De Wereldbekermanche in Maasmechelen was in 2022 een schot in de roos qua toeschouwers en beleving. De Limburgers waren massaal naar buiten gekomen om in een heerlijk herfstzonnetje te genieten van het veldritspektakel. De renners klaagden dan weer massaal over de steenslag. Het was uitkijken naar wat de parcoursbouwers met de omloop zouden doen, maar na een verkenning blijven we een beetje teleurgesteld achter.
Zero waste
In 2022 moest Maasmechelen haast op een paar weken tijd een hele veldrit uit de grond stampen. Met stroom op batterijen en herbruikbare bekers werd er meteen ook ingezet op een zero waste-veldrit. De site rond de 2 schachtbokken van Eisden sprak enorm tot de verbeelding. Er was sprake van meer dan 10.000 toeschouwers en burgemeester Raf Terwingen gaf aan WielerVerhaal mee dat de onderhandelingen al liepen voor de mogelijke beklimming van de mijnterril, vanwaar je een ronduit adembenemend uitzicht hebt op de omgeving.
Er was echter ook een groot punt van kritiek. De renners wezen collectief naar de stenen op het parcours. Eli Iserbyt zei zelfs dat hij niet meer zou terugkeren als het parcours er zo zou blijven bijliggen. Laurens Sweeck en Fem van Empel lieten het niet aan hun hart komen en werden de eerste winnaars ooit in Maasmechelen.
We waren dus wel benieuwd toen we dinsdag naar het parcours trokken. Zou het parcours de mijnterril nu tot boven volgen? En wat zou er gebeuren met de steenslag op de omloop? Nadat er nog een halve zondvloed over Limburg trok, was het eveneens uitkijken wat die regenval met het circuit zou doen.
Nieuwe materiaalpost
Een 1e opvallende vaststelling: de omloop wordt in 2023 in omgekeerde richting verreden. De startlus verdwijnt van het rondje en de renners rijden nu met de klok mee. Ze rijden vrijwel meteen over een soort bolle weg waar het lastig wordt om met meer renners naast elkaar te rijden, gevolgd door een schuine kant. Daarna gaat het door de nieuwe materiaalpost en over de balken richting schachtbokken en speeltuin.
Het tussenstuk op de omloop gelijkt erg op vorig jaar. De renners trekken een paar lussen door het speeltuintje en rijden langs de Ecotron Hasselt University. In deze hoogtechnologische ecosysteemkamers kunnen verschillende klimaatscenario’s worden nagebootst, maar voor de renners is het vooral fijn dat ze zichzelf in de spiegelwand van het gebouw kunnen zien. Dat levert ook leuke plaatjes op.
Er wordt een 1e keer door het oplopende bos gereden, maar alle stroken zijn voorlopig goed te doen. Net als vorig jaar zit het parcours hier vol korte steile wanden die je voortdurend op en af moet. Voor de renner op kop is dat geen probleem, de renners die verderop in de groep zitten, kunnen al eens blijven steken. Sommige van deze hellingen worden ook nog eens schuin genomen, dus eenvoudig is het nooit.
Zandbak
Door de schachtbok gaat het weer naar de materiaalpost en naar de bovenste lus. In het tussenstuk zit er een helling die je kan oprijden, maar waar je rechts ook kan kiezen voor de trap. In de noordelijke lus zit een kleine beklimming, maar die is niet te vergelijken met pakweg die andere Limburgse veldrit in Beringen. Af en toe moet je als renner wel eens op en neer sturen, maar het blijft doenbaar.
Helemaal aan het einde werd er nog een zandbak gemaakt. Die bestaat uit 2 stroken met tussenin een bocht van 180 graden. Dat maakt het lastig en het pas aangelegde zand was dinsdag geen makkie voor amateurs. Na een laatste heuvelwand komen de renners aan. Het is een korte aankomststrook. Wie eerst opdraait, lijkt gewonnen spel te hebben.
Dus om de 2 sleutelvragen te beantwoorden. Wordt er nu helemaal tot boven aan de terril gereden? Neen. Ergens valt dat te begrijpen, want daardoor zou het parcours nog meer uitgestrekt worden en krijg je weer een veldrit zoals Beringen, waar een lange beklimming cruciaal is. Nu missen we ook wel een beetje een punt waarop het verschil gemaakt zal worden. Het is meer Ruddervoorde dan Overijse, om maar 2 andere veldritten in deze periode te noemen. Het Nationaal Park Hoge Kempen en zeker Terhills is een fantastische site met panorama’s waarvan je niet zou denken dat je die in Vlaanderen vindt. Dit parcours voelt dan ook een beetje als een gemiste kans, want de renners blijven grotendeels beneden aan het bezoekerscentrum hangen.
Meerdere kanshebbers
Zijn de stenen nog aanwezig? Ja. Zelf reden we niet lek en we zagen ook niemand met een lekke band, maar de veldrijders komen natuurlijk met zo min mogelijk bar in de banden en gespecialiseerd materiaal waardoor ze meer risico lopen. Op sommige stroken zie je de stenen nog massaal liggen. Het lijkt ons ondenkbaar dat ze nog allemaal opgeruimd worden tegen het weekend. Door de regenval krijgt de hele laag een glibberig karakter. We zijn benieuwd wat dat met de omloop doet.
Zoals het parcours er nu bij ligt, lijken er meerdere kanshebbers. Vooral jongens met een goede techniek lijken hun kansen te hebben. Thibau Nys natuurlijk, maar ook titelverdediger Laurens Sweeck of Lars van der Haar. Voor klimmers Iserbyt en Vanthourenhout of mensen van de lange powerstroken als Gerben Kuypers lijkt dit minder geschikt. Tenzij het blijft regenen en Maasmechelen 1 grote modderplas wordt. Met de opkomst van vorig jaar zal het alleszins een groot veldritfeest worden.
Win een Limited Edition SKS Rennkompressor fietspomp in het design van Alpecin-Deceuninck!
Schrijf je in op onze nieuwsbrief en win het boek ‘Ik had een droom’ over BJORG LAMBRECHT. De winnaar wordt bekendgemaakt op 1 november 2023. De winnaar wordt persoonlijk verwittigd!
2 comments
Zeer fijne voorkennis van het parcour en technisch uitgelegd , prima goed gedaan
Naar boven rijden op de panoramaterril zal echt nooit gebeuren. Dit is Natura2000 gebied én deel van het Nationaal Park Hoge Kempen, de hoogste kwaliteitsnatuur van België. 0% kans dat een fietser ooit daar naar boven mag rijden. En gelukkig maar