was er een breuk in het peloton en raakten we met circa 30 rensters voorop. We zaten met 5 van de ploeg in de juiste groep.”
Uiteraard werd van dan af vooral gekeken naar de rensters van AG Insurance – Soudal Quick-Step U23. “Er wordt sowieso vaak naar onze trui gekeken”, weetVan Rooijen. “Tijdens de koers beslisten we al snel om voor een sprint te gaan. Voor de start kregen we van de ploegleiding de opdracht om de wedstrijd zo hard mogelijk te maken, maar in de finale mochten we zelf kiezen wat we zouden doen.”
Omdat Eline van Rooijen in een sprint redelijk snel is, werd gekozen om voor een spurt te gaan. “Als iemand iets ondernam, zaten mijn ploeggenoten er heel kort op”, vertelt de laureate. “Ze lieten niemand wegrijden. En ze deden ook nog eens een uitstekende lead-out. Mirre Knaven was de laatste pion in onze sprinttrein. Zij zette me perfect af. Eigenlijk hoefde ik maar de laatste 100 meter uit mijn pijp te komen. Ik wilde al een tijdje winnen voor een overleden oom. Dat is nu gebeurd.”
Doorstromen
Uiteraard werd de vorming van zo’n sprinttrein op training geleerd. “Hebben we zeker enkele keren gedaan tijdens de voorbereiding op het seizoen, maar in een koers is dat toch helemaal anders”, geeft Eline van Rooijen toe. “Want een sprinttraining doe je enkel met eigen ploeggenoten. In wedstrijd komen daar ook andere ploegen tussen rijden. Maar aan het einde van de Zuiderzeeronde hadden we de voorbereiding van de eindsprint steeds onder controle, ook al begonnen we er vrij vroeg aan.”
Voor Eline van Rooijen is deze 1e zege van het seizoen een opsteker. Ze haalde vorig jaar al een paar leuke resultaten bij haar debuut in het team van sportdirecteur Jolien D’hoore. Zoals een 9e plaats in Kortrijk Koerse en een 14e in de Districtenpijl tussen Ekeren en Deurne. Vorige woensdag werkte ze de Scheldeprijs af. In Schoten werd ze 32e. Eerder dit seizoen bracht ze reeds de Ronde van Normandië tot een goed einde.
“Ik heb altijd wel wat wedstrijden nodig om op dreef te geraken”, beweert de renster uit Haler, een gemeente in Nederlands Limburg. “Mijn voorgaande koersen waren niet zo slecht. Met de ploeg zijn we goed bezig. Mijn doel is op het einde van dit seizoen een profcontract tekenen. Dus doorstromen naar AG Insurance – Soudal Quick-Step, bij de vrouwen de hoofdploeg in onze piramide. Onder meer dankzij een eigen sponsor krijg ik de kans om dit seizoen alles op de koers te zetten.”
Pisteverleden
Voor Eline van Rooijen staat op paasmaandag de Ronde van Moeskroen op de kalender. Oorspronkelijk was ze niet voorzien voor deze 1.1-wedstrijd. In de Zuiderzeeronde werd haar jonge Zwitserse ploeggenote Noëlle Rüetschi het slachtoffer van een valpartij. Van Rooijen zal haar maandag in de selectie van AG Insurance – Soudal Quick-Step vervangen.
Ook de Omloop van Borsele op 22 april 2023 staat op het programma van Eline van Rooijen. Net als Leiedal Koerse in het West-Vlaamse Bavikhove, een UCI-koers met een grote lus door de Vlaamse Ardennen. Over diverse kasseistroken en hellingen. “Iets wat ik wel moet aankunnen”, vermoedt Van Rooijen. “Vorig seizoen kreeg ik de kans om Parijs-Roubaix te rijden. Ik haalde de piste van Roubaix, maar werd niet in de uitslag opgenomen. Want blijkbaar kwam ik buiten de tijdslimiet aan. Die dag kende ik net iets te veel tegenslag.”
Eline van Rooijen heeft een verleden op de piste. “Ik zet al een tijdje alles op de weg, op de baan werk ik tijdens de winter enkel de Nederlandse kampioenschappen af”, besluit ze. “Voor mij is dat puur voorbereiding geworden.”
1 comment
Leuk, maar het echte wielerverhaal is natuurlijk de nr 2 die bijna 3,5 jonger is, op 2 meter strandt en het zonder een UCI team moet doen 😉