De Oost-Vlaamse gewezen prof Julien Van den Brande maakt zich op voor een comeback in het peloton nadat hij halfweg 2023 naar de kant moest met een dubbele hernia. Intussen haalde de Ninovieter ook zijn licentie als ploegleider zodat hij bij zijn team Carbonbike-Giordana ook in de volgwagen kan plaatsnemen. Tijdens de ploegvoorstelling van Carbonbike-Giordana werd de ambitie niet onder stoelen of banken gestoken. Zo zitten gesprekken met potentiële sponsors in een ver gevorderde fase om met het clubteam van de vrouwen over te stappen naar de UCI.
30 overwinningen
De vrouwen en mannen van Carbonbike-Giordana verzamelden 30 overwinningen in 2023 en daar wil Julien Van den Brande op verder borduren. “Bij de mannen kwamen Niels De Rooze en de Brit Joe Sutton de rangen versterken”, weet hij. “Het was eigenlijk niet de bedoeling om de ploeg nog uit te breiden, maar beide renners ken ik persoonlijk en ze passen binnen onze filosofie. Bij onze ploeg rijden de renners voor elkaar en het team. Het is niet zo dat iedereen zo maar zijn eigen ding kan doen.”
“De mannenploeg focust vooral op de kermiskoersen. Daarnaast snijden we wel een handvol interclubs aan, terwijl ook gravelkoersen en Gran Fondo voortaan op de kalender prijken. Vooral Jens Teirlinck en Brent Van Mulders willen zich specifiek richten op gravel, maar ook ik wil me er graag eens aan wagen. Na de koers in Schellebelle moest ik naar de kant met een dubbele hernia. Sedert juli 2023 reed ik geen enkele wedstrijd meer. Toen ik in oktober opnieuw begon te fietsen, werd ik aangereden door een wagen en kneusde daarbij mijn knie. Die baart me nog steeds zorgen.”
“Uiteraard kamp ik met een conditionele achterstand. Gelukkig ben ik iemand die de vorm vlotjes oppikt. Binnen de ploeg heb ik uiteraard voldoende taken om me mee bezig te houden, maar fysiek en mentaal voel ik me als 29-jarige nog steeds vooral renner. Ik wil als renner mijn steentje blijven bijdragen tot de sterke ploeg die we binnen de lijnen brengen. Ik hunker naar mijn terugkeer naar de competitie. Ik ben wel nog niet helemaal verlost van de dubbele hernia en blijf intensief werken om dat euvel te verhelpen. Het is nog steeds wat schipperen tussen doorgedreven trainen en gewoon wat fietsen.”
Overstap naar UCI-niveau
Met de vrouwenploeg wil Julien Van den Brande, bij de clubwerking nauw bijgestaan door zijn vriendin Fien De Paepe, graag een stap hogerop zetten in 2025. “We vonden sponsors die zich bereid toonden om mee te stappen in het verhaal om met ons huidige clubteam toe te treden tot de teams van het UCI-niveau. Naar de zomer toe plan ik een evaluatie om de sprong te wagen. Het plaatje ziet er goed uit, maar het komt er op aan om geplande afspraken in een vaste vorm te gieten. Sportief begint onze clubwerking vruchten af te werpen, maar koken kost geld en dus moet ook financieel het plaatje kloppen om een stap hogerop te zetten.”
“We zetten de voorbije jaren een goede structuur op poten. Over kopvrouwen praat ik liever niet, want alle rensters krijgen gelijke kansen. We beschikken over een brede kern die we nog beter moeten leren benutten. We verschenen in 2023 vaak met een sterke ploeg aan de start om vervolgens toch de goede slag te missen. De lat wordt hoger gelegd. Het volstaat niet om goed te trainen. Het trainingsvolume moet ook omgezet worden naar resultaten toe in de koers. Bij een vlucht moeten we in de toekomst steeds een renster mee aan boord hebben.”
In Brussel-Opwijk showen de rensters van Carbonbike-Giordana een 1e keer de nieuwe shirts. “Nadien snijden we ook de Gooikse Pijl Oetingen aan, een 1.1-koers. We rijden haast wekelijks een interclub. We beschikken over een ploeg van slechts 10 rensters, maar daar zie ik geen graten in. Met een kleine ploeg kan je de controle behouden, terwijl dat met een grote ploeg toch moeilijker ligt.”
Steffy Van den Haute
Ex-renster Steffy Van Den Haute fungeert als ploegleidster, maar kan wel rekenen op versterking. “Ook ik behaalde mijn licentie van ploegleider en kan dus inspringen indien nodig, maar het is niet de bedoeling dat ik vaak achter het stuur van de volgwagen zit”, stelt Van den Brande. “We rekenen in 1e instantie op Steffy en ook op Robin Van Goethem. Steffy was zelf een verdienstelijke renster en kent het klappen van de zweep. Ook Robin bevolkte zelf het peloton en runt intussen een eigen fietsenwinkel. Jens Clauwaert van het team van Benjamin Verraes en Stijn Devriese van Urbano-Vulsteke tonen zich bereid om te depanneren.”
Van den Brande hing zijn rensters het voorbeeld van Marieke Meert voor ogen. “Marieke Meert koerste vorig jaar ook bij een clubteam met Belco-Van Eyck, maar ze reed een dijk van een seizoen en kroonde zich tot Belgisch kampioene bij de clubrensters. Ze werd beloond met een profcontract bij het Nederlandse VolkerWessels Women’s Pro Cycling Team en leverde het bewijs dat je ook met een clubploeg als platform de sprong kunt wagen. Saartje Vandenbroucke gaf al aan dat ze geen profcontract meer ambieert. Voor de andere rensters brandt de profdroom nog wel. Misschien kunnen ze die ook realiseren.”
Van den Brande is de halfbroer van Jérôme Baugnies, ook al een gewezen prof die het bij de elite zonder contract tot Belgisch kampioen schopte. Ook zijn schoonbroer Pieter De Paepe rijdt voor Carbonbike-Giordana. Het vrouwenteam telt slechts 10 rensters wat krap lijkt voor een ploeg met studentes en rensters met een job. “Wie prof wil worden, moet zich ook willen opofferen voor de koers. We kunnen het team ook nog aanvullen met buitenlandse gastrensters, maar die moeten dan wel kwalitatief iets bij brengen.”
