Anno 2024 wordt het tevergeefs speuren in het peloton naar Jarne Van Cauter. De laatste jaars belofte uit Sint-Martens-Bodegem vraagt geen licentie meer aan en ook in nevenverboden zal de gewezen dorpsgenoot van zijn grote voorbeeld Jürgen Roelandts niet meer te bewonderen vallen. Bij zijn ploeg Van Eyck Sport-Josan betreurt de Wambeekse ploegleider Jan Duyshaver dat Van Cauter de remmen dicht knijpt na een verdienstelijk seizoen bij het Pajotse team.
Ingenieur
Jarne Van Cauter studeerde de voorbije zomer af als ingenieur en dat diploma wilde hij graag ten gelde maken. “Eigenlijk startte ik 2023 al met de idee dat het mijn afscheidsjaar in het peloton zou worden”, geeft hij toe. “Ik startte in september in een Erembodegems bedrijf dat auto-onderdelen vervaardigt en gevestigd is in de Aalsterse industriezone in Erembodegem, vlakbij het bekende restaurant Albatros. Mijn taak bestaat erin om problemen in het productieproces op te lossen en calculaties te maken”, vertelt de Bodegemnaar, die het naar zijn zij heeft bij zijn 1e werkgever.
“In september combineerde ik de koers nog met mijn job, maar dat bleek geen lachertje. Ik trok telkens met de fiets naar het werk, wat ik trouwens nog steeds doe. Van Sint-Martens-Bodegem geraak je via de binnenbanen over een afstand van slechts 15 km in Erembodegem. Na de fietstocht terug naar huis trainde ik dan nog enkele uren bij. Pas tegen 8 uur ’s avonds was ik terug thuis en zat mijn dagtaak er dus op. De goesting om te koersen ebde door die hectische toestand zienderogen weg. Ik kan het niet opbrengen om alle vrije tijd op te offeren om te trainen. Vooral een nieuw voorjaar zag ik niet meer zitten.”
De voorbereiding tijdens de wintermaanden zijn geen lachertje voor iemand met een dagtaak die aanvat om 8 uur ’s morgens tot 17 uur. “De timing van mijn afscheid lijkt mogelijk wel vreemd voor de buitenwacht, want ik heb misschien wel het beste seizoen uit mijn carrière achter de rug”, aldus Van Cauter. “Zo werd ik in september nog 16e in de interclub van Profondeville, een sterk bezette koers die mijn ploegmaat Milan Lanhove trouwens won. Ik wilde het seizoen positief afsluiten en ben in dat opzet geslaagd. In de Beker van België deden we het prima als ploeg.”
Slechts 2 clubs
Van Cauter koerst al van bij de miniemen en diende in die lange periode slechts 2 clubs. “Ik begon te koersen bij de miniemen als 2e jaars bij Royal Cureghem Sportief. Ik bleef die opleidingsploeg trouw tot bij de junioren, toen ik me als 2e jaars wat in de kijker kon rijden. Royal Cureghem Sportief reed met de beloften een beperkt programma zodat ik maar al te blij was dat ik een transfer kon maken. Bij mijn overgang naar de beloften kwam ik bij Van Eyck Sport-Josan terecht. Daar kreeg ik als 1e jaars belofte meteen de kans om de Ronde van Vlaams-Brabant mee te rijden. Daar ben ik de club best dankbaar voor.”
Als 1e jaars weet je dat leergeld moet worden betaald, maar bij Van Eyck Sport-Josan maakte men daar geen zaak van. “Het is een opleidingsploeg waar een renner de kans krijgt om in alle facetten bij te leren en stappen te zetten”, weet de ex-renner. “De sfeer binnen de ploeg was altijd schitterend. We vormden een vriendengroep die sterk aan elkaar hing. Volgend jaar wil ik zeker de koersen in de regio bijwonen om te supporteren voor mijn gewezen ploegmaats die nog wel blijven fietsen.”
Het illustreert de familiale sfeer binnen de ploeg. “We maakten er ook nooit een probleem van om ons weg te cijferen voor een kopman. Het voorbije jaar was dat Milan Lanhove, die interclubs won met Profondeville en Herne-Galmaarden en een knalseizoen beloond zag met een transfer naar het Bingoal-WB Development Team. Iedereen binnen de ploeg gunt Milan die mooie transfer, die een stap hogerop betekent.”
Afscheid door de grote poort
Van Cauter blikt fier terug op zijn laatste jaar in de kleuren van Van Eyck Sport-Josan. “Ik wilde de ploeg en het peloton niet verlaten langs een achterpoortje en bereidde me goed voor. Mijn laatste seizoen was wellicht ook mijn allerbeste. Ik eindigde 4 keer als 11e. Ergens is het natuurlijk wel jammer dat het telkens net geen plaats in de top 10 werd, want dat klinkt altijd nog een stuk beter en oogt ook anders op een erelijst.”
Van Cauter kon in zijn thuiskoersen op heel wat steun rekenen van enthousiaste fans en vooral die koersen komen hem opnieuw spontaan voor de geest als te koesteren herinneringen. “In mijn thuiskoers in Sint-Martens-Bodegem eindigde ik als 4e belofte, net geen podium dus. De supporters stuwden me naar een hoger niveau, maar daartegenover staat dat je als renner op een wolk van aanmoedigingen onnodige inspanningen levert om je te tonen. In Sint-Ulriks-Kapelle finishte ik 11e na een loodzware koers waarin slechts 25 renners de eindstreep haalden.”
Van Cauter profileerde zich meermaals als een gewaardeerde helper. “In de Ronde van Oost-Vlaanderen droeg ik mijn steentje bij in de etappe die Milan Lanhove won en was ik ook van belang voor de 2e plaats van Van Eyck Sport-Josan in het ploegenklassement. Ploegleider Jan Duyshaver wilde dolgraag dat ik verder bleef koersen. Hij slaagde er niet in om me te overhalen, maar ik zie het wel als een compliment dat de ploegleider me graag aan boord wilde houden. Ik zal de goede herinneringen blijven koesteren en zal volgend jaar zeker geregeld als supporter aan de kant van de weg staan.”
Win een ABUS-racehelm én je eigen reportage op WielerVerhaal!