Laura Vainionpää kijkt al uit naar de competitiestart in Brussel-Opwijk waar ze als wederhelft van de Opwijkse prof Lennert Teugels op veel supporters kan rekenen. Bij haar team Carbonbike-Giordana voelt de 29-jarige renster zich nog steeds in haar sas. Een profdroom koestert de Finse niet meer uit vrees voor valpartijen, maar een wedstrijd winnen in haar trui als Oost-Vlaamse kampioene ziet de Liedekerkse postbode wel zitten.
Oost-Vlaamse titel
In eigen land stond Laura Vainionpää al wel op het podium na het Finse kampioenschap, maar een nationale titel kon ze nog nooit veroveren. In Massemen veroverde ze wel de Oost-Vlaamse trui. “Sedert we Opwijk verlieten, wonen we in Oost-Vlaanderen, waar ik dus aan de provinciale kampioenschappen mag deelnemen”, geeft de Finse een beetje duiding.
“In Massemen draaide het PK uit op een massaspurt die werd gewonnen door Thalita de Jong. Zelf werd ik 4e, maar ik kreeg als 1e Oost-Vlaamse goud om de hals en een mooie trui om de lenden. In kermiskoersen en interclubs mag ik die trui ook dragen. Ik ben er best fier op. In Finland lukte het me nooit en ik gaf de hoop eigenlijk op, want intussen telt Finland enkele sterke rensters die het mooie weer maken als prof. Denk maar aan Lotta Henttala.”
“Zelf ben ik best tevreden met mijn huidige statuut als eliterenster zonder contract. Ik werk nu al 6 jaar bij bpost, waar ik afhang van het sorteercentrum in Ternat. Ik doe uitreiking in Liedekerke en daar ken ik intussen alle wegen op mijn duimpje. De pakjes verdeel ik met behulp van een bestelwagen. De brieven daarentegen bezorg ik met de fiets. Ik werk wel deeltijds, waarbij ik de ene week 2 en de andere week 3 dagen werk.”
Profpeloton te nerveus
In het Vlaams-Brabantse Oetingen werd zaterdag 20 januari Carbonbike Giordana 2024 voorgesteld. “De nieuwe clubtruien vind ik best leuk”, vertelt Vainionpää. “Ze wijken af van wat we gewend zijn. Indien ik mijn Oost-Vlaamse trui kwijt raak, mag ik vestimentair nog steeds niet mopperen met een moderne outfit die me eerlijk gezegd positief verraste. Onze 1e koers wordt Brussel-Opwijk. Dat durf ik gerust een thuiskoers noemen. Ik woonde enkele jaren in Opwijk, waar mijn vriend Lennert Teugels van afkomstig is. Je mag er donder op zeggen dat zijn familie me zal aanmoedigen.”
Brussel-Opwijk wordt verreden op een omloop die ook lang het trainingsparcours was voor Vainionpää en dus geen geheimen verhult. “Vorig jaar draaide deze wedstrijd uit op een sprint met een fors uitgedund peloton, waarin ik 12e werd. Het is een koers die me wel ligt. Het is de 1e wedstrijd van het jaar, waardoor het telkens wat gissen is hoe ver ik sta in vergelijking met de concurrentie.”
Aan de voorbereiding zal het niet liggen. “In november trok ik samen met Lennert voor 10 dagen naar Gran Canaria. Daar waren de temperaturen ideaal om te trainen. Je traint er tussen de profs, maar toch kan niemand me verleiden om de stap naar dat profniveau te zetten. Het gaat er te vaak te nerveus aan toe, wat wel eens leidt tot zware crashes. Ik ben niet bang op de fiets, hoor, maar voor dat duwen en wringen in de hectiek van een zenuwachtig peloton pas ik liever. Vechten voor mijn plaats in het peloton is niet aan mij besteed.”
Women Cycling Races
Laura Vainionpaa stelde zich voor 2024 een dubbel doel. “Ik wil minstens 1 koers winnen in mijn trui van Oost-Vlaams kampioene. Die kan ik alvast dragen in kermiskoersen en interclubs. Voorts wil ik met mijn team Carbonbike Giordana graag schitteren in de Women Cycling Races, een reeks van Nederlandse en Belgische koersen. Vorig jaar werden we 4e in dat regelmatigheidscriterium. Het wordt een leuke uitdaging om dit jaar beter te doen.”
Voorts zou ze graag deelnemen aan het WK Gravel. “Eigenlijk moet ik nog uitvogelen of ik geselecteerd moet worden door de Finse Wielerfederatie of dat ik me ook individueel kan kwalificeren”, bedenkt de renster zich. “Ik heb alvast de smaak van gravelkoersen te pakken. Intussen maak ik me op voor enkele solitaire maanden, want Lennert vertoeft vaak in het buitenland. In februari staan rittenkoersen in Colombia en Rwanda op zijn kalender. Gelukkig kunnen we contact houden via WhatsApp, terwijl onze kat Noah me gezelschap houdt. Lennert heeft er trouwens al zijn eerste koersen opzitten. In Spanje had hij in Castillon meteen een knappe 9e plaats beet na een door Michael Matthews gewonnen spurt bergop.”