Het moet ergens eind oktober 2022 geweest zijn toen ik voor een laatste keer deelnam aan de Wereldbeker in Tábor. Na afloop werden de plannen voor het WK van 2024 besproken. De jaarlijks terugkerende verblijfplaats werd al vastgelegd, ‘Penzion a restaurace U Vily’. Een kleine, gezellige zaak op amper 10 minuten wandelen van het parcours. En of we daar goed mee deden om meer dan anderhalf jaar vooraf al te reserveren. Verhalen over verre verplaatsingen met de bus om dan op 2 km van het parcours gedropt te worden,… Ze waren geen uitzondering. Die 2 km in de avond werden er voor velen vaak een pak meer.
Misselijk
Zoals reeds aangegeven in 2022, vertrok ik dus vorige week met enkele kennissen naar Tábor. Donderdag heel vroeg in de ochtend reisden we af. Het werd een vlotte rit tot in het Tsjechische Pilzen. Dan viel er een keuze te maken. Of langs Praag rijden maar dat zijn best wel wat kilometers meer, of de laatste 110 km over binnenwegen. Waar je dan wel 2 uur over doet. Maar gezien de vlotte rit kozen we voor de kleinere wegen waar ik echt wel misselijk van werd. Gelukkig hadden we nog best wel mooie uitzichten onderweg.
Na het inchecken in ons pension zijn we nog naar het parcours gewandeld om even een kijkje te gaan nemen. Enkele renners en rensters waren nog aan een verkenning bezig, we kregen zo al snel een beeld van de omstandigheden. Door de aanhoudende regen keerden we echter toch snel pensionwaarts. Ik maakte zelf nog een stop in het hotel van de Belgische delegatie om Alicia (Franck, red) en Laura (Verdonschot, red) nog even te spreken.
Onze 1e avond verliep bijna vlekkeloos. Het Tsjechische menu werd verruild voor een Engelse versie en uiteindelijk kon onze maaltijd toch besteld worden. Engelse taal waren ze niet erg machtig, maar voor toeristen doen ze al vaak wat meer hun best. Overigens een zeer lekkere keuken, zeker een aanrader!
Gebalde vuist
Op vrijdag werd de teamrelay gereden. De supporters kwamen met mondjesmaat toe maar de sfeer zat er al goed in. Dat de nodige muziek en drank hier wel enige verantwoordelijk droeg, kan je wellicht zelf ook wel raden. De wedstrijd verliep probleemloos voor alle Belgen en het was spannend om te volgen. Waar bijvoorbeeld Team GB na de 1e ronde ver na de voorlaatste wisselde, bleek dat zij na 6 ronden mee sprintten voor winst. Het was heel interessant maar moeilijk te volgen.
Dat zit zo. De ploegen beslisten zelf de volgorde en dat maakte dat er soms vele plaatsen werden verloren om dan een ronde nadien er weer enkele te winnen. Ik zag veel overgave van Team Belgium en zo behaalden ze dan ook een 3e plaats. De verwachtingen leken me hoger te liggen, maar de 1e medaille was toch maar mooi binnen.
Zaterdag was voor mij de hoogdag met vooral de wedstrijd bij de vrouwen elite. Ik zag wel goeie prestaties bij meisjes junioren en vrouwen beloften en dan de kers op de taart voor Laura en onze ploeg De Ceuster Bonache. Een 5e plaats na een mooie race. Haar gebalde vuist zei veel over haar gevoel.
Op zondag zweefde ik wat over de site. Her en der praatjes maken, foto’s nemen en verhaal halen over de ervaringen van de WK-gangers. De wedstrijden waren niet allemaal even spannend, maar bij de mannen elite zijn we dat wel meer gewoon. De versmachtende start van Mathieu maakte dat iedereen al op achterstand reed na slechts enkele honderden meters. Hij is een maat te groot, dat werd nog maar eens duidelijk.
Kanttekening
De vrouwen beloften finishten alle 3 knap in de top 10 en kunnen met dat mooie rapport de rest van het seizoen rustig afwerken. Bij de U23 wedstrijd was het leuk om te zien dat 2, eigenlijk ploegmaats, knap sprintten voor zilver en brons. Voor junioren meisjes en jongens waren misschien de resultaten niet bijzonder sterk, maar ik ben er zeker van dat dit een goede ervaring is geweest. Kanttekening hierbij is dat ik vind dat de selecties te klein waren. Dat er voor beide categorieën niet voldoende sterke kandidaten waren, kan misschien de reden zijn. Maar er rijden voldoende renners rond, ook in het B-circuit, die elke week hun uiterste best doen en misschien voor dat werk ook wel een selectie verdienden.
Hopelijk komen er uiteraard binnen afzienbare tijd nieuwe talenten bij. Maar een mogelijke uitstap naar dit soort weekends zou voor de jeugdrenners de beste motivatie zijn om de harde maar mooie sport vol te houden. En met vallen en opstaan de moeilijke jeugdjaren te overleven.
Ik keerde moe maar voldaan en met bakken mooie verhalen terug naar België, uitkijkend nu naar de laatste wedstrijden van het seizoen. Velen zullen hun kat gaan sturen, maar Oostmalle blijft voor mij de afsluiter van elk seizoen!
Tot snel!
Ellen
