De Amstel Gold Race heeft op korte tijd een hele reputatie opgebouwd. De steile heuvels rond Valkenburg maken het de renners absoluut niet makkelijk en dwingen hen tot het gaatje te gaan. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de cycloversie van deze klassieker erg gesmaakt wordt door Jan-met-de-Wielerpet. Zo fel dat de organisatie diende in te grijpen. Slechts (sic) 15.000 wielerliefhebbers konden deelnemen. Inschrijven kon, maar pas na de loterij wist je of je deelnemen mocht of niet. En dit jaar waren wij erbij.
File
De Amstel Gold Race stond al enige jaren op ons verlanglijstje. Maar tegenslag en ziekte had ons al een keer doen afzeggen. We waren dan ook best blij toen we een mailtje kregen dat onze deelname bevestigde.
Vroeg in de ochtend stevenen we richting Valkenburg af. Ter hoogte van het vliegveld van Maastricht-Aken zien we in de velden al horden fietsers die aan hun tocht beginnen. Tegelijk zien we tientallen auto’s met fietsen achterop die richting Valkenburg trekken. Volg de P naar de parking, gaven ze nog mee in het mailtje. Maar met nog 5 km op de GPS staan we al in de file. En vanaf de parking is het nog 6 km naar de start. We wijken naar een naburig dorpje uit. Op de marktplaats is er ruimte zat. Afstand tot de start: 8 km. 150 km, 18 hellingen en 2.050 hm liggen op ons te wachten.
Onderweg komen we heel wat fietsers tegen. Vroege vertrekkers. Er wordt al eens “Tegen!” geroepen, maar geregeld is het opletten geblazen wanneer iemand aan de verkeerde kant van de weg rijdt. Ze zijn nog maar enkele kilometers ver en het is al koers. Een steeds langer wordend lint gaat gestaag tegen de stroom richting de start, maar op zeker moment moeten we toch voet aan grond zetten. Veiligheid eerst!
Uiteindelijk belanden we op het terrein van het Shimano Experience Center. Begeleid door bonkende beats wurmen we ons door de massa richting de inschrijfbalie. Daar zijn we op enkele seconden geholpen en eens ons nummer opgespeld, schuiven we aan om te starten. Na wat geslalom kunnen we eindelijk op de fiets. Ergens in een eindeloze sliert van hier tot ginder laten we ons meedrijven. Af en toe wil nog iemand snel naar de kop van het peloton, maar hij zal lang gas moeten geven, vrezen we.
Via Berg-en-Terblijt klimmen we uit het Geuldal. Meteen duiken de eerste rode kopjes op en horen we het 1e gehijg. Met 5,8% kan je de Geulhemmerberg niet echt steil noemen, maar het is dadelijk een mooie opwarmer. Ondertussen blokkeren we met een groot deel van de 15.000 deelnemers enkele kruispunten en wordt geregeld de weg overspoeld met dolenthousiaste wielrenners. Wanneer we echter op een hoofdweg komen, worden we ofwel op het fietspad gedwongen of is er een gedeelte van de rijbaan voor ons gereserveerd. Mooi!
Op de Heiweg vanuit Mesch moeten we al wat langer aan de bak. Een kleine 9% als maximum is best nog te doen, maar het is een dikke kilometer klimmen. Het is nog steeds behoorlijk fris en de wind staat ook nog eens op kop. Vooruit dan maar. Wat later mogen we toch al de Geulhemmerberg, de Bemelerberg, de Keunestraat en de Heiweg afvinken. Met de conditie zit het goed. Gelukkig. Na onze stage in Spanje werd de rustpauze ongewild wat langer en zijn we pas deze week weer op de fiets gekropen. Na een wat moeizame start voelen we de beentjes stilaan op stoom komen. En het schitterende Limburgse landschap staat ook nog eens in bloei. Prachtig!
Laatste kroontje
Na de Bukel, de Loorberg en de Schweiberg staat de Camerig op het programma. De 4,6 km lange klim is erg onregelmatig en wanneer je denkt dat je er bent, wordt er nog een stukje aangebreid. Maar de klim weet te bekoren en vooral het deel door het bos slingert erg mooi tegen de Limburgse heuvels omhoog. Dit is wel de aanzet van het betere werk. Ondertussen zijn we ook de verzorgingspost gepasseerd. Letterlijk dan. Je waant je er haast op een festivalterrein. Een massa fietsers zoekt zich een weg door de weide en staat aan te schuiven aan de drank- en voedingsstands. We voelen nog eens in onze achterzak en hebben nog bars en gelletjes genoeg. Gelukkig hebben we voor 750 cc-drinkbussen gekozen. Op naar de volgende.
De Gemmenicherweg, het Drielandenpunt en de Epenerbaan zijn nog best te doen, maar bij de Kruisbaan wacht ons de 1e beproeving. Hier gaat de hartslag al een keer stevig omhoog en moet de ketting onverbiddelijk op het laatste kroontje. Een man op een retrofiets slalomt over de weg en blijft ternauwernood recht. Welk verzet hij had, geen idee, maar het was veel te groot. Respect! Zoals steeds staan op de top een massa renners te wachten. Hier en daar ligt er al eentje over zijn stuur gebogen en links en rechts krijgt er iemand applaus van zijn maats wanneer hij bovenkomt.
In de afdaling laten we de snelheid maar al te graag even oplopen. Onderaan de berg is het echter opletten geblazen wanneer we haaks een bruggetje over moeten. En al snel duikt de volgende klepper op: de Eyserbosweg. Weer zo een korte steile helling waar links en rechts al iemand te voet naar boven wandelt. Je ziet de beelden van de 34-cassettes in hun geest rondwaren. Wat later staan we aan de voet van de Huls. Die nemen we rustig aan, want er wacht ons nog een stevige finale: na de Bergseweg zuigt het trio Fromberg, Keutenberg en Cauberg het laatste greintje energie uit onze aderen. Met de Keutenberg als scheidsrechter. “We halen het niet”, “Toch, niet opgeven, blijven duwen”, “Getver”. Man en vrouw die samen de Amstel Gold Race fietsen. Heerlijk!
Na een lange afdaling richting Valkenburg-centrum volgt de apotheose op de Cauberg. Rijen supporters staan te applaudisseren aan de kant. Voor de 4e keer vandaag zien we het bordje “Kom op Martijn! Je kan het. Omi”. En omi staat erbij. Dan volgt de lange sprint naar Vilt. Overal staan mensen langs de kant en wordt er geroepen en geapplaudisseerd. We rijden over de finish, honderden handen kloppen tegen de boarding. Heel even wanen we ons MvdP, of WvA, of TP. Heel even, maar wel genieten.
Download GPX WielerVerhaal Toerversie Amstel Gold Race 2023 – 150 km!
1 comment
Jee wat een gekkenhuis, Circus.
55,- blij met je commerciële medaille?
Je had ook iets anders kunnen doen
Alleen fietsen is zoveel leuker ..