Dit jaar was er in de eendagswedstrijden vaak sprake van ‘de Grote 3’. Dergelijke termen zijn altijd een beetje bij de haren getrokken en de samenstelling wisselt quasi elk seizoen. Vroeger ging het om Wout van Aert, Mathieu van der Poel en Julian Alaphilippe, nu wordt die laatste vervangen door Tadej Pogacar. Nochtans verdient ook Mads Pedersen dringend eens een ‘appreciation post’, want de Deen is bezig aan een indrukwekkend constant seizoen.
Geen eendagsvlieg
Dat Pedersen geen eendagsvlieg zou zijn, voelde iedereen in 2019 ook al aan nadat hij wereldkampioen was geworden in Yorkshire. Door een jaar later Gent-Wevelgem te winnen en vervolgens ook Kuurne-Brussel-Kuurne op zijn naam te schrijven in 2021, toonde hij dat zelf ook aan. De laatste 2 seizoenen is Mads Pedersen volledig ontploft. Vooral het huidige seizoen 2023 is ronduit indrukwekkend.
De inmiddels 27-jarige Deen begon aan zijn seizoen in de Ster van Bessèges. Waar hij in Bellegarde nog botste op de sterke Arnaud De Lie, won hij op de slotdag zowaar een tijdrit in Alès. Hij versloeg daar Joshua Tarling, een prestatie die nog meer aanzien krijgt nu die Brit op het WK tijdrijden de bronzen medaille behaalde. Het was al de 3e tijdrit die Pedersen in zijn carrière won, na die in de Ronde van Denemarken (2018) en de Tour du Poitou-Charentes (2017).
Vervolgens was Pedersen de man van de openingsfase in Parijs-Nice. Hij botste in La Verrière nog op Merlier en Bennett, maar won een dag later wél en veroverde ook meteen het geel. Bijna deed hij er 3 dagen later nog een ritzege bij, maar Olav Kooij stak daar een stokje voor. Een verkoudheid zorgde ervoor dat Pedersen de rittenkoers naar de zon niet uit reed en ook het puntenklassement aan zich voorbij liet gaan.
Top in Monumenten
In het klassieke voorjaar was de Deen er altijd en overal. Het begon al in Milaan-Sanremo, waarin hij de trein met Van der Poel, Ganna, Van Aert en Pogacar maar net miste en 6e werd. De E3 Saxo Classic (14e) was wat minder, maar in Gent-Wevelgem en Dwars door Vlaanderen werd hij telkens 5e. Eventjes leek hij in Vlaanderens Mooiste zelfs op weg naar zijn allereerste Monument. Pedersen koos van ver voor de aanval, reed een mooie voorsprong bij elkaar en moest uiteindelijk pas op de Oude Kwaremont de koppositie afstaan. Toch had hij ergens nog een beetje kracht overgehouden om naar een 3e plek te sprinten en naast Van der Poel en Pogačar op een briljant podium te staan.
In Parijs-Roubaix quasi hetzelfde verhaal. Opnieuw overleeft Pedersen lange tijd de strijd der titanen. Hij valt uiteindelijk met 4 seconden naast het podium, maar klopt Küng en Ganna wel nog in een sprintje voor de 4e plaats. Met 3 keer een notering bij de eerste 6 in de 3 Monumenten is zijn voorjaar erg constant en weer net iets beter dan in 2022.
Pedersen neemt amper pauze na het voorjaar en trekt naar de Giro met een duidelijk doel. Nadat hij vorig jaar al een etappe won in de Tour en in 2022 op dominante wijze 3 ritten won in de Vuelta (met het puntenklassement als toetje), wil hij zijn 3-luik vervolledigen. Sterke Mads is er 2 keer dichtbij en scoort al op dag 6 in Napoli zijn verhoopte ritzege. Het puntenklassement lijkt binnen bereik, maar Pedersen start niet meer in de 13e etappe en begint zijn voorbereiding op de Tour.
Geen rust
Het Deens kampioenschap is voor Pedersens ploegmaat Skjelmose, in de Tour neemt hij zelf weer over. Het is niet meteen zijn meest succesvolle ronde, maar in Limoges wint Pedersen een machtsprint door met een enorme krachtexplosie sprintkoning Philipsen te verslaan. Een overwinning die extra zoet smaakt, zeker wanneer hij achteraf in een podcast vertelt dat hij de Belg niet bepaald graag heeft. Pedersen wordt uiteindelijk 2e in het puntenklassement.
Eindelijk rust? Niet met Pedersen, die na de Tour rustig verder bouwt richting WK. Daar bewijst hij nogmaals dat er eigenlijk geen sprake is van de Grote 3, wel van de Grote 4. Hij blijft over met zijn 3 gekende kompanen en moet pas in de sprint zijn meerdere erkennen tegenover Pogačar. Een podiumplek was nochtans niet onverdiend geweest, maar over de regenboogbandjes beschikt hij al, dus kan hij dat wellicht wel plaatsen.
Momenteel is Pedersen aan de slag in de Ronde van Denemarken waar hij 3e en 5e werd in de openingsetappes. Dinsdag maakte hij indruk door zich niet te laten ontmoedigen door een lekke band op een slecht moment. Zondag staat ook de BEMER Cyclassics op zijn programma. Ooit zal de Deen toch eens gaan rusten, om in 2024 terug te keren op zoek naar het Monument dat zijn palmares nog mist.
Schrijf je in op onze nieuwsbrief en maak kans op een gesigneerd boek over de comeback van Remco Evenepoel! (winnaar wordt op 1/9/2023 bekendgemaakt)