Luc Dhondt was destijds meesterknecht van Frans Verbeeck en geniet op zijn pensioen van zijn koersende kleinzoon Ibe. Wie het jeugdwielrennen volgt, zag zijn naam al meer dan voldoende passeren in vooral het veldrijden. Maar de komende jaren gaat hij als belofte focussen op de weg. Met de tijdrit heeft hij alvast een sterk wapen om er iets van te maken.
Geen Tour
Luc Dhondt trad in 1973 toe tot het profpeloton als meesterhelper van Frans Verbeeck en zou zich 5 jaar lang wegcijferen voor zijn kopman. “De tijdsgeest van de jaren ’70 was totaal anders dan nu”, vertelt hij. “Je mag nu alle renners van de topteams in staat achten om etappes te winnen in een rittenkoers en om de finale te kleuren in de klassiekers. In mijn profperiode had je hooguit 2 kopmannen en de rest van de ploeg bestond uit helpers die zich uit de naad reden voor hun kopman.”
Sommige renners dienden de eerste 100 km voor hun rekening te nemen. “Inderdaad, en andere renners traden later op de voorgrond en moesten hun kopman afzetten in de finale of hen daar zo lang mogelijk bijstaan. Ik was het prototype van een echte helper. Het kwam niet in mij op om eigen succes na te jagen. Ik deed wat me opgedragen werd. De ploegleiding zette me vooral in voor de klassiekers en de kleinere rittenkoersen. De hoogtepunten van mijn carrière situeren zich in de door Frans Verbeeck gewonnen Waalse Pijl en de Ronde van Vlaanderen die Walter Planckaert op zijn naam schreef. Telkens droeg ik mijn steentje bij met hand- en spandiensten voor de kopman.”
Ook in de Ronde van Catalonië, de Midi Libre en de Dauphiné Libéré maakte Luc Dhondt zich erg verdienstelijk. “In de 3 Grote Ronden stond ik helaas nooit aan de start. 1 keer bereidde ik me nochtans voor op de Ronde van Frankrijk, maar Frans Verbeeck werd een paar weken voor de Tour ziek en de ploeg gaf forfait. Zonder kopman konden we, volgens de tijdsgeest die toen heerste, niets uitrichten in de Tour.”
Bloeiende fietsenzaak
Luc Dhondt is inmiddels 72 en fietsenhandelaar op rust. Zijn zoon Ludovic, nonkel van renner Ibe, nam zijn bloeiende fietsenhandel in Nazareth over. “Ik won de profkoersen van Isbergues in 1974 en Zele in 1977, maar was vooral fier op mijn rol van helper”, kadert hij zijn carrière. “In 1975 werd ik 7e in de E3 Prijs in Harelbeke in het groepje van Jan Raas, na 4 vluchters. Ik was niet gewend om finales te rijden en dat speelde me wel parten wanneer het voor de prijzen ging en ik uitzonderlijk meespeelde. Vergeet ook niet dat we dienden op te tornen tegen topteams met kampioenen als Freddy Maertens, Michel Pollentier en Marc Demeyer.”
“Ik was binnen de ploeg ook als prof al een beetje de mecanicien van de ploeg. Ik testte fietsen uit en stelde ze op punt. Een ploegleider stelde ook lachend dat je Luc Dhondt een fietsbel kon geven en dat dat voldoende was om er een fiets van te maken. Na 5 jaar als beroepsrenner in het profpeloton besloot ik zelfstandig fietshandelaar te worden. Ik werd op mijn 21e al prof, maar het was een slopend bestaan, hoor. Je kreeg maandelijks een lijst met de koersen die de ploeg reed en dat waren er heel wat. Door een fietsenzaak te starten, bleef ik toch verbonden met het wereldje waar ik nog steeds van hou. Ik werkte tot mijn 60e. Toen liet ik de zaak over aan mijn 2e zoon, die ze verder uitbouwde.”
Rudi Van De Sompel
Luc Dhondt is de fiere opa van Ibe Dhondt (18) uit Astene die het als belofte probeert waar te maken bij EFC. “Ibe leek het in het verleden vooral waar te maken als veldrijder, maar gebruikt de cross nu toch eerder als voorbereiding op de weg. Een stevige coronabesmetting met een lange nawerking speelde hem parten, evenals enkele stevige valpartijen. Ibe beschikt over tijdrijderscapaciteiten en ik dicht hem een groter potentieel toe dan waar ik over beschikte”, weet opa Luc wel zeker. “Ik zie dat Ibe heel hongerig is om bij te leren. Als belofte is het leerproces misschien wel belangrijker dan de naakte resultaten.”
“Zijn trainer Rudi Van De Sompel (ook de trainer van onder meer Eli Iserbyt, red) raadde Ibe aan om een job te zoeken die verenigbaar is met de koers. Hij vond een deeltijdse job in de sector van computergestuurde machines. Ik vind dat een goede zaak. Jonge renners moeten wat om handen hebben zodat ze niet in de verleiding komen om hun vrije tijd op een verkeerde manier in te vullen. Ik probeerde alle koersen van Ibe te volgen, maar besef dat het bij de beloften steeds minder mogelijk wordt met gaandeweg steeds meer koersen in het buitenland.”
Ibe Dhondt reed het voorbije seizoen als junior voor Maes Glabbeek en sluit zich voor 2024 aan bij The Lead Out Cycling Academy. “Ik wil mijn draai bij de beloften vinden in een nieuwe omgeving”, legt Ibe uit. “Ik moet me blijven ontwikkelen en op mezelf blijven focussen. Die focus ligt op prestaties en niet op resultaat, zodat ik kan groeien op mijn eigen tempo te groeien.”
Win een ABUS-racehelm én je eigen reportage op WielerVerhaal!
