Senn Bossaerts keek reikhalzend uit naar het WK in Tábor, maar dat draaide op een sisser uit. 4 dagen voor de regenboogstrijd kwam de 17-jarige 2e jaars junior uit Nijlen ongelukkig ten val, wat hem opzadelde met een sleutelbeenbreuk. Een dreun van jewelste voor de veldrijder van AA Drink Young Lions die voor het komende wegseizoen nog op zoek is naar een ploeg. Bossaerts werd opgeleid in het BMX, maar ziet zijn toekomst vooral in het veldrijden met mountainbike als leuke afwisseling.
Traantjes
Senn Bossaerts herinnert zich nog levendig zijn kwalijke val die zijn WK verbrodde en tevens het einde betekende van zijn veldritseizoen. “Ik ging trainen in de bossen van Lichtaart op een parcours dat me heel vertrouwd is”, vertelt hij. “Ik schoof ongelukkig onderuit en voelde meteen dat er iets grondig fout zat met de schouder. De pijn viel best te harden, maar ik voelde me wel wat duizelig. Ik wreef eens over mijn sleutelbeen en voelde dat er iets ontbrak. Mijn vader was gelukkig mee, hij kon me meteen naar de spoeddienst in Herentals brengen. Daar werd bevestigd wat ik al vreesde.”
Met de komende revalidatie is Bossaerts eigenlijk wel al vertrouwd. “Tijdens mijn beginperiode in het MBX liep ik al eens een armbreuk op”, herinnert hij zich. “Vorig jaar kostte een valpartij me een schouderontwrichting. Dat was pas pijnlijk. Pas op de spoed kregen de artsen het gewricht opnieuw in de kom. Een lange revalidatie volgde. Uiteindelijk was ik een half seizoen buiten strijd. Deze sleutelbeenbreuk betekent het einde van mijn periode bij de junioren. Na mijn revalidatie plan ik ook nog een rustperiode.”
Mentaal hakten de sleutelbeenbreuk en het gemiste WK fel in op het gemoed van de onfortuinlijke crosser. De regionale zender was zelfs nog bij Bossaerts thuis komen filmen voor een reportage. “Mentaal was het een zware dobber. Bondscoach Sven Vanthourenhout wenste me een spoedig herstel vanuit Tábor, maar dat was slechts een schrale troost. Ik volgde alle WK-wedstrijden op televisie en raakte er steeds meer van overtuigd dat het parcours op mijn lijf geschreven was, al oogde het best zwaar. Toen het WK voor junioren van start ging, werd het me even te veel en liet ik wel wat traantjes.”
Sven Vanthourenhout
De fatale valpartij stond in schril contrast met de blijdschap over de verdiende selectie. “Voor de Wereldbekercrossen werd de selectie wel meermaals gewijzigd, ik was dus niet zeker over mijn WK-aanduiding. Op het BK in Meulebeke viel ik bovendien door de mand. Kort voor het BK werd ik ziek en ik was nog niet helemaal hersteld. Daarbovenop werd ik verraden door stress. Iedereen weet dat het BK een belangrijke parameter is voor de selecties. Dat zat in mijn achterhoofd en het knaagde dat ik niet op die belangrijke afspraak was.”
“Een week later nam Bossaerts in de Wereldbeker van Hoogerheide een barslechte start. “Nadien kende ik als klap op de vuurpijl tot 2 keer toe een kettingprobleem. Ik dacht dat mijn kansen verkeken waren en zag mijn WK-selectie echt niet aankomen. Ik was dan ook blij verrast met het verlossende nieuws van Sven Vanthourenhout en dank de bondscoach voor het gestelde vertrouwen. Helaas kon ik niet tonen dat mijn selectie terecht was. Ik was nochtans net in vorm. Ik was helemaal uitgeziekt en groeide naar mijn piek toe.”
Arthur Van Den Boer en Mats Vanden Eynde raakten niet in de top 10 in Tábor, maar Bossaerts vindt dat zijn ploegmaats het er goed van af brachten. “Arthur en Mats zijn 1e jaars en eindigden in hun leeftijdscategorie in de top 5. Dan mag je toch tevreden terugblikken. Het knaagt dat dit WK me door de neus geboord werd. Volgend jaar wordt het als 1e jaars belofte geen lachertje om een WK-selectie af te dwingen.”
Tom de Kort
Met Tom de Kort beschikt Senn Bosaerts over een trainer die hem een hart onder de riem stak na zijn ongelukkige val met nare gevolgen. “Mijn trainer nam meteen contact met me op. Hij hamerde er op dat ik volledig dien te herstellen en de revalidatie niet mag forceren. Hij stelde dat ik me er moet voor hoeden om te snel te hervatten. Tom was zelf een verdienstelijke veldrijder en die ervaring betekent uiteraard een geweldig voordeel.”
Bossaerts maakt deel uit van het veldritteam AA Drink Young Lions. “Voor 2024 ben ik wel nog op zoek naar een ploeg die me onderdak kan verschaffen voor mijn debuut op de weg. Ik besef dat het als 1e jaars belofte wennen wordt aan de grotere afstand. Ik kom eigenlijk uit het BMX, maar die wedstrijden waren wat te kort voor mij. Ik proefde enkele keren van een cross en zo volgde de switch. Ook aan mountainbike heb ik mijn hart verpand en ook in die discipline blijf ik deelnemen aan competitie. Mijn sterkste discipline blijft wel het veldrijden. Ik treed Mathieu van der Poel wel bij dat wegkoersen wat langdradig zijn.”
In het Githo Nijlen volgt Bossaerts de richting Elektrotechnieken. “De studies vallen best te combineren met de koers”, besluit de renner. “De school stelt zich soepel op wanneer ik al eens een dag vrijaf nodig heb voor de koers. Ik ben van plan om verder te studeren aan de hogeschool. Een studiekeuze bepaalde ik nog niet, maar ik denk aan studies die rond energie draaien.”