De Giro van 2020 werd gewonnen door Tao Geoghegan Hart, maar dat had de Schot voor een groot deel te danken aan zijn ploegmaat Rohan Dennis. Het tijdritkanon ontpopte zich zowaar tot gevleugeld klimmer en reed de rest zoals dat heet ‘aan gort’. Anno 2023 rijdt de Australiër voor een nieuwe baas. Straks moet hij Primoz Roglic aan het roze helpen, al was dat eigenlijk nooit het plan.
Zwartgeverfde BMC
De rol van Rohan Dennis in 2020 valt niet te downsizen. “De Giro van Tao Geoghegan Hart: met de groeten van Rohan Dennis”, kopte Sporza terecht op de maandag na de Giro. 2 dagen eerder had het Nederlandse Trouw al uitgepakt met “Wilco Kelderman verliest Giro door ontketende Rohan Dennis”. Om maar te zeggen: Dennis was in de slotweek echt wel indrukwekkend.
Eventjes terug in de tijd. Rohan Dennis was in 2018 wereldkampioen tijdrijden geworden, maar gedroeg zich erg vreemd in 2019. Daags voor de tijdrit in Pau in de Tour gaf hij er de brui aan. Dat was een zeer vreemde beslissing, want hij zou in zijn regenboogtrui 1 van de favorieten voor de dagzege zijn. Enkele dagen later bleek dat hij ontevreden was over het materiaal en de kledij die bij Bahrein-Merida werden gebruikt.
Rohan Dennis reed dat jaar geen enkele wedstrijd meer voor zijn werkgever. Eigenlijk verdween hij compleet van de radar, tot hij in Harrogate zijn wereldtitel verdedigde in het tijdrijden. Dat deed hij op indrukwekkende wijze. Evenepoel werd op meer dan een minuut gereden, Ganna gaf bijna 2 minuten toe. Later raakte bekend dat Dennis op dat moment al op straat was gezet door zijn ploeg. Hij won het WK dan ook op een zwartgeverfde BMC.
Magnum Opus op Sestriere
Ook de zoektocht naar een nieuwe ploeg verliep met de nodige 5’en en 6’en. CCC, Movistar, Trek, Israël Cycling Academy, Team NTT… allemaal toonden ze interesse in de hardrijder. Uiteindelijk kon Team INEOS hem overtuigen. Hij begon goed aan het coronajaar met een 4e plaats in Down Under, maar werd in Imola wel op zijn plaats gezet in de tijdrit. Ganna, Van Aert, Küng en Thomas waren allemaal sneller.
Pas in de Giro bleek dat Dennis zich met andere zaken had beziggehouden. Na 2 weken kwam hij volledig onder stoom. Hij werd al 2e in de lange tijdrit na Ganna en profileerde zich steeds meer als superknecht. Met nog 2 ritten te gaan stond kopman Geoghegan Hart 3e in het klassement op kleine achterstand van de ploegmaten Kelderman en Hindley.
Richting Sestriere ging Dennis als een wilde tekeer. Op de voorlaatste beklimming van de col moest de Nederlandse roze trui loslaten en uiteindelijk verloor hij anderhalve minuut. Bovendien rekende Hart ook nog eens af met Hindley en kwam hij in dezelfde tijd als zijn rivaal te staan. Dennis kwam overigens die etappe aan als 3e. Een dag later nam hij diezelfde plek op en mocht hij achteraf de eindzege van Hart vieren, want die had Hindley in de tijdrit afgemaakt.
Sluitstuk
Dennis had al vaker laten vallen dat hij zelf droomde van een klassement. Zo goed als in de Giro van 2020 werd het echter nooit meer. Hij won wel nog tijdritten in Catalonië en Romandië en verzamelde medailles op de Spelen (brons in Tokio) en de Commonwealth Games (goud in Wolverhampton), maar noch bij INEOS Grenadiers (2020-2021), noch bij Jumbo-Visma (2022-2023) zou hij nog echt zijn stempel drukken op de Grote Rondes.
Begin dit seizoen kondigde Dennis zijn afscheid aan. Hij had net ervoor een etappe gewonnen in de Tour Down Under, maar dat kon hem niet overtuigen om nog een lange loopbaan uit te bouwen. Voor de Giro was hij niet eens voorzien, tot Foss en Gesink uitvielen en hij als vervanger werd opgetrommeld. In welke conditie? Iets waar hij zelf ook geen antwoord op heeft.
“Ik wist dat ik niet het allerbeste kon verwachten”, stamelde Dennis afgelopen zaterdag na de aankomst in de proloog. Hij werd daarin uiteindelijk 64e. “Een uitdaging was het sowieso”, lacht hij. “Op het vlakke kunnen de grote motoren hun tempo opleggen, die helling aan het einde deed heel veel pijn. Ik had de benen niet voor een punch.”
Toch gaan we Dennis deze Giro allicht nog zien. Als hij 2 weken kan warmdraaien, kan hij in de laatste week opnieuw een hoofdrol opeisen. Het zou een mooi afscheid zijn van de ronde die hij ooit mee hielp beslissen.
