Hij reed dit jaar ook al in de aanval in Parijs-Roubaix, maar toch is deze Giro d’Italia 2023 de grote kennismaking met Derek Gee. De Canadees reed op 4 dagen tijd naar 2 tweede plaatsen in etappes. Altijd rijden en niet kapot te krijgen, de renner van Israel-Premier Tech wist iedereen snel te overtuigen. Wie is nu die vreemde Canadees? Een fervente vogelaar en een baanspecialist, zo blijkt.
De universiteit (van de koers)
Het was een kleine competitie onder elkaar. Wie zou als 1e kampioen van Canada worden, vader of zoon Gee? Die laatste was op zijn 9e beginnen fietsen en zag dat zijn vader in 2014 kampioen werd bij de 50-plussers. Later zou Derek 13 titels verzamelen in verschillende disciplines. Over de succesvolste wordt nooit meer gediscussieerd.
Zoals het een Canadees beaamt, liet Gee voor het eerst van zich spreken in de Tour de l’Abitibi Desjardins, een wedstrijd in de Nations Cup voor junioren waarin hij het onder meer opnam tegen Mathias Norsgaard, Will Barta en Harold Tejada. Een jaar later werd hij er 7e, kroonde hij zich tot Canadees kampioen tijdrijden en flankeerde hij Keagan Girdlestone en Ide Schelling op het podium van de Ronde des Vallées. Op het WK in Richmond eindigde hij niet onaardig als 45e.
Zijn knappe prestaties kregen bij de beloften geen noemenswaardig vervolg. Natuurlijk plaatste Gee zich wel eens geregeld vooraan, maar niet zo prominent als in de huidige Giro. Dat kwam onder meer omdat hij op zijn 18e had besloten naar de Queen’s University te trekken om wetenschappen te studeren. Toch bleek hij niet zonder competitie te kunnen. Al na een jaar kwam hij terug op zijn keuze en trok hij naar de piste van Milton, om er zijn baanverleden terug op te rakelen.
Veldrijdster
En of die terugkeer goed uitpakte.… In 2017 brak Gee door op de Pan-Amerikaanse Kampioenschappen met gouden medailles in de Individuele Achtervolging en de Ploegenachtervolging. Een jaar later volgde er brons op de Ploegenachtervolging tijdens de Commonwealth Games. De Ottawa boy (al groeide hij eigenlijk in Osgoode op) veroverde stilaan de wereld. Tussendoor vond hij rust bij het vogelspotten. Wanneer hij voor de koers weer op een nieuwe locatie komt, trekt hij er gegarandeerd even met zijn verrekijker op uit.
Met Canada mikte Gee in 2019 op een WK-medaille, maar tegen de ervaren Denen lukte dat net niet. Wel maakte de Canadees later zijn Olympische droom waar. In Tokio werd Canada 5e, het beste resultaat sinds 1932. Daarnaast nam hij aan de zijde van Michael Foley ook deel aan de Ploegkoers, maar dat werd geen succesverhaal. Vorig jaar nog kwam Gee zwaar ten val toen hij op spectaculaire wijze probeerde via de boarding overeind te blijven. De baan leverde hem veel schaafwonden op, maar ook een vriendin. Ruby West is naast de piste ook actief als veldrijdster.
De laatste jaren legt Gee zich toch weer wat vaker toe op het wegwielrennen. Met succes, want nadat hij in 2021 2 keer brons haalde op de Canadese kampioenschappen, kwam hij vorig jaar al uit voor de Israel Cycling Academy. Dat deed hij aan de zijde van talenten als Marco Frigo en Antonio Puppio. Hij liet zich onder meer opvallen met een 5e plek in de tijdrit van de Gran Camiño, 8e in de GP de la Ville de Lillers, werd Canadees tijdritkampioen en 11e in de Chrono des Nations. Zo versierde hij op zijn 25e zijn 1e profcontract.
Voorwiel voor de prullenbak
En of Derek Gee indruk maakt. In de Strade Bianche kwam hij nog buiten tijd aan, maar Milaan-Sanremo reed hij al netjes uit en in de E3 Saxo Classic zat hij keurig in de 1e grote groep waarin ook Davide Ballerini, John Degenkolb, Rasmus Tiller en Benoît Cosnefroy zich thuishielden. En toen moest Parijs-Roubaix nog komen.
Op zondag 9 april 2023 schoof Gee mee in de vroege vlucht in Parijs-Roubaix en mocht als 1e de iconische strook van Arenberg betreden. Daar ging hij naar eigen zeggen van 1 van de coolste momenten in zijn leven naar 1 van de droevigste momenten toen de band van zijn voorwiel liep en zijn wiel klaar was voor de vuilbak. Hij zag iedereen passeren en moest 5 minuten wachten tot hij weer op de fiets zat. 90 km lang moest hij solo naar Roubaix, waar hij 25 minuten en 44 seconden na de winnaar over de aankomst reed. Dat bleek nog net binnen de tijd.
Daarna ging de focus van Gee dus naar de Giro. Zaterdag was hij nog een tevreden klant toen hij in Fossombrone als ‘best of the rest’ 2e werd na de ontketende Ben Healy. “I’m over the moon”, opperde hij op de website van zijn ploeg. “Deze prestatie voelt aan als een overwinning, ik had voor de Giro nooit gedacht dat ik dit zou kunnen”, klonk het verder nog. Dinsdag was dat al een pak minder toen hij Magnus Cort moest laten voor gaan in een sprintje met 3 vluchters. Met een late aanval had hij bijna zijn medevluchters schaakmat gezet. 3 maal is scheepsrecht, zien we Gee deze Giro nog een keertje terug?
Schrijf je nu in om gratis FFWD-wielen te testen!
