In de Tour de France Femmes zagen we op 4 dagen tijd meer rensters in de bolletjestrui dan in 3 weken bij de mannen. Met Anouska Koster had het vlakke Friesland afgelopen donderdag een renster in deze bergtrui. De 29-jarige renster van Uno-X won eerder deze Tour ook al de strijdlust, maar was toen in shock door de val van landgenote Eva van Agt. Inmiddels is ze de bergtrui weer kwijt. Neemt de Nederlandse hem straks toch nog mee naar De Westereen?
Liefde voor de fiets
Van een vrouw die geboren is in Leeuwarden kan je enkel maar verwachten dat ze verliefd wordt op de schaatssport. Leeuwarden is immers de start- en aankomstplaats van de Elfstedentocht, die echter niet meer georganiseerd werd sinds 1997. Op dat moment was Koster amper 3,5 jaar oud. Veel zal ze er bijgevolg niet meer van weten. Het was dan ook de racefiets die haar op jonge leeftijd aantrok.
Toen ze haar 11e verjaardag vierde, kreeg Koster haar 1e koersfiets. Tot dan gebruikte ze de gewone stadsfiets om met de familie op stap te gaan en deel te nemen aan toertochten. In 2006 sloot de Friezin zich aan bij WV Otto Ebbens en een jaar later reed ze haar eerste wedstrijden in categorie 6. Haar eerste overwinningen waren voor 2010. Bij de junioren won ze onder meer het Districtkampioenschap op de weg en tegen de klok. Ze mocht dat jaar ook starten op het WK in Kopenhagen. Terwijl Lucy van der Haar – toen nog onder haar meisjesnaam Garner – wereldkampioene werd, eindigde Koster als 23e.
Boels-Dolmans schoof Koster een contract voor na haar periode bij de junioren. Zo mocht ze wedstrijden rijden verspreid over heel Europa. Na 2 seizoenen bij de ploeg van Futurumshop werd ze prof bij Rabo-Liv. Daar kregen ze geen spijt van bij de iconische ploeg, want een jaar later won Koster 6 keer, met de zege in de Frauen Grand Prix Gippingen als hoogtepunt.
Kampioene van Nederland
2016 werd voor Koster nog specialer en dat had alles te maken met Ouddorp. Daar werd ze op 24 juni kampioene van Nederland na een sprintje met 2 tegen Janneke Ensing. Marianne Vos won enkele tellen later de pelotonsprint, wat het podium extra mooi maakte. Later dat jaar kwam ze helaas ook nog op minder leuke wijze in het nieuws. In Qatar kwam ze tijdens het WK ploegentijdrit zwaar ten val. Zonder duidelijke aanleiding verloor ze de controle over haar fiets. Ze leek totaal bevangen door de hitte en dat zorgde ervoor dat dit een item werd in de media. Gelukkig hield Koster geen zware blessure over aan dit eng moment.
Toen Rabobank stopte met sponsoring trok Koster samen met haar kopvrouw Vos naar het WM3 Pro Cycling Team. Er volgde een zilveren medaille op het NK en rit- en eindwinst in de Lotto Belgium Tour. Ze bleef vervolgens aan boord bij WaowDeals Pro Cycling (de opvolger van WM3) en trok in 2019 naar Team Virtu, waarvoor ze een etappe in de Tour Cycliste Féminin International de l’Ardèche won. Ook dat team hield het voor bekeken, dus trok Koster naar Parkhotel-Valkenburg en een jaar later naar Jumbo-Visma, dat ze deze winter inruilde voor Uno-X.
Veel ploegen dus voor Koster, al lijkt ze nu haar plek wel te hebben gevonden bij de vrouwelijke Vikings. Ze rijdt 1 van haar beste seizoenen met onder meer een 6e plek in de Omloop Het Nieuwsblad, een podiumplek in het eindklassement van de Ceratizit Festival Elsy Jacobs en een 4e plaats op het NK tijdrijden. In de Giro Donne leverden enkele aanvalspogingen haar de 7e plek op in het bergklassement. Mogelijk werd daar een zaadje geplant voor de Tour.
In shock
Deze Tour was Koster al 2 keer nadrukkelijk in beeld te zien. In de 2e etappe trok ze ten aanval met landgenotes Kastelijn en Van Agt, toen die laatste tegen een vangrail reed. Koster kreeg de strijdlust, maar was alleen maar bezig met de gezondheidstoestand van Van Agt. Gelukkig bleek dat uiteindelijk relatief mee te vallen. Een longkneuzing, een hersenschudding en verschillende hechtingen bleken het verdict. Momenteel herstelt ze in Nederland van de klap.
Woensdag was het opnieuw Koster-dag. De tactisch uitgekookte Yara Kastelijn bleek te sterk en in de ultieme finale kwam ook Vollering nog voorbij. Koster werd dus 3e en de bolletjestrui was een leuke bonus. Het was niet het grote doel voor de Tour, maar wel een leuke prijs on the way. Dat lezen we op haar zeer uitgewerkte website. “Onderweg heb ik alles gegeven en zoveel mogelijk punten gesprokkeld voor de bolletjestrui. Het doel was vooruit te blijven, maar het is natuurlijk een prachtige beloning om de trui te mogen aantrekken. Niet alleen voor mij, maar ook voor de ploeg. Alle stafleden en rensters zijn fantastisch, we steunen elkaar erg goed.” Een dag sprokkelde Kastelijn echter al opnieuw en ging de trui terug naar haar.
Vraag is of we nog een nieuw antwoord van Koster krijgen deze Tour. Met een zware bergrit op zaterdag en een tijdrit op zondag zijn de kansen voor rensters als zij schaars geworden. Hoe dan ook mag Koster met de strijdlust, een bolletjestrui en een 3e plek fier terug naar Friesland keren.
Schrijf je in op onze nieuwsbrief en maak kans op een gesigneerd boek over de comeback van Remco Evenepoel! (winnaar wordt op 1/9/2023 bekendgemaakt)
