Met stip op 1 waren de afgelopen 2 weken de drukst bezette periode van de voorbije jaren. Er waren klassementscrossen, Wereldbekers en zelfs enkele moedige losse organisaties. Dat maakte dat we met onze ploeg De Ceuster Bonache Cycling Team liefst 11 crossdagen kregen voorgeschoteld in de Kerstvakantie. Met als climax 5 crossen op rij, tenminste voor wie het niet laten kon.
Koppen lopen
Het zou of van grote zelfkennis of gigantische gekheid getuigen om deze 5 dagen onafgebroken voor zijn/haar rekening te nemen. Niels Van De Putte is een moedig man en met een 18e (Gavere), 4e (Zolder), 13e (Diegem), 7e (Loenhout) en nog een 7e (Hulst) plaats heeft hij toch een mooi rapport. Chapeau! Wellicht vergeet ik hier nog andere paar anderen moedigen te vermelden. Ook voor hen chapeau.
Vroeger was ik zelf ook een renster die niet vies was van een uitgebreide kalender. Ik reed meerdere seizoenen meer dan 40 wedstrijden met een maximum van 47 in seizoen 2016-2017. Goed gek? Misschien wel, maar ik was een voltijds crosser en waar er werd georganiseerd, stond ik aan de start. De kaarten liggen nu anders in zo’n drukke eindejaarperiode. Door de uitbreiding van de Wereldbeker sinds ene paar jaar, is het voor de overblijvende organisatoren niet evident om een mooie datum te kiezen.
Er zijn in de eindejaarsperiode tal van buitenlandse renners in ons land, dus altijd goed gevulde startlijsten. De kans dat de Grote 3 aan de start komen, is meer reëel in december dan vroeger op het seizoen. En deze renners zorgen voor extra toeschouwers. En dat het rijen dik stond langs het parcours, kon iedereen ter plaatse of op tv wel zien en horen. Vele mensen hebben een verlofperiode en dan is de verplaatsing naar een wedstrijd niet moeilijk. Over de koppen lopen was het wel en er was ook veel ambiance. Daar smullen de organisatoren uiteraard van.
Kanttekening
De drukke eindejaarsperiode heeft wel een grote kanttekening en dan vooral voor de Belgische rensters. Er stonden bijvoorbeeld in Heusden-Zolder slechts een 10-tal Belgische vrouwen aan de start op bijna 100 deelneemsters. Uiteraard zijn er veel meer meisjes die graag op de startlijst zouden geraken, maar een UCI-regel maakt het voor hen niet eenvoudig. Er is startrecht voor 100 vrouwen bij de elite. Voor de wedstrijd in Zolder zaten ze met de voorinschrijvingen ver boven dit aantal.
Een regel zegt dan dat, van alle vooraf ingeschreven rensters, de eerste 100 op de UCI-ranking weerhouden worden voor de start. Je kan dat de UCI niet kwalijk nemen dat de Belgische renners verder op de ranking staan, maar er is misschien wel iets te zeggen over de moeilijkheidsgraad om deze kostbare UCI-punten bij elkaar te sprokkelen. Er zijn in een internationale wedstrijd of nationaal kampioenschap UCI-punten te verdienen voor de eerste 10 of 15 rensters naargelang de categorie van wedstrijd. Voor Wereldbekerwedstrijden ligt dat wel hoger.
Er zijn buitenlandse vrouwen die meer UCI-punten hebben verzameld maar dit soms wel op een minder moeilijke manier. Neem nu bijvoorbeeld wedstrijden in Slovenië of Zweden. De rensters die daar strijden en verdiend winnen, kunnen sneller de punten opstapelen. Er staan daar vaak een pak minder deelneemsters op de startlijst dan in België, Nederland of zelfs Frankrijk en Duitsland, en ook met minder kwaliteit.
Volume
Het resultaat is dat de laatste jaren Belgische rensters vaak een uitstap naar het buitenland maken in de hoop minder starters tegen te krijgen en zo met een mand punten huiswaarts te keren. Bijkomende moeilijkheid is dat er de laatste jaren vele getalenteerde rensters bijkomen, waardoor je op een goeie dag misschien ook niet meer het gewenste resultaat en punten behaalt. Dus het succes van de Belgische cross is niet altijd positief voor de eigen (jonge) rensters.
Waar ik uiteindelijk via een omweg langs de eindejaarsperiode wil uitkomen, is het kampioenschap van België. Deze wedstrijd staat traditioneel gepland begin januari. De drukke periode vooraf wordt aanzien als een laatste oefening vooraleer er wordt gekampt voor de felbegeerde trui. Iedereen kiest wedstrijden waar hij of zij beter voor de dag denkt te komen, maar de reden is voor iedereen dezelfde. Het volume nog 1 keer de hoogte in jagen in die periode om dan de laatste week de beste benen te vinden voor 1 dag. Het is voor mezelf, nu ik sinds februari 2023 geen renster meer ben, interessant om te zien hoe deze periode wordt aangepakt.
Sommigen nemen nog wat meer hooi op de vork, anderen kiezen een rustigere aanloop. Afwezigheid door ziekte kan uiteraard niet in beschouwing genomen worden en dan is het aanpassen op het moment zelf. Ik kijk nu al uit naar die dag in januari, hopend op een mooie strijd in Meulebeke. Dat ik een favoriete heb, lijkt als ploegleidster van De Ceuster Bonache Cycling Team niet onlogisch. Maar toch, dat de beste die dag moge winnen!
Tot snel!
Ellen
